फ्रेम केलेले आणि माकड फक्त बटण घट्ट करत होते. त्यांनी आणलेल्या या नवीन युक्तिवादाचा हेतू आहे की ही कल्पना त्यांची होती आणि ही कल्पना छायाचित्रणातून साकार झाली. केवळ "बटण दाबणे" हे सर्जनशीलता दर्शवत नाही.

आणि जसे आपण आधीच परिभाषित केले आहे की प्राणी लेखक नाहीत , मादी माकड एक असू शकत नाही एकतर.

गेल्या वर्षी, 2016 मध्ये, यूएस कॉपीराइट ऑफिसने आपल्या धोरणांचा एक अद्ययावत संग्रह जारी केला होता, ज्यामध्ये असे नमूद केले होते की ते केवळ मानवांनी तयार केलेल्या कामांसाठी कॉपीराइट नोंदणीकृत करेल. हे माकडाने काढलेले चित्र किंवा हत्तीने रंगवलेले भित्तिचित्र, प्राण्यांनी तयार केलेली कामे पात्र ठरत नाहीत. प्राण्यांसाठी यूके किंवा यूएस कॉपीराइट कायद्यांतर्गत नोंदणीकृत लेखक असू शकत नाहीत (या विवादात समाविष्ट केलेले अधिकारक्षेत्र). स्लेटरकडे कॉपीराइटचे मालक नसल्यास, ते कोणाचे आहे?

हे देखील पहा: तुमच्या फोटोंमधील क्षितिज रेषा सपाट करण्यासाठी 5 टिपा

उत्तर मागील लेखात आहे, परंतु येथे एक उतारा आहे:

एलडीए नियमाचा अपवाद येथे आहे येतो: फोटो कायदेशीर संरक्षणाशिवाय आहे. हे लेखक नसलेले छायाचित्र आहे, त्याला अंमलात असलेल्या कायद्याचे समर्थन नाही, कारण ते मानवी व्यक्तीद्वारे कल्पित/आदर्श/निर्मित/भौतिकीकरण केलेले नाही. प्राणी हा लेखकही नसल्यामुळे, समाधानाचे अंतर आहे.

माकडाचा सेल्फी अनुवाद: “मी माझा कॅमेरा एका सुपर वाइड-एंगल लेन्ससह ट्रायपॉडवर ठेवतो, सेटिंग्ज जसे की प्रेडिक्टिव ऑटोफोकस, मोटरविंड, अगदी फ्लॅशगन, जर मला चेहऱ्यावर क्लोज-अप करण्याची संधी मिळेल. ते पुन्हा खेळायला मिळतात.”

म्हणजे 2014 मध्ये जेव्हा लेखकत्वाचा वाद सुरू झाला तेव्हा छायाचित्रकाराने घोषित केले की माकडाने त्याचा कॅमेरा चोरला आणि स्वतःच फोटो काढायला सुरुवात केली.

मी फोटोग्राफिक कामाची सर्जनशील वाढ, म्हणजे लेखकत्व परिभाषित करणारा घटक, छायाचित्रकाराच्या नियंत्रणाखाली नव्हता हे दाखवण्यासाठी पहिल्या लेखात या मजकुराचा उल्लेख केला आहे:

हे देखील पहा: व्हॉट्सअॅपवर "प्रत्येकासाठी" हटवलेले फोटो कसे रिकव्हर करायचे?

“ठीक आहे, जर तिने उपकरणे घेतली तर त्याच्या हातातून आणि क्लिक केले, त्या क्षणी छायाचित्रकाराच्या मनात सर्व काही गेले असावे (“देअर गो माय कॅमेरा!”, उदाहरणार्थ), फोटो काढण्याचा हेतू वगळता. त्यामुळे त्यांनी कधीही कल्पकतेने योगदान दिले नाही. त्याची एकमात्र चिंता अर्थातच कॅमेरा लवकरच परत मिळवणे ही होती.”

“तथ्य हे आहे की मला चित्रांमागील बुद्धी होती, मी प्रत्येक गोष्टीवर प्रश्नचिन्ह निर्माण केले,” फोटोग्राफरने ईमेलमध्ये सांगितले. “माकडाने नुकतेच ट्रायपॉडवर सेट केलेल्या कॅमेऱ्याचे बटण दाबले – एक ट्रायपॉड मी घातला आणि संपूर्ण शॉट पकडला.”

दुसरा फोटो माकडांमधील छायाचित्रकार दाखवतो

मी 2014 मध्ये या विषयावर लिहिलेल्या लेखाच्या आधारावर आणि आता UOL वर प्रकाशित झालेल्या पत्रकारितेच्या लेखाच्या प्रकाशनासह, तसेच परदेशी कायद्यांवरील माझ्या संशोधनातील अद्यतनांसह, विशेषत: युनायटेड स्टेट्समधील, मी काही या अत्यंत जिज्ञासू प्रकरणाच्या निकालावर अधिक टिप्पण्या: “सेल्फी ऑफ द मॅकाका, पेर्टे II”.

वर उद्धृत केलेल्या लेखातील एक उतारा पाहू:

“हा सोमवार (९/११) ), एक छायाचित्रकार आणि प्राणी संरक्षण संस्था यांनी नारुतो नावाच्या माकडाच्या प्रसिद्ध फोटोसह कायदेशीर लढाई संपवण्यासाठी करार केला. छायाचित्रकार डेव्हिड स्लेटर आणि माकडाचे प्रतिनिधीत्व करणाऱ्या पीपल फॉर द एथिकल ट्रीटमेंट ऑफ अॅनिमल्स (पेटा) चे वकील यांच्यात हा करार झाला.

या डीलसह, स्लेटरने भविष्यातील 25% रक्कम दान करण्यास सहमती दर्शवली. 3> सेल्फी घेतलेल्या इंडोनेशियातील मकाका प्रजातींच्या संरक्षणासाठी समर्पित धर्मादाय संस्थांसाठी छायाचित्रांसह प्राप्त केले. दोन्ही पक्षांनी अपील न्यायालयात खटला बंद करण्यास सहमती दर्शविली”

विकिपीडिया साइटवर, जिथे हे सर्व सुरू झाले, (केसच्या सुरुवातीला स्पष्टीकरणात्मक लेख पहा), डेव्हिड स्लेटर स्वतःला विरोध करतात, पहा:

“मी माझा कॅमेरा ट्रायपॉडवर अतिशय वाइड अँगल लेन्ससह ठेवला आहे, सेटिंग्ज जसे की प्रेडिक्टिव ऑटोफोकस, मोटारविंड, अगदी फ्लॅशगन यांसारख्या कॉन्फिगर केलेल्या सेटिंग्ज, जर ते पुन्हा नाटकासाठी आले तर मला फेशियल क्लोज अप करण्याची संधी मिळेल. "हा न्यायाचा प्रचार करण्याचा देखील एक मार्ग आहे, कारण स्वारस्य असलेले ते ठरवतात की दोघांसाठी काय चांगले आहे. दुसरीकडे, माझ्या मते, मला वाटते की या वादात पेटा आणि स्लेटर दोघेही जिंकले , कारण त्यांना फोटोग्राफिक कार्याच्या आर्थिक शोषणाचा फायदा होईल की ते लेखक नाहीत, वानर नाहीत किंवा छायाचित्रकार नाहीत. .

शेवटी, मी हे स्पष्ट करू इच्छितो की मी माझा सहकारी डेव्हिड स्लेटरच्या कार्याची प्रशंसा करतो आणि माकडांच्या या समुदायात असताना त्यांनी काढलेले इतर फोटो उत्कृष्ट दर्जाचे आहेत. मला आशा आहे की त्याच्या कारकिर्दीवर या दुर्दैवाची छाया पडणार नाही किंवा त्याने फोटो काढणे थांबवले नाही कारण मी त्याच्याकडून असे अहवाल वाचले आहेत की या फोटोग्राफिक कामात त्याने कमावलेली रॉयल्टी सहलीचा खर्च भागवण्याइतकीच होती आणि तो विचार करत आहे. त्याचा व्यवसाय बदलत आहे.

*मार्सेलो प्रेटो यांचे “छायाचित्रकारांसाठी कॉपीराइट” हे पुस्तक शोधा