महिनाको सुरुमा, अर्को प्रसिद्ध व्यक्तिले पापाराजोको अविवेकी क्लिकको कारण समस्यामा परे। त्यस समयको शिकार कमेडियन मार्सेलो एडनेट थिए, जसको कमेडियन ड्यानी कालाब्रेसासँगको विवाहले बेवफाईको कार्य गरेको फोटो मिडियामा देखा पर्दा हलचल मच्चियो।

Adnet उहाँ एक प्रसिद्ध व्यक्तित्व हुनुहुन्छ, एक प्रसिद्ध व्यक्ति हुनुहुन्छ (तर सार्वजनिक व्यक्ति होइन - यद्यपि उहाँ हुनुहुन्थ्यो, उहाँ आफ्नो पेशाको अभ्यासमा थिएन)। रियो दि जेनेरियोको डाउनटाउनमा साथीहरूसँग रमाइलो गरिरहेको बारको नजिकै सडकमा उनको चिप्लो भयो। हामीले यहाँ विश्लेषण गर्न महत्त्वपूर्ण कुरा के छ, स्पष्ट रूपमा, अभिनेताको आचरण होइन (संयोगवश, यो प्रत्यक्ष रूपमा संलग्न व्यक्तिहरू बाहेक अरू कसैको व्यवसाय हुनु हुँदैन), तर तथ्य यो हो कि उसको छवि र गोपनीयता राष्ट्रिय टेलिभिजनमा देखाइएको थियो।<3

महत्वपूर्ण प्रश्न यो हो: के पापाराज्जोसँग, हास्यकारको अनुमति बिना, उसको तस्विर लिने र अझै पनि यसको प्रकाशन सम्भव बनाउने अधिकार थियो?

हामीलाई थाहा छ कि पापाराज्जीको काम ठ्याक्कै यो हो: "चोरी" प्रसिद्ध व्यक्तिहरू गपशप म्यागजिनहरूमा बेच्न (म्याक्स लोप्स, एक ब्राजिलियन जसले संयुक्त राज्य अमेरिकामा दस वर्षदेखि यसबाट जीवनयापन गरेका छन्, iPhoto Editora द्वारा भर्खरै प्रकाशित भएको पुस्तकमा त्यो जीवन कस्तो छ भनेर बताउँछन्)। पापाराज्जी सम्बन्धी सबैभन्दा नाटकीय घटना अगस्त 1997 मा पेरिसमा भएको थियो, र परिणामस्वरूप राजकुमारी डायना र इजिप्टका करोडपति डोडी अल फायदको मृत्यु भयो।

तर पापाराज्जीहरू त्यहाँ छन् किनभने त्यहाँ पैसा कमाउने बजार छ।सेलिब्रेटीहरूको जीवनमा जनताको चासोले समर्थन गरेको उनको कामको आम्दानीबाट अरबौं। समस्या यो छ कि, कानून अन्तर्गत, एक प्रसिद्ध व्यक्तिलाई उसको गोपनीयताको अधिकार तपाईं वा म जस्तै छ।

ब्राजिलको संविधान र नागरिक संहिताले नागरिकहरूलाई आफ्नो शरीर, नाम र व्यक्तिगत पहिचानको अधिकार प्रदान गर्दछ, सम्मान, छवि र गोपनीयता। यी व्यक्तित्व अधिकार हुन्। अन्तिम दुई कुराहरू हामीलाई यहाँ चासो लाग्ने कुराहरू हुन्।

छविको अधिकारले नागरिकहरूलाई उनीहरूको छविको प्रयोगमा नियन्त्रण दिन्छ, जस्तै तिनीहरूको व्यक्तिगत र विशिष्ट उपस्थितिको प्रतिनिधित्वको आनन्द, ठोस वा अमूर्त। अर्को शब्दमा भन्नुपर्दा, त्यस्तो व्यक्ति हो भनी विश्वासयोग्य प्रतिनिधित्व र "सुझाव" दुवै कानुनद्वारा समर्थित छन् - प्रतिनिधित्व गर्ने व्यक्तिले आफूलाई पहिचान गर्न पर्याप्त छ ताकि उसको गोपनीयता र व्यक्तित्वको सम्मान होस्।

" मानिसको व्यक्तित्वको सबै औपचारिक र संवेदनशील अभिव्यक्ति कानूनको लागि छवि हो। छविको विचार प्रतिबन्धित छैन, त्यसैले चित्रकला, मूर्तिकला, रेखाचित्र, फोटोग्राफी, क्यारिकेचर वा सजावटी चित्रण, पुतला र मास्कमा प्रजनन कला मार्फत व्यक्तिको दृश्य पक्षको प्रतिनिधित्व गर्न। यसमा फोनोग्राफी र रेडियो प्रसारणको ध्वनि छवि, र इशाराहरू, व्यक्तित्वको गतिशील अभिव्यक्तिहरू पनि समावेश छन्", वाल्टर मोराइसले अलि राम्रोसँग व्याख्या गर्छन्, रेभिस्टा डोस ट्रिब्युनेस 1972 मा प्रकाशित पाठमा।

ब्राजिलमा, दायाँनयाँ नागरिक संहिता, यसको अध्याय II (व्यक्तित्व अधिकार), धारा 20 मा छविलाई स्पष्ट रूपमा विचार गरिएको छ: "अधिकृत बाहेक, वा न्याय प्रशासन वा सार्वजनिक व्यवस्थाको मर्मतका लागि आवश्यक भएमा, लेखनको खुलासा, कुनै व्यक्तिको इज्जत, राम्रो कीर्ति वा सम्मानमा असर परेको खण्डमा वा कुनै व्यक्तिको तस्बिरलाई त्यसको अनुरोधमा र उचित क्षतिपूर्तिको पूर्वाग्रह बिना कुनै शब्द वा प्रकाशन, प्रदर्शन वा प्रयोग गर्न निषेध गर्न सकिन्छ। व्यावसायिक प्रयोजनका लागि”।

गोपनीयताको अधिकार नागरिक संहिताको धारा २१ मा यसरी प्रदान गरिएको छ: “प्राकृतिक व्यक्तिको निजी जीवन अत्याधिक छ, र न्यायाधीशले इच्छुक पक्षको अनुरोधमा, यस मापदण्ड विपरित कार्यलाई रोक्न वा रोक्न आवश्यक उपायहरू अवलम्बन गर्नेछ।''

यस कानुनी छातामा रहेको कुरा स्पष्ट छ: सार्वजनिक हित वा सूचनाको स्वतन्त्रताले छवि र अधिकारको अधिकारलाई ओभरल्याप गर्छ। गोपनीयता। नियममा अपवाद प्रबल हुनेछ भने के बताउनेछ: क) छवि मार्फत सूचित तथ्यको जनताको लागि उपयोगिताको डिग्री; b) छविको अप-टु-डेटनेसको डिग्री (अर्थात, यो हालको हुनुपर्छ र त्यो जानकारीमा अन्तर्निहित हुनुपर्छ); ग) छविको प्रकाशनको लागि आवश्यकताको डिग्री; र घ) मौलिक सन्दर्भको संरक्षणको डिग्री। साथै कानुनी संरक्षण बाहिर सार्वजनिक व्यक्तिहरु आफ्नो कार्यहरु को अभ्यास मा छन्। यसमा समावेश छ,उदाहरणका लागि, गणतन्त्रका राष्ट्रपति र चुनावको समयमा मतदानकर्ता दुवै।

अर्कोतर्फ, न्यायशास्त्र यो मान्यतामा एकमत छ कि "फोटो खिच्ने व्यक्तिको अधिकार बिना फोटोको प्रकाशनले छविको अधिकारको हनन गर्दछ। "। त्यो हो, जब विषयलाई थाहा छैन कि उसले फोटो खिचिरहेको छ, त्यहाँ उसको अधिकार हनन हुन्छ। र यहाँ पापाराजी आउँछन्।

कसैले सोच्न सक्छ: “सेलिब्रेटीहरू आफ्नो छविमा बाँच्छन्। धेरैले पत्रिकाको कभरमा हुन आग्रह गर्छन्।" वा त्यो पनि "जो पानीमा छ भिज्नु पर्छ"। पुस्तक व्यक्तित्व अधिकार (2013), एन्डरसन श्राइबर, स्टेट युनिभर्सिटी अफ रियो दि जेनेरियो (Uerj) बाट सिभिल कानूनमा स्नातकोत्तर, प्रश्नलाई अर्को तरिकामा विचार गर्छन्: "चाहे पेशा वा सफलता। व्यक्तिले उसलाई सार्वजनिक हितमा पर्दाफास गर्छ, कानूनले घटाउनु हुँदैन, तर दोब्बर ध्यान दिएर, उसको गोपनीयताको संरक्षण सुनिश्चित गर्नुपर्छ।" वकिलले हामीले सुरुमा बनाएको भिन्नतालाई बलियो बनाउँछ: एक सेलिब्रेटी सार्वजनिक व्यक्ति होइन। उनको लागि, प्रसिद्धि कसैको गोपनीयता आक्रमण गर्न कुनै बहाना छैन। "न त 'सार्वजनिक स्थान' मा भएको तथ्यलाई गोपनीयताको उल्लङ्घनको लागि आधिकारिक परिस्थितिको रूपमा आह्वान गर्न सकिँदैन", उनी थप्छन्।

अर्को भिन्नता, यो एउटै शब्द समावेश, सम्झन लायक छ: "सार्वजनिक हित "(प्रेसको कामलाई समर्थन गर्ने बारे) "सार्वजनिक हित" (जनतालाई मनपर्ने चीजहरू) जस्तै होइन।थाहा पाउन। उदाहरणका लागि प्रसिद्ध गपशप)। पहिलोले छवि र गोपनीयताको अधिकारको दमनलाई औचित्य दिन सक्छ। "जनहित" को राम्रो उदाहरण पत्रकारिता वा फोटो पत्रकारिता हो। दोस्रो, नम्बर।

अर्थात, पापाराजोले मार्सेलो एडनेटलाई टाउको दुख्ने मात्र होइन। उसले पनि कानून तोड्यो।