Foto de Pedro Nossol, kun la subskribo sur la rando: "Ĝenas min vidi la fotojn ĉirkaŭe sen la akvomarko"

Necesis longa intertraktado - tradukita en pluraj retmesaĝoj senditaj kaj ricevitaj - ĝis Pedro Nossol konsentis permesu al Photo Channel publikigi kelkajn el liaj "sensa taŭgeco" verkoj sen lia subskribo presita sur la flanko de la bildo. “Post ĉio, la fotoj estas miaj kaj vere kolerigas min vidi ilin ĉirkaŭe sen la akvomarko. Mi scias, ke vi informos la kreditojn en via retejo, sed kiu kopios la fotojn ne havos la samajn skrupulojn”, pravigis la fotisto el Santa Catarina, sidanta en Curitiba (PR).

Vidu ankaŭ: La 100 plej bonaj fotoj de 2021, laŭ la revuo TIME

Nossol ne estas. la unua malvolonta disvastigi bildojn elektronike sen akvomarko aŭ subskribo enmetita en la foton. Ĉiam pli ofte liaj kolegoj esprimis la saman zorgon antaŭ la ofta apero de virtuala piratado: homoj kiuj publikigas bildojn de triaj kiel propraj, kiuj malkaŝas ilin sen rajtigo aŭ sen kredito, aŭ kiuj uzas ilin por komercaj aferoj. celoj en nedeca maniero.

Kelkfoje, la intertraktado inter ĉi tiu retejo kaj la fotisto implikita en artikolo renkontas la neredukteblecon de ambaŭ partioj: unuflanke, la profesiulo, kiu rifuzas liberigi bildojn sen akvomarkoj; aliflanke, la Fotokanalo , kun sia politiko ne publikigi bildojn kun subskriboj, konsiderante ilin antaŭ ĉio,estetike malutila al la bildo mem. Ekzemple, Pedro Nossol revenis kaj petis, ke la artikolo estu forigita de la retejo.

Tamen restas la demando: ĉu enmeti markon en la foton efektive protektas ĝin kontraŭ misuzo? Fronte al la instalaĵoj de programoj pri redaktado de bildoj, kiuj per kelkaj klakoj permesas al vi perfekte forigi partojn de la bildo, ĉu ĉi tio ne estus sendanĝera rimedo? Ĝenerale, por ne difekti la legadon de la verko, la subskribo aŭ akvomarko devas esti metita en lokon liberan de vidaj informoj, plej ofte ĉe la randoj de la foto, kie ĝi povas esti facile "tondebla". Aliflanke, estas la demando pri merkatado: ĉu la marko helpas diskonigi la laboron de la profesiulo?

Verko de Cintia Zucchi, kiu ne bezonas akvomarkojn: “Mi pensas, ke ĝi estas terura”

Marcelo Pretto, modo kaj modo fotisto de reklamado de San-Paŭlo, advokato specialigita pri kopirajto kaj kolumnisto por ĉi tiu retejo, decidis porti ĉi tiun diskuton al la grupo, kiun li tenas ĉe Fejsbuko, Direito na Fotografia. Marcelo demandis: ĉu necesas akvomarko? "Rubi" la foton? Protekti la fotiston? Ĉu ĝia uzo generas komercan revenon?

Por la fotisto el Porto Alegre (RS) Cintia Zucchi ĉiuj respondoj taŭgas en unu frazo: “Mi pensas, ke ĝi estas terura”. Cintia estis unu el la partoprenantoj en la grupo por trakti la aferon kaj poste diris al Fotokanalo ke ŝi eĉ suferis de piratado. Foto de vi finiĝis enpornografia retejo ("kaj la bildo estis nek seksa nek erotika," li diras) kaj la alia sur eŭropa arkitektura retejo. La gaŭĉo malkovris la bildojn spurante la metadatumajn informojn, kiujn ŝi kutime uzas en Photoshop en Guglo. Kontaktis la retejojn kaj petis forigon. Ĉar eĉ ĉi tiuj datumoj povas esti forigitaj de la bildo, Cintia esploras ĉifradon. Tamen li ne kredas, ke ĉi tio estas la fino de la rakonto: „Neniu legas kontraktojn pri sociaj retoj kaj Flickr, ekzemple, havas plurajn 'partnerojn'. Ĉi tiuj partneroj uzas la bildon, vi eniras la retejon de la ulo, vidas lian foton, alklakas ĝin kaj poste reiras al lia profilo. Ĉiuokaze...”, ŝi rezignas.

Socia kaj familia fotisto en San-Paŭlo, Tatiana Colla aplikas akvomarkojn al la fotoj por diskonigi sian nomon. Sed li ne tre ŝatas la estetikan rezulton de ĉi tiu rimedo: “Mi pensas, ke ĝi multe difektas la bildon, des pli kiam estas enmetitaj logo-dezajnoj”. Ŝia opinio estas sama kiel tiu de Giovanna Paschoalino, ankaŭ el San-Paŭlo, entuziasma historiisto de fotarto, kiu klasifikas ĝian uzon kiel vidan poluadon: "Estas kiel korupti sian propran verkon", ŝi diras.

Tatiana uzas markojn por diskonigi ŝin. laboro, sed ĝi ne tre ŝatas al ŝi.de la rezulto: “Rubias la bildon”

Gabriela Castro, socia fotistino en Vitória (ES), opinias ke, por disvastigceloj, ĝi povas validi. Sed li atentigas, ke ĝi devas esti bone uzata: “Mi vidas kelkajn fotojn kungigantaj akvomarkoj, kiuj malhelpas la bildigon de la bildo - en ĉi tiu kazo, mi pensas, ke ĝi malhelpas pli ol io alia. Sed mi vidis akvomarkojn uzataj en pli diskreta maniero, en la angulo de la bildo, sen figuroj kaj kun eta grandeco. Uzitaj tiel, ili ne malhelpas mian vojon.”

Rilate la “protektan faktoron” kiun la mezuro disponigas, Lúcio Penteado, geedziĝfotisto naskiĝinta en São José do Rio Preto (SP), konsideras ĝin. malalta, pro la facileco kiel ĝi povas esti forigita. “Mi eĉ konas fotistojn, kiuj havis siajn fotojn ŝanĝitajn de klientoj aŭ siaj amikoj kaj la subskribo estis konservita. La problemo estas, ke la foto rezultis vere malbona. Pli bone estus preninte la subskribon”, atestas la San-Paŭlo, kiu etikedas siajn fotojn, sed sen vidi mezureblan komercan revenon. “Sed mi jam uzis la subskribon sur fotoj por lerni pli pri la laboro de la aŭtoro de tiu foto. Mi uzas subskribon sur la fotoj, kiujn mi dividas kaj en mia retejo kaj en sociaj retoj. Se iu ŝatas ĝin kaj dividas ĝin, ili ne devas fari ion ajn por konservi la kreditojn kaj mia nomo iros. Ĝi povus esti reklamado. Se la persono havas malbonajn intencojn, ne utilas ajna subskribo”, li kredas.

Vidu ankaŭ: La tria sezono de "Tales by Light" nun haveblas ĉe NetflixLúcio Penteado subskribas siajn fotojn por diskonigi: “Se iu ŝatas ilin kaj dividas ilin, mia nomo akompanos ilin” Marcelo Pretto: filigranoj. estas kiel pecetoj de akvoglaso sur la supro de la muro

Capixaba Gustavo Carneiro de Oliveira estas advokatokaj fotisto en la komenco de sia kariero kaj jam verkis artikolon pri la temo, en kiu li konsideris la akvomarkon neefika kontraŭ misuzo kaj proponis publikigi ĝin en retejoj, ekzemple, kiel maniero por garantii aŭtorecon. Recenzante la tekston, Gustavo, kiu nuntempe loĝas en Nova Iguaçu (RJ), opinias, ke la eldonaĵo povas esti “dutranĉa glavo”: “Kiam oni parolas pri rajtoj, oni devas memori du momentojn: antaŭ kaj post ĝia. malobservo. Kaj kiam oni parolas pri garantio, ni havas la garantion, ke tiu rajto ne estos malobservita, tio estas, la status quo de 'antaŭ-malobservo' estas certigita; kaj la garantion, ke, post malobservo, tiu rajto povas esti elaĉetita”, li klarigas, aldonante, ke la publikigo povas helpi en la dua momento, kiam okazas malobservo kun “identigo de la kaŭzo de la damaĝo”.

“ Por mi, la aŭtoro de rajto devas ĉiumaniere protekti sin: konservi la originalajn dosierojn senŝanĝe en sia kolekto, uzi akvomarkon se li volas, registri siajn bildojn, publikigi ilin, registri la daton kaj horon de publikigo, ktp. Eĉ tiel, ne estos garantio, ke lia aŭtoreco estos konservita”, taksas Gustavo. Tial, estas al la aŭtoro, identiginte iun misuzon, recurri al la leĝo. Kaj ĉi-rilate, emfazas Marcelo Pretto, la leĝo subtenas lin, ĉu estas marko presita sur la bildo aŭ ne.

La advokato citas la artikolon 18 de la Leĝo pri Kopirajto (9.610/98) alsubtenu vian tezon. En teksto, kiun li skribis por la Fotokanalo pri la temo (legu ĝin ĉi tie), Marcelo komparas la akvomarkojn kun la vitropecetoj, kiujn kelkaj homoj enmetas sur murojn por malhelpi ŝtelistojn eniri. Kaj el estetika kaj protekta vidpunkto, la efiko estas simila: “La akvomarko difektas la belecon de foto, ne generas revenon de eventualaj klientoj kaj estas neefika rilate misuzon. Se la fotisto, kiu ne uzis tian markon en foto, havas siajn rajtojn malobservitaj, li ĝuos la saman juran protekton kiel tiu, kiu uzis ĝin”, li konkludas.