" Τα έργα τέχνης δημιουργούνται από τον διάλογο και την εμπειρία των n cia του καλλιτέχνη με το κοινωνικό, πολιτικό, οικονομικό και πολιτιστικό πλαίσιο ôm Ως εκ τούτου, τα χαρακτηριστικά που υπάρχουν στον σύγχρονο κόσμο δεν είναι πάντα παρόντα. ân εο αντικατοπτρίζονται στην τέχνη, είτε στη στάση του καλλιτέχνη, είτε στην έννοια της τέχνης ή/και στα χαρακτηριστικά που παρουσιάζονται στις διάφορες καλλιτεχνικές γλώσσες. Κατανόηση της σύγχρονης εικαστικής τέχνης n ea, όπως και κάθε τέχνη απαιτεί κατανόηση ê -Σκοπός είναι να συνδεθεί με το σημερινό πλαίσιο, επιδιώκοντας να τοποθετήσει τα ευρύτερα ζητήματα που αφορούν τον σύγχρονο κόσμο στο πλαίσιο της παγκόσμιας οικονομίας. n Για το σκοπό αυτό, επιδιώκουμε να δημιουργήσουμε σχέσεις μεταξύ των çõ Οι ακόλουθες συζητήσεις και τέχνη: η διάλυση της εσωτερικής αγοράς της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού Χώρου Έρευνας και η δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού Χώρου Έρευνας. çã Ο ρόλος των μέσων ενημέρωσης στην ανάπτυξη και εφαρμογή των μεγάλων αφηγήσεων- πολιτισμός- ταυτότητα- ένταξη των διαφορετικών Βλέπε s- παγκοσμιοποίηση çã τον κατακερματισμό της εσωτερικής αγοράς çã Είναι μια προσπάθεια να διευρυνθεί το ρεπερτόριο και να έρθουν οι αναγνώστες πιο κοντά σε μια καλύτερη κατανόηση της σημερινής τέχνης. ".

Παραπάνω, κείμενο από το "Η εικαστική τέχνη στον σύγχρονο κόσμο" της Nelcí Andreatta Kunzler.

Μια τέτοια εισαγωγή δικαιολογείται προκειμένου να τεκμηριωθεί ότι αρκεί να πούμε ότι σε μια δεδομένη κοινότητα, είναι φυσικό οι επιρροές να είναι οι ίδιες για όσους ζουν εκεί Ωστόσο, όπως διδάσκει ο Γάλλος φιλόσοφος Πιερ Μπουρντιέ, το "Πολιτιστικό Κεφάλαιο" είναι αυτό που διακρίνει όχι μόνο τις πολιτιστικές αποσκευές κάθε ατόμου, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο τα άτομα αυτά απορροφούν αυτό το φορτίο πολιτισμού. Και, όντας καλλιτέχνης ή συνδεδεμένος με κάποια καλλιτεχνική τέχνη, κάθε άτομο θα δημιουργήσει τη δική του μορφή έκφρασης τηςσυγκεκριμένους, υποκειμενικούς τρόπους.

Σε κάθε τομέα των τεχνών και σε κάθε εποχή, ανεξάρτητα από την περιοχή στην οποία ζουν έχουν υποφέρει από το δίλημμα: δημιουργικότητα " έναντι "...εμπόριο Αναφέρατε, για παράδειγμα, τον αφηρημένο εξπρεσιονιστή ζωγράφο Τζάκσον Πόλοκ (1912 - 1956) έως τον σύγχρονο φωτογράφο μόδας Ντέιβιντ ΛαΣαπέλ (1963 - *), οι οποίοι, σε κάποια φάση της ζωής τους είδαν/είδαν τη δημιουργικότητά τους να έρχεται σε σύγκρουση με την ανάγκη εμπορίας των έργων τους.

Τώρα, ας δούμε μερικές έννοιες που θα μας βοηθήσουν να προβληματιστούμε σχετικά με την επαναληπτική ανάγνωση έργων. Ας ξεκινήσουμε με την "έμπνευση":

Τι είναι η έμπνευση;

Ο φιλόσοφος Mario Sergio Cortella θα έλεγε: "Η έννοια της έμπνευσης είναι να δίνεις ζωτικότητα". Με άλλα λόγια, πρέπει να αναζητήσουμε τη ζωτικότητα των μεγάλων δασκάλων, οι οποίοι δημιούργησαν μεγάλα έργα, ώστε να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε και εμείς τα δικά μας μεγάλα έργα και να γίνουμε μεγάλοι δάσκαλοι. Με αυτόν τον τρόπο θα εμπνεύσουμε αυτούς που θα έρθουν και θα δώσουμε ζωτικότητα, ώστε να δημιουργήσουν νέα πράγματα, νέα έργα, και όχι απλώς να αναπαράγουν ό,τι έχει ήδη γίνει.

Ας δούμε τους παρακάτω πίνακες και αφήνω εδώ την πρόκληση για να αποφασίσεις εσύ, αναγνώστη, αν πρόκειται για λογοκλοπή, επαναληπτική ανάγνωση ή έμπνευση...

Ξαπλωμένη γυναίκα, 1922

Fernand Léger (Γαλλία, 1881-1955)

Λάδι σε καμβά, 65 x 92 cm

Ινστιτούτο Τέχνης, Σικάγο

Γυναίκα με γάτα, 1921

Fernand Léger (Γαλλία, 1881-1955)

Λάδι σε καμβά, 65 x 92 cm

Η ανάγνωση, 1924

Fernand Léger (Γαλλία, 1881-1955)

λάδι σε καμβά, 114 x 146 εκ.

Ανάγνωση με τον Fernand, 2011

Madison Moore (ΗΠΑ, σύγχρονη)

Λάδι σε καμβά, 36 x 36 cm

Και τι είναι το "ξαναδιαβάζω";

Η εκ νέου ανάγνωση ενός έργου τέχνης είναι, πάνω απ' όλα, η εκ νέου ανάγνωση του έργου αναζητώντας μια νέα ερμηνεία, χωρίς να αποκλίνει τελείως από το πρωτότυπο. Μπορούµε να ξαναδιαβάσουµε ένα έργο τέχνης χρησιµοποιώντας µια καλλιτεχνική αναφορά και, µέσω αυτής, να δηµιουργήσουµε µια νέα παραγωγή, επανερµηνεύοντάς το. Η εκ νέου ανάγνωση ενός έργου τέχνης είναι η δηµιουργία ενός νέου έργου, λαµβάνοντας ένα προηγούµενο έργο ως αναφορά για να δώσουµε σε αυτό το νέο έργο ένα άλλο νόηµα, προσθέτοντας σε αυτό µια προσωπική πινελιά, σύµφωνα µε τις δικές µας εµπειρίες. εν πρόκειται απολύτως για µιαπλαστογραφία ή αντίγραφο.

Όπως ένα έργο τέχνης μπορεί να οδηγήσει σε διάφορες ερμηνείες, έτσι μπορεί να εμπνεύσει και διάφορες αναγνώσεις. Μια επιτυχημένη ανάγνωση εξαρτάται, πάνω απ' όλα, από την κατανόηση κατά την ανάγνωση του έργου. Η εκ νέου ανάγνωση ενός έργου δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την αναπαραγωγή του- για να το ξαναδιαβάσουμε, πρέπει πρώτα να το ερμηνεύσουμε και στη συνέχεια, σε μια άσκηση δημιουργικότητας, μπορούμε να το αναδημιουργήσουμε. Όταν ξαναδιαβάζουμε ένα έργο, δεν χρειάζεται να χρησιμοποιούμε την ίδια τεχνική που χρησιμοποιήθηκε στο αρχικό έργο- μπορούμε ακόμη και να χρησιμοποιήσουμε άλλες καλλιτεχνικές γλώσσες. Το κύριο μέλημα μιας επαναληπτικής ανάγνωσης είναι η δημιουργία κάτι καινούργιου που, ως επί το πλείστον, διατηρεί μια σύνδεση με το έργο που αποτέλεσε πηγή έμπνευσης.

Για να κάνετε μια επαναληπτική ανάγνωση, πρέπει να γνωρίζετε λίγα πράγματα για τον καλλιτέχνη και το έργο: τη βιογραφία του καλλιτέχνη, τους καλλιτέχνες της εποχής του, τους δασκάλους που θαύμαζε και την τεχνική που χρησιμοποιούσε.

Πολλοί καλλιτέχνες έχουν χρησιμοποιήσει την επαναληπτική ανάγνωση για να αποτίσουν φόρο τιμής σε άλλους καλλιτέχνες και για να βελτιωθούν. Στην Τέχνη, η άσκηση της επαναληπτικής ανάγνωσης έχει μεγάλη αξία, διότι παρέχει αποτελέσματα που γίνονται γνωστά και αυτά γίνονται σημείο αναφοράς στη μελέτη της Τέχνης.

Η εκ νέου ανάγνωση ενός έργου τέχνης είναι μια άσκηση γνώσης και δημιουργικότητας. Δεν πρέπει να συγχέουμε την εκ νέου ανάγνωση με την αντιγραφή. Η εκ νέου ανάγνωση βασίζεται στην προϋπόθεση μιας άλλης ερμηνείας, ενός άλλου τρόπου θέασης και αίσθησης. Η εκ νέου ανάγνωση ενός έργου τέχνης μπορεί να αποτελέσει μια εξαιρετική καλλιτεχνική άσκηση.

Παραδείγματα επαναλήψεων:

Στη μόδα: Με έμπνευση από τον Mondrian.

Στη φωτογραφία και στον κινηματογράφο:

Φωτογραφία του χαρακτήρα του δικτάτορα, από την ταινία που σκηνοθέτησε ο Τσάρλι Τσάπλιν,

και την αναψυχή Πού είναι ο δικτάτορας; (δεξιά).

Σημειώστε το κοινό στην αφήγηση του Morimura.

Καλλιτέχνης: Yasumasa Morimura.

Στρέφοντας τώρα το βλέμμα στον νόμο περί πνευματικών δικαιωμάτων, ας το δούμε εννοιολογικά:

Τι είναι ένα διασκευασμένο/παραγόμενο έργο;

Ο νόμος περί πνευματικής ιδιοκτησίας, στο άρθρο 5, ορίζει:

Άρθρο 5 Για τους σκοπούς του παρόντος νόμου, θεωρείται:

[...]

1. ζ) παράγωγο - αυτό που, αποτελώντας νέα πνευματική δημιουργία, προκύπτει από τη μετατροπή του πρωτότυπου έργου,

[...]

Επομένως, καταλαβαίνουμε ότι προσαρμοσμένο έργο είναι το μόνο που προέρχεται από το πρωτότυπο έργο και ο δεύτερος συγγραφέας επεξεργάζεται μια επαναδιατύπωση αυτού και αναφέρει το όνομα του έργου και τον αρχικό συγγραφέα του Το βλέπουμε συχνά αυτό στη δραματουργία, για παράδειγμα, όπου όμορφα λογοτεχνικά έργα καταλήγουν να γίνονται θεατρικά έργα, νουβέλες, ταινίες, κόμικς κ.ο.κ. Σε αυτές τις περιπτώσεις, οι συγγραφείς που διασκευάζουν ένα τέτοιο έργο αναφέρουν, για παράδειγμα: Μυθιστόρημα διασκευασμένο από το μυθιστόρημα "Vidas Secas" του Graciliano Ramos. Ή ακόμα και να αναδημιουργήσουν ένα κλασικό έργο της λογοτεχνίας μας σε κόμικς, όπως:

Με άλλα λόγια, ένα παράγωγο ή διασκευασμένο έργο δεν είναι τίποτε άλλο από την εκ νέου ανάγνωση ενός άλλου υπάρχοντος έργου. Αυτό σημαίνει και πάλι ότι ο δεύτερος συγγραφέας ερμηνεύει το πρωτότυπο έργο με τον δικό του τρόπο και το μετασχηματίζει σύμφωνα με τα δικά του κριτήρια δημιουργικότητας, υποστήριξης και τεχνικής.

Τι είναι λοιπόν η λογοκλοπή;

Λογοκλοπή είναι η παρουσίαση του έργου κάποιου άλλου ως δικό του ή η αντιγραφή ενός καλού μέρους του και η ενσωμάτωσή του στο δικό του έργο. Λογοκλοπή είναι η πράξη της παρουσίασης πνευματικού έργου που προστατεύεται από το νόμο 9610/98, οποιασδήποτε φύσης (π.χ. κείμενο, μουσική, εικαστικό έργο, φωτογραφία, οπτικοακουστικό έργο κ.λπ.) που περιέχει μεγάλο μέρος του πρωτότυπου έργου ή το αντιγράφει στο σύνολό του, χωρίς την προηγούμενη άδεια του αρχικού δημιουργού.

Μέρος της νομικής διδασκαλίας ονομάζει τη λογοκλοπή ως "πνευματική κλοπή", αλλά εμείς δεν εμμένουμε σε αυτό το ρεύμα, αφού η έννοια της "κλοπής" σημαίνει "να παίρνεις κάτι που δεν βρίσκεται υπό τη νόμιμη κατοχή σου ή που δεν είναι ιδιοκτησία σου". Στη λογοκλοπή βλέπουμε ότι ο λογοκλέφτης δεν παίρνει την κατοχή του συγγραφέα του έργου, αφού η κατοχή παραμένει σε αυτόν.Ωστόσο, για διδακτικούς σκοπούς, μπορούμε να πούμε ότι ο λογογράφος διαπράττει ηθική κλοπή του έργου Εν ολίγοις, με τη λογοκλοπή, ο λογοκλόπος οικειοποιείται αδικαιολόγητα το πνευματικό έργο άλλου προσώπου, αναλαμβάνοντας τη συγγραφή του, χωρίς να αναφέρει το όνομα του έργου και του αντίστοιχου συγγραφέα.

Ολοκληρώνοντας λοιπόν, αλλά χωρίς την αξίωση να εξαντλήσουμε το θέμα, ούτε να επιβάλλουμε μια αυθαίρετη σκέψη, αφήνουμε εδώ την πρόκληση, για σένα, αναγνώστη, να αναρωτιέσαι από εδώ και στο εξής κάθε φορά που εκτιμάς ένα έργο τέχνης. Ποια είναι η αναφορά του καλλιτέχνη αυτού; Τι ή ποιος τον ενέπνευσε ή το έργο αυτό είναι απλή λογοκλοπή; Ποιο είναι το ιστορικό και πολιτικό πλαίσιο στο οποίο εντάχθηκε ο δημιουργός; Πρόκειται για μια εκ νέου ανάγνωση ενόςπιο γνωστό έργο;

Εν ολίγοις, τέτοια ερωτήματα δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια άσκηση οπτικής εκπαίδευσης που εμείς, οι φωτογράφοι, θα πρέπει να μεταφέρουμε σε όλη μας τη σταδιοδρομία, έστω και σε άλλους τομείς (ζωγραφική, γλυπτική, μουσική κ.λπ.) και όχι μόνο στην αγαπημένη μας Φωτογραφία.