جزئیات شایسته توجه هستند، زیرا می توانند عکاسی شما را تقویت یا تضعیف کنند. برای مثال می‌توانید از عناصری برای ایجاد زمینه در عکس خود استفاده کنید و این می‌تواند به تقویت آن کمک کند. با این حال، اگر یک عنصر مزاحم به طور اتفاقی در تصویر ظاهر شود، فقط می تواند حواس را پرت کند یا حتی معنای عکس شما را از دست بدهد. فرض کنید در ساحل تیراندازی می کردید که آسمان پر از پرندگان شد. این می‌تواند برای داستان‌گویی در عکاسی جالب باشد، با این حال آنها خیلی دور بودند و در نهایت شبیه لکه‌ها، چاپ اشتباه یا خاک بودند. در این صورت، بهترین انتخاب حذف آنها در ویرایش است. جزئیات مهم هستند!

روایت در عکاسیهنرمند چهره خود را از طریق نوعی استتار پنهان می کند و آن را پنهان می کند.

علیرغم این باور که هیچ فرمولی وجود ندارد، حداقل سه سوال وجود دارد که من آنها را برای روایت در عکاسی اساسی می دانم: به خوبی ساخته شده و قدرت پیدا می کند.

1. انگیزه خود را بشناسید

بدانید که چرا خلق می کنید و آنچه می خواهید در عکاسی بیان کنید برای دنبال کردن مسیری که می تواند شما را به یک نتیجه رضایت بخش برساند، ضروری است که به آنچه در وهله اول می خواستید بیان کنید، می رسد. دلایل خود را برای ایجاد درک کنید!

2. درباره ترکیب فکر کنید

روایت شما برای بیان انگیزه شما باید چه داشته باشد؟ حتی اگر قصد شما خلق یک روایت مرموزتر و کمتر آشکار است، مهم است که به این فکر کنید که چگونه می تواند توسط همه یا بلافاصله، بلکه توسط کسی قابل درک باشد. اگر شما نبودید که آن را خلق کرده اید، آیا عکاسی خودتان را درک می کردید؟ این سوالی است که اغلب از خودم می پرسم. عناصری مانند: نور، رنگ ها، اشکال و خطوط، بافت، زاویه و غیره بخشی از ترکیب بندی هستند. و همچنین موضوع خود عکس، مثلاً یک شخص – یا چند – یا یک منظره. نکته مهمی که باید به خاطر داشته باشید این است که هر آنچه در کادر است باید به دلیلی وجود داشته باشد.

روایت در عکاسی

روایت در عکاسی را می توان به عنوان ساختن یک داستان برای تصویر درک کرد. این داستان لازم نیست کامل باشد، می تواند قطعه ای باشد که در بیننده میل به پرکردن خلأها با تخیل خود را بیدار کند. به نوعی، روایت ها داستان های بی پایانی هستند. مثلاً وقتی یک فیلم تمام می شود، آن لحظه از تاریخ شخصیت ها با آن تمام می شود، اما اگر برای ما زنده بمانند، می توانیم داستان های خودمان را برایشان ببافیم. در مورد عکاسی هم همینطور.

اول از همه، مهم است که چیزی برای گفتن داشته باشیم

برای ظهور یک روایت، قبل از هر چیز لازم است، که میخوای چیزی بگی اینکه یک محتوا، یک داستان، یک رمز و راز وجود دارد که شما می خواهید به اشتراک بگذارید. می تواند هم یک داستان واقعی باشد و هم یک داستان ساختگی. همچنین می تواند بازتاب یا نقد باشد. اما نیاز به نوعی خواندن دارد. 1> تولید بیش از یک تصویر می تواند به ساخت یک روایت در عکاسی کمک کند، زیرا هر تصویر باید آن را تقویت کند. برای مثال، یک سریال می‌تواند یک جدول زمانی بسازد که درک ابتدا، میانه و پایان را آسان‌تر می‌کند. اما یک سریال همچنین می‌تواند عکس‌های بی‌نظمی ارائه دهد که با این حال، تکه‌هایی از یک کل هستند. من به آن به عنوان یک پازل فکر می کنم که می توان آن را کنار هم قرار دادیا می‌تواند قسمت‌هایش را پخش کند، اما هر قطعه عملکرد خود را در یک طرح بزرگ‌تر انجام می‌دهد. در یک گاه‌شماری جمع‌آوری شده است که به تصاویر اجازه می‌دهد مانند فریم‌هایی از یک فیلم خوانده شوند، با یک توالی منطقی که در آن اقدامات آشکار می‌شوند.

I'm A PERSON، MONIQUE BURIGO، 2020

I'm a Person مجموعه کوچکی از نویسندگی من است که می توان آن را "سه گانه" نیز نامید، زیرا از 3 عکس تشکیل شده است. دوپیچ ها (2)، ´ سه گانه (3) و چندین (بیش از 3) نام هایی هستند که معمولاً برای تعریف سری استفاده می شوند. این نام‌ها از دنیای باستان و قرون وسطی به عاریت گرفته شده‌اند، زمانی که ساختن محراب‌های کلیسا به این شکل رایج بود، به عنوان منبع روایی.

سیمون مارتینی، 1333

جزئیات ، اثر لورنا سیمپسون، مجموعه‌ای است که دقیقاً بر جزئیات تمرکز دارد، چندگانه‌ای از عکس‌ها که در آن دست‌ها قهرمان هستند. تصاویر دارای توالی زمانی نیستند، اما با هم یک کل را تشکیل می دهند.

لوازم جانبی می‌تواند هم برای پرت کردن حواس افراد در حال عکاسی مفید باشد و هم حرکات آنها را طبیعی‌تر می‌کند و باعث می‌شود آنها در کاری که انجام می‌دهند جذب شوند و به آنها کمک کند. روایت و معنا را به آن اضافه کنیدتصویر مهم است که این لوازم جانبی بخشی از صحنه باشند، که به اندازه هر عنصر دیگری دلیلی برای حضور در آنجا داشته باشند.

FROM THE MORTAL REMAINS SERIES، MONIQUE BURIGO، 2019

در Mortal Remains من از شمع به عنوان یک عنصر برجسته در روایت استفاده می کنم. این یک رابطه را نشان می دهد: رابطه ای که می سوزد، می سوزد و ذوب می شود تا زمانی که خاموش شود، و تنها آثاری از خود باقی می گذارد که به پوست آسیب می زند و به پوست می چسبد.

بدون عنوان، ADI KORNDORFER، 2019

آدی کورندورفر از گیره لباس و باندهای چسبنده روی بدن خود به عنوان راهی برای بیان درد ناشی از استانداردهای زیبایی و نظرات دیگران در مورد بدنی که به آنها تعلق ندارد استفاده می کند.

• ایجاد کاراکتر

شما می توانید یک شخصیت برای عکس خود بسازید، حتی اگر شکل انسانی نداشته باشد. شاید درک این موضوع آسانتر باشد اگر شخصیت را موضوع اصلی اثر بدانیم. یک شی می تواند سوژه باشد، مانند یک حیوان یا یک منظره. با این حال، برای تبدیل شدن به یک شخصیت واقعی، باید یک شخصیت، یک معنا بیاورد... باید باورپذیر باشد.

بیش از یک شخصیت وجود دارد و علاوه بر این، شخصیت ها می توانند واقعی یا ساختگی باشند. . آنها می توانند کاملاً توسط تخیل شما ایجاد شوند یا می توانند برای مثال بر اساس مشتری شما باشند. هنگام عکاسی از خانواده، برایبه عنوان مثال، شخصیت ها اعضای آن هستند و شما می توانید روایت را با توجه به شخصیت آنها توضیح دهید و آنها را به شخصیت های یک داستان تبدیل کنید (در این مورد، داستان آنها). همچنین برای هنرمندان بسیار رایج است که شخصیت هایی از افسانه ها، اساطیر و غیره را انتخاب کنند.

I WAS AN OCEAN, MONIQUE BURIGO, 2018

عکس ها در سریال I WAS AN OCEAN داستان یک شخصیت را تعریف می کند که توسط من به عنوان نماینده انسانیت خلق شده است. او آنچه از اقیانوس باقی مانده را پیدا می کند: چیزی که در یک آکواریوم کوچک جای می گیرد، طبیعت بی جان. استعاره ای در مورد آسیب های زیست محیطی که ایجاد می کنیم، به ویژه زمانی که در انتخاب ها و اقدامات خود فکر نمی کنیم. آنها برمی گردند، مثل آب کثیفی آکواریوم که روی خودمان می ریزیم. ما بخشی از طبیعت هستیم و با آن زندگی می کنیم یا می میریم.

این اقیانوس کوچکی که در آکواریوم وجود دارد را می توان در اینجا به عنوان یک شخصیت نیز درک کرد.

استفاده از ادبیات، سینما، اساطیر، مذهب ، در میان دیگران، به عنوان مبنایی برای ساخت شخصیت‌ها کاملاً رایج است و در این اثر لورا ماکابرسکو ظاهر می‌شود که مذهب را به عنوان مضمونی تکراری در خلاقیت‌های خود دارد، پر از شدت و زبانش همیشه لحنی غم‌انگیز ارائه می‌دهد، مانند سریال Santos ، که در آن نشان دهنده است سانتا کلارا .

• پنهان کردن چهره

این ویژگی برای بیننده بسیار مفید است تا راحتتر با شخصیت ارتباط برقرار کند. . با پنهان کردن چهره، به خود اجازه می دهید هر چهره ای را که می خواهید تصور کنید، که حتی می تواند مال خودتان باشد. یک شخصیت انسانی بدون چهره جهانی تر است، زیرا نشان اصلی خود را در شناسایی هویت ندارد. با انجام این کار، غوطه ور شدن در اثر، با مشارکت فعال از طریق تفسیر و خلق روایتی که دیگر تنها در حیطه ی هنرمند نیست، تشویق می شود.

همچنین این یک استراتژی هوشمندانه برای کسانی است که می‌خواهند عکس‌های خود را به بازار عرضه کنند، زیرا تمایل به دیده شدن آنها به عنوان یک اثر هنری و نه به عنوان یک عکس‌برداری مدل، در این مورد بسیار زیاد است. بزرگتر

NO, MONIQUE BURIGO, 2017

در این مجموعه صورت را از قاب خارج می کنم یا پشتم را برمی گردانم. از سلف پرتره های بدنم، درباره خودم صحبت می کنم، بلکه درباره زنان دیگر، درباره تجربه زن بودن و هنرمند بودن زن در جامعه مردسالار صحبت می کنم. می دانم که نماینده نیستم. همه زنان، اما من همچنین می دانم که من فقط نماینده خودم نیستم. به نظر می رسد با خانه ادغام می شود و بخشی از آن می شود و با آن موقعیت زن آن زمان را باز می کند: به عنوان کسی که باید به خانه تعلق داشته باشد. آ