Ang mga detalye ay nararapat na bigyang pansin, dahil maaari nilang pagandahin o pahinain ang iyong photography. Maaari kang gumamit ng mga elemento upang ma-conteksto ang iyong litrato, halimbawa, at makakatulong ito upang palakasin ito. Gayunpaman, kung mayroong isang mapanghimasok na elemento na lumilitaw sa larawan nang nagkataon, maaari lamang itong maging nakakagambala o kahit na mawala ang kahulugan ng iyong larawan. Sabihin nating nag-shoot ka sa dalampasigan nang ang langit ay napuno ng mga ibon. Ito ay maaaring maging kawili-wili para sa pagkukuwento sa photography, gayunpaman sila ay napakalayo at nagmumukha lamang na mga dumi, maling pagkakaprint o dumi. Sa kasong iyon, ang pinakamahusay na pagpipilian ay ang alisin ang mga ito sa pag-edit. Mahalaga ang mga detalye!

Narrative in Photographyartist itinago ang kanyang sariling mukha sa pamamagitan ng isang uri ng pagbabalatkayo, itinatago ito.

Sa kabila ng paniniwalang walang formula, mayroong hindi bababa sa tatlong tanong na itinuturing kong pangunahing para sa salaysay sa photography ay mahusay na binuo at nakakakuha ng lakas.

1. Alamin ang iyong motibasyon

Alamin ang dahilan kung bakit ka lumilikha at kung ano ang gusto mong ipahayag sa photography ay mahalaga na sundin ang isang landas na maaaring maghatid sa iyo sa isang kasiya-siyang resulta, na nakakamit kung ano ang gusto mong ipahayag sa unang lugar. Unawain ang iyong mga dahilan sa paglikha!

2. Isipin ang komposisyon

Ano ang kailangan ng iyong salaysay upang maipahayag ang iyong motibasyon? Kahit na ang iyong intensyon ay lumikha ng isang mas misteryoso at hindi gaanong halatang salaysay, mahalagang isipin kung paano ito mauunawaan, marahil hindi ng lahat o kaagad, ngunit ng isang tao. Mauunawaan mo ba ang iyong sariling litrato kung hindi ikaw ang lumikha nito? Ito ang madalas kong tanong sa sarili ko. Ang mga elemento tulad ng: liwanag, kulay, hugis at linya, texture, anggulo, atbp. ay bahagi ng komposisyon; pati na rin ang paksa ng larawan mismo, maging isang tao - o marami - o isang landscape, halimbawa. Ang mahalagang bagay na dapat tandaan ay ang anumang nasa frame ay dapat naroroon para sa isang dahilan.

Narrative in Photography

Ang salaysay sa photography ay maaaring maunawaan bilang pagbuo ng isang kuwento para sa larawan. Ang kwentong ito ay hindi kailangang buo, maaari itong maging isang fragment na gumising sa manonood ng pagnanais na punan ang mga puwang gamit ang kanyang sariling imahinasyon. Sa isang paraan, ang mga salaysay ay walang katapusang mga kuwento. Kapag natapos ang isang pelikula, halimbawa, ang sandaling iyon sa kasaysayan ng mga karakter ay nagtatapos dito, ngunit kung mananatili silang buhay para sa atin, maaari tayong maghabi ng sarili nating mga kuwento para sa kanila. Ganoon din sa photography.

Una sa lahat, mahalagang may sasabihin

Para lumabas ang isang salaysay, kailangan, una sa lahat , na may gusto kang sabihin. Na may nilalaman, isang kwento, isang misteryo na nais mong ibahagi. Maaari itong maging parehong totoong kwento at gawa-gawa. Maaari rin itong repleksyon o kritika. Ngunit kailangan nitong payagan ang ilang uri ng pagbabasa.

SUBUKAN ITO

• Paggawa gamit ang serye

Makakatulong ang paggawa ng higit sa isang larawan sa pagbuo ng isang salaysay sa photography, dahil dapat itong pagandahin ng bawat larawan. Ang isang serye ay maaaring bumuo ng isang timeline, halimbawa, na ginagawang mas madaling maunawaan ang simula, gitna at wakas. Ngunit ang isang serye ay maaari ring magpakita ng mga hindi maayos na larawan na, gayunpaman, ay mga fragment ng isang kabuuan. Sa tingin ko ito ay isang jigsaw puzzle na maaaring pagsama-samahino maaari itong magkalat ang mga bahagi nito, ngunit ang bawat piraso ay may sariling function sa mas malaking plano.

VAZIOS, MONIQUE BURIGO, 2020

Ang serye Vazios ay binuo sa isang kronolohiya na nagbibigay-daan sa mga larawan na basahin tulad ng mga frame mula sa isang pelikula, na may lohikal na pagkakasunud-sunod kung saan ang mga aksyon ay nagbubukas.

AKO AY TAO, MONIQUE BURIGO, 2020

Ako ay Tao ay isang maliit na serye ng aking pagiging may-akda, na maaari ding tawaging "triptych", dahil binubuo ito ng 3 larawan. Ang Diptychs (2), ´ triptychs (3) at polyptychs (higit sa 3) ay ang mga pangalang karaniwang ginagamit upang tukuyin ang mga serye. Ang mga pangalang ito ay hiniram mula sa sinaunang daigdig at sa Middle Ages, noong karaniwan nang ang mga altarpieces ng simbahan ay itinayo sa ganitong paraan, na bilang isang resource ng pagsasalaysay.

ANG ANNOUNCEMENT , SIMONE MARTINI, 1333

Mga Detalye , ni Lorna Simpson, ay isang serye na tumpak na nakatutok sa mga detalye, isang polyptych ng mga larawan kung saan ang mga kamay ang bida. Ang mga larawan ay walang pagkakasunod-sunod na pagkakasunud-sunod, ngunit magkasama silang bumubuo ng isang buo.

DETALYE, LORNA SIMPSON, 1996

• Paggamit ng mga accessory

Maaaring maging kapaki-pakinabang ang mga accessory para makaabala sa mga taong kinukunan ng larawan at gawing mas natural ang kanilang mga galaw, na ginagawa silang mukhang naa-absorb sa kanilang ginagawa, at para makatulong ang salaysay at magdagdag ng kahulugan salarawan. Mahalaga na ang mga accessory na ito ay bahagi ng eksena, na mayroon silang dahilan upang naroroon gaya ng anumang iba pang elemento.

FROM THE MORTAL REREINS SERIES, MONIQUE BURIGO, 2019

Sa Mortal Remains Ginagamit ko ang kandila bilang isang kilalang elemento sa salaysay. Kinakatawan nito ang isang relasyon: isang relasyon na nasusunog, nasusunog at natutunaw hanggang sa ito ay mapatay, na nag-iiwan lamang ng mga bakas nito na, gayunpaman, ay sumasakit at dumidikit sa balat.

UNTITLED, ADI KORNDORFER, 2019

Gumagamit si Adi Korndorfer ng mga clothespins at pandikit na benda sa kanyang katawan bilang isang paraan upang ipahayag ang sakit na dulot ng mga pamantayan sa kagandahan at mga komento ng ibang tao tungkol sa isang katawan na hindi sa kanila.

• Gumawa ng mga character

Maaari kang lumikha ng isang character para sa iyong larawan kahit na wala itong pigura ng tao. Marahil ay mas madaling maunawaan ito kung iisipin natin ang tauhan bilang pangunahing paksa ng akda. Ang isang bagay ay maaaring maging paksa, tulad ng isang hayop o isang tanawin. Gayunpaman, upang maging isang tunay na karakter, kailangan itong magdala ng isang personalidad, isang kahulugan... Kailangan itong maging kapani-paniwala.

Maaaring mayroong higit sa isang karakter at, higit pa, ang mga karakter ay maaaring totoo o kathang-isip. . Maaari silang ganap na likhain ng iyong imahinasyon o maaari silang ibase, halimbawa, sa iyong customer. Kapag kinukunan ng litrato ang isang pamilya, parahalimbawa, ang mga tauhan ay mga miyembro nito at maaari mong ipaliwanag ang salaysay ayon sa kanilang mga personalidad, na ginagawa silang mga tauhan sa isang kuwento (sa kasong ito, ang kanilang kuwento). Karaniwan din para sa mga artista na mag-angkop ng mga karakter mula sa mga engkanto, mitolohiya, atbp.

AKO AY ISANG KARAGATAN, MONIQUE BURIGO, 2018

Ang mga larawan sa seryeng I WAS AN OCEAN ikwento ang isang character na nilikha ko bilang representasyon ng sangkatauhan. Nahanap niya kung ano ang natitira sa karagatan: kung ano ang kasya sa isang maliit na aquarium, buhay na buhay. Isang metapora tungkol sa pinsala sa kapaligiran na dulot natin, lalo na kapag hindi natin pinag-isipan ang ating mga pagpili at aksyon; bumabalik sila, tulad ng maruming tubig sa aquarium na binubuhos natin sa ating sarili. Bahagi tayo ng kalikasan at tayo ay nabubuhay o namamatay kasama nito.

Ang maliit na karagatang ito, na nakapaloob sa aquarium, ay maaari ding maunawaan dito bilang isang karakter.

SANTO CLARE, MULA SA SAINTS SERIES, LAURA MAKABRESKU, 2019

Ang paggamit ng panitikan, sinehan, mitolohiya, relihiyon , bukod sa iba pa, bilang isang batayan para sa pagbuo ng mga karakter ay medyo karaniwan at lumilitaw sa gawaing ito ni Laura Makabresku, na may relihiyon bilang umuulit na tema sa kanyang mga likha, puno ng intensidad at ang wika ay palaging nagpapakita ng malungkot na tono, tulad ng sa serye Santos , kung saan kinakatawan nito Santa Clara .

• Itago ang mukha

Lubhang kapaki-pakinabang ang feature na ito para mas madaling maiugnay ng manonood sa karakter . Sa pamamagitan ng pagtatago ng mukha, pinapayagan mo ang iyong sarili na isipin ang anumang mukha na gusto mo, na maaaring maging sa iyo. Ang isang walang mukha na pigura ng tao ay mas unibersal, dahil hindi nito dala ang pangunahing marka ng pagkilala sa pagkakakilanlan. Sa pamamagitan ng paggawa nito, hinihikayat ang isang pagsasawsaw sa trabaho, na may aktibong pakikilahok sa pamamagitan ng interpretasyon at paglikha ng isang salaysay na hindi na lamang nasa domain ng artist.

Ito rin ay isang matalinong diskarte para sa mga gustong i-market ang kanilang mga litrato, dahil ang tendensya para sa kanila na makita bilang isang gawa ng sining, at hindi bilang isang modelong photo shoot, ay, sa kasong ito, marami. mas malaki.

HINDI, MONIQUE BURIGO, 2017

Sa seryeng ito, aalisin ko ang mukha sa frame o tumalikod. Mula sa mga self-portraits ng sarili kong katawan, pinag-uusapan ko ang aking sarili, ngunit pati na rin ang iba pang kababaihan, tungkol sa karanasan ng pagiging babae at pagiging artista ng babae sa isang patriarchal society. Alam kong hindi ako kumakatawan lahat ng babae, pero alam ko rin na hindi ko lang kinakatawan ang sarili ko.

UNTITLED, FRANCESCA WOODMAN, 1975-78

Francesca Woodman parang sumanib sa tahanan, nagiging bahagi nito at, kasama niyan, nabuksan niya ang posisyon ng babae sa panahong iyon: bilang isang taong dapat kabilang sa tahanan. A