ਵੇਰਵੇ ਧਿਆਨ ਦੇ ਹੱਕਦਾਰ ਹਨ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਤੁਹਾਡੀ ਫੋਟੋਗ੍ਰਾਫੀ ਨੂੰ ਵਧਾ ਸਕਦੇ ਹਨ ਜਾਂ ਕਮਜ਼ੋਰ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੀ ਫੋਟੋ ਨੂੰ ਪ੍ਰਸੰਗਿਕ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਤੱਤਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ, ਉਦਾਹਰਨ ਲਈ, ਅਤੇ ਇਹ ਇਸਨੂੰ ਮਜ਼ਬੂਤ ​​ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਜੇਕਰ ਇਮੇਜ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਘੁਸਪੈਠ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਤੱਤ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਇਹ ਸਿਰਫ ਧਿਆਨ ਭਟਕਾਉਣ ਵਾਲਾ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜਾਂ ਤੁਹਾਡੀ ਫੋਟੋ ਦਾ ਸਾਰਾ ਅਰਥ ਗੁਆ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਮੰਨ ਲਓ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਬੀਚ 'ਤੇ ਸ਼ੂਟਿੰਗ ਕਰ ਰਹੇ ਸੀ ਜਦੋਂ ਅਸਮਾਨ ਪੰਛੀਆਂ ਨਾਲ ਭਰਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਇਹ ਫੋਟੋਗ੍ਰਾਫੀ ਵਿੱਚ ਕਹਾਣੀ ਸੁਣਾਉਣ ਲਈ ਦਿਲਚਸਪ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਉਹ ਬਹੁਤ ਦੂਰ ਸਨ ਅਤੇ ਸਿਰਫ਼ ਧੱਬਿਆਂ, ਗਲਤ ਛਾਪਾਂ ਜਾਂ ਗੰਦਗੀ ਵਾਂਗ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦੇ ਸਨ। ਉਸ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ, ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਵਿਕਲਪ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸੰਪਾਦਨ ਵਿੱਚ ਹਟਾਉਣਾ ਹੋਵੇਗਾ। ਵੇਰਵੇ ਮਾਇਨੇ ਰੱਖਦੇ ਹਨ!

ਫੋਟੋਗ੍ਰਾਫੀ ਵਿੱਚ ਬਿਰਤਾਂਤਕਲਾਕਾਰ ਆਪਣਾ ਚਿਹਰਾ ਛੁਪਾ ਕੇ ਇੱਕ ਕਿਸਮ ਦੀ ਛਲਾਵੇ ਰਾਹੀਂ ਛੁਪਾਉਂਦਾ ਹੈ।

ਇਹ ਮੰਨਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਕਿ ਕੋਈ ਫਾਰਮੂਲਾ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਘੱਟੋ-ਘੱਟ ਤਿੰਨ ਸਵਾਲ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮੈਂ ਫੋਟੋਗ੍ਰਾਫੀ ਵਿੱਚ ਬਿਰਤਾਂਤ ਲਈ ਬੁਨਿਆਦੀ ਸਮਝਦਾ ਹਾਂ। ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਤਾਕਤ ਹਾਸਲ ਕਰਦਾ ਹੈ।

1. ਆਪਣੀ ਪ੍ਰੇਰਣਾ ਜਾਣੋ

ਜਾਣੋ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਕਿਉਂ ਬਣਾ ਰਹੇ ਹੋ ਅਤੇ ਫੋਟੋਗ੍ਰਾਫੀ ਵਿੱਚ ਤੁਸੀਂ ਕੀ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋ ਇੱਕ ਮਾਰਗ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਨ ਲਈ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ ਜੋ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇੱਕ ਤਸੱਲੀਬਖਸ਼ ਨਤੀਜੇ ਵੱਲ ਲੈ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਉਹ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਤੁਸੀਂ ਪਹਿਲੀ ਥਾਂ 'ਤੇ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸੀ। ਬਣਾਉਣ ਦੇ ਆਪਣੇ ਕਾਰਨਾਂ ਨੂੰ ਸਮਝੋ!

2. ਰਚਨਾ ਬਾਰੇ ਸੋਚੋ

ਤੁਹਾਡੀ ਪ੍ਰੇਰਣਾ ਨੂੰ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਨ ਲਈ ਤੁਹਾਡੇ ਬਿਰਤਾਂਤ ਵਿੱਚ ਕੀ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ? ਭਾਵੇਂ ਤੁਹਾਡਾ ਇਰਾਦਾ ਇੱਕ ਹੋਰ ਰਹੱਸਮਈ ਅਤੇ ਘੱਟ ਸਪੱਸ਼ਟ ਬਿਰਤਾਂਤ ਬਣਾਉਣਾ ਹੈ, ਇਹ ਸੋਚਣਾ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੈ ਕਿ ਇਸਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਸਮਝਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਸ਼ਾਇਦ ਹਰ ਕਿਸੇ ਦੁਆਰਾ ਜਾਂ ਤੁਰੰਤ ਨਹੀਂ, ਪਰ ਕਿਸੇ ਦੁਆਰਾ। ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੀ ਖੁਦ ਦੀ ਫੋਟੋਗ੍ਰਾਫੀ ਨੂੰ ਸਮਝੋਗੇ ਜੇਕਰ ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਨੂੰ ਬਣਾਉਣ ਵਾਲੇ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ? ਇਹ ਇੱਕ ਸਵਾਲ ਹੈ ਜੋ ਮੈਂ ਅਕਸਰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੋਂ ਪੁੱਛਦਾ ਹਾਂ. ਤੱਤ ਜਿਵੇਂ: ਰੌਸ਼ਨੀ, ਰੰਗ, ਆਕਾਰ ਅਤੇ ਰੇਖਾਵਾਂ, ਟੈਕਸਟ, ਕੋਣ, ਆਦਿ ਰਚਨਾ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਹਨ; ਫੋਟੋ ਦੇ ਵਿਸ਼ੇ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ, ਇਹ ਇੱਕ ਵਿਅਕਤੀ - ਜਾਂ ਕਈ - ਜਾਂ ਇੱਕ ਲੈਂਡਸਕੇਪ, ਉਦਾਹਰਨ ਲਈ। ਯਾਦ ਰੱਖਣ ਵਾਲੀ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਗੱਲ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਫਰੇਮ ਵਿੱਚ ਜੋ ਵੀ ਹੈ ਉਹ ਇੱਕ ਕਾਰਨ ਕਰਕੇ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।

ਫੋਟੋਗ੍ਰਾਫੀ ਵਿੱਚ ਬਿਰਤਾਂਤ

ਫੋਟੋਗ੍ਰਾਫੀ ਵਿੱਚ ਬਿਰਤਾਂਤ ਨੂੰ ਚਿੱਤਰ ਲਈ ਇੱਕ ਕਹਾਣੀ ਦੇ ਨਿਰਮਾਣ ਵਜੋਂ ਸਮਝਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਕਹਾਣੀ ਸੰਪੂਰਨ ਹੋਣ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਇਹ ਇੱਕ ਟੁਕੜਾ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜੋ ਦਰਸ਼ਕ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਕਲਪਨਾ ਨਾਲ ਖਾਲੀ ਥਾਂ ਨੂੰ ਭਰਨ ਦੀ ਇੱਛਾ ਜਾਗਦਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ, ਬਿਰਤਾਂਤ ਕਦੇ ਨਾ ਖ਼ਤਮ ਹੋਣ ਵਾਲੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਹਨ। ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਫਿਲਮ ਖਤਮ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਉਦਾਹਰਣ ਵਜੋਂ, ਪਾਤਰਾਂ ਦੇ ਇਤਿਹਾਸ ਦਾ ਉਹ ਪਲ ਇਸਦੇ ਨਾਲ ਖਤਮ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਜੇ ਉਹ ਸਾਡੇ ਲਈ ਜਿਉਂਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਆਪਣੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਬੁਣ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। ਫੋਟੋਗ੍ਰਾਫੀ ਲਈ ਵੀ ਅਜਿਹਾ ਹੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।

ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਇਹ ਦੱਸਣ ਲਈ ਕੁਝ ਹੋਣਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ

ਕਿਸੇ ਬਿਰਤਾਂਤ ਦੇ ਉਭਰਨ ਲਈ, ਇਹ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ, ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਕੁਝ ਦੱਸਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋ। ਕਿ ਇੱਥੇ ਇੱਕ ਸਮੱਗਰੀ, ਇੱਕ ਕਹਾਣੀ, ਇੱਕ ਰਹੱਸ ਹੈ ਜੋ ਤੁਸੀਂ ਸਾਂਝਾ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋ। ਇਹ ਇੱਕ ਅਸਲੀ ਕਹਾਣੀ ਅਤੇ ਇੱਕ ਬਣੀ ਕਹਾਣੀ ਦੋਵੇਂ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਪ੍ਰਤੀਬਿੰਬ ਜਾਂ ਆਲੋਚਨਾ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਇਸਨੂੰ ਕਿਸੇ ਕਿਸਮ ਦੇ ਪੜ੍ਹਨ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦੇਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ।

ਇਸ ਨੂੰ ਅਜ਼ਮਾਓ

• ਸੀਰੀਜ਼ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਨਾ

ਇੱਕ ਤੋਂ ਵੱਧ ਚਿੱਤਰ ਬਣਾਉਣ ਨਾਲ ਫੋਟੋਗ੍ਰਾਫੀ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਬਿਰਤਾਂਤ ਬਣਾਉਣ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਮਿਲ ਸਕਦੀ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਹਰੇਕ ਚਿੱਤਰ ਨੂੰ ਇਸਨੂੰ ਵਧਾਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਲੜੀ ਇੱਕ ਸਮਾਂਰੇਖਾ ਬਣਾ ਸਕਦੀ ਹੈ, ਉਦਾਹਰਨ ਲਈ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਸ਼ੁਰੂਆਤ, ਮੱਧ ਅਤੇ ਅੰਤ ਨੂੰ ਸਮਝਣਾ ਆਸਾਨ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਇੱਕ ਲੜੀ ਵਿਗਾੜ ਵਾਲੀਆਂ ਤਸਵੀਰਾਂ ਵੀ ਪੇਸ਼ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹੈ ਜੋ, ਹਾਲਾਂਕਿ, ਇੱਕ ਪੂਰੇ ਦੇ ਟੁਕੜੇ ਹਨ। ਮੈਂ ਇਸਨੂੰ ਇੱਕ ਜਿਗਸਾ ਪਹੇਲੀ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਸੋਚਦਾ ਹਾਂ ਜਿਸਨੂੰ ਇਕੱਠੇ ਰੱਖਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈਜਾਂ ਇਸਦੇ ਭਾਗਾਂ ਨੂੰ ਫੈਲਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਹਰ ਇੱਕ ਟੁਕੜੇ ਦਾ ਕੰਮ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਯੋਜਨਾ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।

VAZIOS, MONIQUE BURIGO, 2020

The ਸੀਰੀਜ਼ Vazios ਇੱਕ ਕਾਲਕ੍ਰਮ ਵਿੱਚ ਇਕੱਠਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਜੋ ਚਿੱਤਰਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਲਾਜ਼ੀਕਲ ਕ੍ਰਮ ਦੇ ਨਾਲ, ਇੱਕ ਫਿਲਮ ਦੇ ਫਰੇਮਾਂ ਵਾਂਗ ਪੜ੍ਹਨ ਦੀ ਆਗਿਆ ਦਿੰਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਕਿਰਿਆਵਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਆਉਂਦੀਆਂ ਹਨ।

ਮੈਂ ਇੱਕ ਵਿਅਕਤੀ ਹਾਂ, ਮੋਨਿਕ ਬੁਰੀਗੋ, 2020

ਮੈਂ ਇੱਕ ਵਿਅਕਤੀ ਹਾਂ ਮੇਰੀ ਲੇਖਕਤਾ ਦੀ ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਲੜੀ ਹੈ, ਜਿਸਨੂੰ "ਟ੍ਰਿਪਟਾਈਚ" ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਸ ਵਿੱਚ 3 ਫੋਟੋਆਂ ਹਨ। ਡਿਪਟਾਈਕਸ (2), ´ ਟ੍ਰਿਪਟਾਈਕ (3) ਅਤੇ ਪੌਲੀਪਟਾਈਕਸ (3 ਤੋਂ ਵੱਧ) ਉਹ ਨਾਮ ਹਨ ਜੋ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਲੜੀ ਨੂੰ ਪਰਿਭਾਸ਼ਿਤ ਕਰਨ ਲਈ ਵਰਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਨਾਮ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਸੰਸਾਰ ਅਤੇ ਮੱਧ ਯੁੱਗ ਤੋਂ ਉਧਾਰ ਲਏ ਗਏ ਹਨ, ਜਦੋਂ ਇੱਕ ਬਿਰਤਾਂਤ ਸਰੋਤ

ਐਲਾਨ, ਸਿਮੋਨ ਮਾਰਟੀਨੀ, 1333

ਵੇਰਵੇ , ਲੋਰਨਾ ਸਿਮਪਸਨ ਦੁਆਰਾ, ਇੱਕ ਲੜੀ ਹੈ ਜੋ ਵੇਰਵਿਆਂ 'ਤੇ ਬਿਲਕੁਲ ਧਿਆਨ ਕੇਂਦ੍ਰਤ ਕਰਦੀ ਹੈ, ਤਸਵੀਰਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਪੌਲੀਪਟਾਈਕ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਹੱਥ ਮੁੱਖ ਭੂਮਿਕਾਵਾਂ ਹਨ। ਚਿੱਤਰਾਂ ਦਾ ਕਾਲਕ੍ਰਮਿਕ ਕ੍ਰਮ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ, ਪਰ ਮਿਲ ਕੇ ਉਹ ਇੱਕ ਪੂਰਾ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ।

ਵੇਰਵੇ, ਲੋਰਨਾ ਸਿਮਪਸਨ, 1996

• ਐਕਸੈਸਰੀਜ਼ ਦੀ ਵਰਤੋਂ

ਐਕਸੈਸਰੀਜ਼ ਫੋਟੋ ਖਿੱਚ ਰਹੇ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਧਿਆਨ ਭਟਕਾਉਣ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਹਰਕਤਾਂ ਨੂੰ ਵਧੇਰੇ ਕੁਦਰਤੀ ਬਣਾਉਣ ਲਈ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਲੀਨ ਹੋਣ, ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲਈ ਲਾਭਦਾਇਕ ਹੋ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ। ਬਿਰਤਾਂਤ ਅਤੇ ਅਰਥ ਜੋੜੋਚਿੱਤਰ। ਇਹ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਸਹਾਇਕ ਉਪਕਰਣ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਹਨ, ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਕੋਲ ਕਿਸੇ ਵੀ ਹੋਰ ਤੱਤ ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਹੋਣ ਦਾ ਕਾਰਨ ਹੈ।

ਮੌਰਟਲ ਰਿਮੇਨਜ਼ ਸੀਰੀਜ਼, ਮੋਨੀਕ ਬੁਰੀਗੋ, 2019

ਮੌਰਟਲ ਰਿਮੇਨਜ਼ ਵਿੱਚ ਮੈਂ ਕਥਾ ਵਿੱਚ ਮੋਮਬੱਤੀ ਨੂੰ ਇੱਕ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਤੱਤ ਵਜੋਂ ਵਰਤਦਾ ਹਾਂ। ਇਹ ਇੱਕ ਰਿਸ਼ਤੇ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ: ਇੱਕ ਜੋ ਸੜਦਾ, ਸੜਦਾ ਅਤੇ ਪਿਘਲਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਇਹ ਬੁਝ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦਾ, ਸਿਰਫ ਇਸਦੇ ਨਿਸ਼ਾਨ ਛੱਡਦੇ ਹਨ ਜੋ, ਹਾਲਾਂਕਿ, ਸੱਟ ਲਗਾਉਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਚਮੜੀ 'ਤੇ ਚਿਪਕ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।

ਅਨਟਾਈਟਲਡ, ਏਡੀਆਈ ਕੋਰਨਡੋਰਫਰ, 2019

Adi Korndorfer ਆਪਣੇ ਸਰੀਰ 'ਤੇ ਕੱਪੜਿਆਂ ਦੀਆਂ ਪਿੰਨਾਂ ਅਤੇ ਚਿਪਕਣ ਵਾਲੀਆਂ ਪੱਟੀਆਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਸੁੰਦਰਤਾ ਦੇ ਮਾਪਦੰਡਾਂ ਅਤੇ ਕਿਸੇ ਸਰੀਰ ਬਾਰੇ ਹੋਰ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਟਿੱਪਣੀਆਂ ਕਾਰਨ ਹੋਣ ਵਾਲੇ ਦਰਦ ਨੂੰ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਨ ਦੇ ਤਰੀਕੇ ਵਜੋਂ ਕਰਦਾ ਹੈ।

• ਅੱਖਰ ਬਣਾਓ

ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੀ ਫੋਟੋ ਲਈ ਇੱਕ ਪਾਤਰ ਬਣਾ ਸਕਦੇ ਹੋ ਭਾਵੇਂ ਉਸ ਵਿੱਚ ਮਨੁੱਖੀ ਚਿੱਤਰ ਨਾ ਹੋਵੇ। ਸ਼ਾਇਦ ਇਸ ਨੂੰ ਸਮਝਣਾ ਸੌਖਾ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ ਜੇ ਅਸੀਂ ਪਾਤਰ ਨੂੰ ਕੰਮ ਦਾ ਮੁੱਖ ਵਿਸ਼ਾ ਸਮਝੀਏ। ਕੋਈ ਵਸਤੂ ਵਿਸ਼ਾ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਜਾਨਵਰ ਜਾਂ ਲੈਂਡਸਕੇਪ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਇੱਕ ਅਸਲੀ ਪਾਤਰ ਬਣਨ ਲਈ, ਇਸਨੂੰ ਇੱਕ ਸ਼ਖਸੀਅਤ, ਇੱਕ ਅਰਥ ਲਿਆਉਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ... ਇਹ ਵਿਸ਼ਵਾਸਯੋਗ ਹੋਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।

ਇੱਕ ਤੋਂ ਵੱਧ ਅੱਖਰ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਪਾਤਰ ਅਸਲੀ ਜਾਂ ਕਾਲਪਨਿਕ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ। . ਉਹ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਤੁਹਾਡੀ ਕਲਪਨਾ ਦੁਆਰਾ ਬਣਾਏ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ ਜਾਂ ਉਹ ਆਧਾਰਿਤ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਉਦਾਹਰਨ ਲਈ, ਤੁਹਾਡੇ ਗਾਹਕ 'ਤੇ. ਇੱਕ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਫੋਟੋ ਖਿੱਚਣ ਵੇਲੇ, ਲਈਉਦਾਹਰਨ ਲਈ, ਪਾਤਰ ਇਸਦੇ ਮੈਂਬਰ ਹਨ ਅਤੇ ਤੁਸੀਂ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਸ਼ਖਸੀਅਤ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਬਿਰਤਾਂਤ ਨੂੰ ਵਿਸਤ੍ਰਿਤ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਕਹਾਣੀ ਵਿੱਚ ਪਾਤਰ ਬਣਾ ਸਕਦੇ ਹੋ (ਇਸ ਕੇਸ ਵਿੱਚ, ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਕਹਾਣੀ)। ਕਲਾਕਾਰਾਂ ਲਈ ਪਰੀ ਕਹਾਣੀਆਂ, ਮਿਥਿਹਾਸ, ਆਦਿ ਤੋਂ ਢੁਕਵੇਂ ਪਾਤਰਾਂ ਨੂੰ ਬਣਾਉਣਾ ਵੀ ਆਮ ਗੱਲ ਹੈ।

ਮੈਂ ਇੱਕ ਸਮੁੰਦਰ ਸੀ, ਮੋਨਿਕ ਬੁਰੀਗੋ, 2018

ਤਸਵੀਰਾਂ ਲੜੀ ਵਿੱਚ ਮੈਂ ਇੱਕ ਸਮੁੰਦਰ ਸੀ ਇੱਕ ਮਨੁੱਖਤਾ ਦੀ ਨੁਮਾਇੰਦਗੀ ਵਜੋਂ ਮੇਰੇ ਦੁਆਰਾ ਬਣਾਏ ਪਾਤਰ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਦੱਸੋ। ਉਸਨੂੰ ਸਮੁੰਦਰ ਵਿੱਚੋਂ ਬਚਿਆ ਹੋਇਆ ਲੱਭਦਾ ਹੈ: ਇੱਕ ਛੋਟੇ ਐਕੁਆਰੀਅਮ ਵਿੱਚ ਕੀ ਫਿੱਟ ਬੈਠਦਾ ਹੈ, ਸਥਿਰ ਜੀਵਨ। ਸਾਡੇ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤੇ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਵਾਤਾਵਰਣ ਦੇ ਨੁਕਸਾਨ ਬਾਰੇ ਇੱਕ ਰੂਪਕ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਆਪਣੀਆਂ ਚੋਣਾਂ ਅਤੇ ਕਾਰਵਾਈਆਂ 'ਤੇ ਪ੍ਰਤੀਬਿੰਬਤ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਹਾਂ; ਉਹ ਵਾਪਸ ਆ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਗੰਦੇ ਐਕੁਆਰੀਅਮ ਦੇ ਪਾਣੀ ਵਾਂਗ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਆਪ 'ਤੇ ਡੋਲ੍ਹਦੇ ਹਾਂ। ਅਸੀਂ ਕੁਦਰਤ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਹਾਂ ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਇਸਦੇ ਨਾਲ ਜਿਉਂਦੇ ਜਾਂ ਮਰਦੇ ਹਾਂ।

ਇਸ ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਸਮੁੰਦਰ ਨੂੰ, ਐਕੁਏਰੀਅਮ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ, ਨੂੰ ਇੱਥੇ ਇੱਕ ਅੱਖਰ ਵਜੋਂ ਵੀ ਸਮਝਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।

ਸੇਂਟ ਕਲੇਰ, ਸੰਤਾਂ ਦੀ ਲੜੀ ਤੋਂ, ਲੌਰਾ ਮਕਾਬਰੇਸਕੂ, 2019

ਸਾਹਿਤ, ਸਿਨੇਮਾ, ਮਿਥਿਹਾਸ, ਧਰਮ ਦੀ ਵਰਤੋਂ, ਹੋਰਾਂ ਵਿੱਚ, ਜਿਵੇਂ ਪਾਤਰਾਂ ਦੇ ਨਿਰਮਾਣ ਲਈ ਇੱਕ ਆਧਾਰ ਕਾਫ਼ੀ ਆਮ ਹੈ ਅਤੇ ਲੌਰਾ ਮਕਾਬਰੇਸਕੂ ਦੁਆਰਾ ਇਸ ਰਚਨਾ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਗਟ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਜਿਸਦੀ ਰਚਨਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਆਵਰਤੀ ਥੀਮ ਵਜੋਂ ਧਰਮ ਹੈ, ਤੀਬਰਤਾ ਨਾਲ ਭਰਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ ਅਤੇ ਜਿਸਦੀ ਭਾਸ਼ਾ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਇੱਕ ਸੰਜੀਦਾ ਸੁਰ ਪੇਸ਼ ਕਰਦੀ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਲੜੀ ਵਿੱਚ ਸੈਂਟੋਸ , ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਇਹ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ ਸੈਂਟਾ ਕਲਾਰਾ ।

• ਚਿਹਰਾ ਲੁਕਾਓ

ਇਹ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾ ਦਰਸ਼ਕ ਲਈ ਅੱਖਰ ਨਾਲ ਹੋਰ ਆਸਾਨੀ ਨਾਲ ਜੋੜਨ ਲਈ ਬਹੁਤ ਉਪਯੋਗੀ ਹੈ . ਚਿਹਰਾ ਲੁਕਾ ਕੇ, ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਵੀ ਚਿਹਰੇ ਦੀ ਕਲਪਨਾ ਕਰਨ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦਿੰਦੇ ਹੋ ਜੋ ਤੁਸੀਂ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋ, ਜੋ ਤੁਹਾਡਾ ਆਪਣਾ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਚਿਹਰੇ ਰਹਿਤ ਮਨੁੱਖੀ ਚਿੱਤਰ ਵਧੇਰੇ ਵਿਆਪਕ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਪਛਾਣ ਦੀ ਮਾਨਤਾ ਦਾ ਮੁੱਖ ਚਿੰਨ੍ਹ ਨਹੀਂ ਰੱਖਦਾ ਹੈ। ਅਜਿਹਾ ਕਰਨ ਨਾਲ, ਇੱਕ ਬਿਰਤਾਂਤ ਦੀ ਵਿਆਖਿਆ ਅਤੇ ਰਚਨਾ ਦੁਆਰਾ ਸਰਗਰਮ ਭਾਗੀਦਾਰੀ ਦੇ ਨਾਲ, ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਡੁੱਬਣ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜੋ ਹੁਣ ਸਿਰਫ਼ ਕਲਾਕਾਰ ਦੇ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਹੈ।

ਇਹ ਉਹਨਾਂ ਲਈ ਵੀ ਇੱਕ ਚੁਸਤ ਰਣਨੀਤੀ ਹੈ ਜੋ ਆਪਣੀਆਂ ਫੋਟੋਆਂ ਦੀ ਮਾਰਕੀਟਿੰਗ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹਨਾਂ ਲਈ ਇੱਕ ਕਲਾ ਦੇ ਕੰਮ ਵਜੋਂ ਦੇਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਨਾ ਕਿ ਇੱਕ ਮਾਡਲ ਫੋਟੋਸ਼ੂਟ ਵਜੋਂ, ਇਸ ਮਾਮਲੇ ਵਿੱਚ, ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਵੱਧ

ਨਹੀਂ, ਮੋਨੀਕ ਬੁਰੀਗੋ, 2017

ਇਸ ਲੜੀ ਵਿੱਚ, ਮੈਂ ਫ੍ਰੇਮ ਤੋਂ ਚਿਹਰਾ ਹਟਾ ਦਿੰਦਾ ਹਾਂ ਜਾਂ ਆਪਣੀ ਪਿੱਠ ਮੋੜਦਾ ਹਾਂ। ਮੇਰੇ ਆਪਣੇ ਸਰੀਰ ਦੇ ਸਵੈ-ਤਸਵੀਰਾਂ ਤੋਂ, ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਬਾਰੇ, ਸਗੋਂ ਹੋਰ ਔਰਤਾਂ ਬਾਰੇ ਵੀ ਗੱਲ ਕਰਦਾ ਹਾਂ, ਇੱਕ ਔਰਤ ਹੋਣ ਦੇ ਤਜ਼ਰਬੇ ਬਾਰੇ ਅਤੇ ਇੱਕ ਪੁਰਸ਼ ਪ੍ਰਧਾਨ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਔਰਤ ਕਲਾਕਾਰ ਹੋਣ ਬਾਰੇ। ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਪ੍ਰਤੀਨਿਧਤਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਸਾਰੀਆਂ ਔਰਤਾਂ, ਪਰ ਮੈਂ ਇਹ ਵੀ ਜਾਣਦੀ ਹਾਂ ਕਿ ਮੈਂ ਸਿਰਫ਼ ਆਪਣੀ ਹੀ ਪ੍ਰਤੀਨਿਧਤਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀ।

ਅਨਟਾਈਟਲਡ, ਫਰਾਂਸਸਕਾ ਵੁਡਮੈਨ, 1975-78

ਫਰਾਂਸੇਸਕਾ ਵੁਡਮੈਨ ਘਰ ਵਿੱਚ ਅਭੇਦ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਇਸਦਾ ਹਿੱਸਾ ਬਣ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ, ਇਸਦੇ ਨਾਲ, ਉਹ ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੀ ਔਰਤ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਨੂੰ ਖੋਲ੍ਹਦੀ ਹੈ: ਕਿਸੇ ਅਜਿਹੇ ਵਿਅਕਤੀ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਜਿਸਨੂੰ ਘਰ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਏ