Üye sayısı 7.000'i aşan Fotoğrafta Hukuk tartışma grubu, görüntü hakları, fotoğraf çekme hakkı ve fotoğrafçının hak ve ödevleri konusunda bazı ilginç soruları gündeme getirdi.

Bu, tartışma için önemlidir ve katılımcıların ruh hali onları grubun önerisinin (fotoğrafta hukuku tartışmak) dışına çıkarmadığı sürece memnuniyetle karşılanır.

Çok tartışmalı bir tema örneği, katılımcılardan birinin şüphesiyle ortaya çıktı. Gruba anlattığına göre, fotoğrafçı genç bir baletle bir deneme yapmak üzere işe alınmış. Müşterinin arzusu, görüntülerin daha şehvetli bir "ayak izine" sahip olmasıydı. Ancak nü değildi. Sorun - ve bu yüzden profesyonel gruba hitap etti - genç kızın sadece on beş yaşında olması.

Ceará çanta ve ayakkabı markası Courofino'nun Çocuk Günü kampanyasında olduğu gibi, üç yaşındaki bir çocuğu seksi olduğu düşünülen pozlarda kullanarak büyük bir heyecan yaratan "provokatif" fotoğraf çalışmalarında küçüklerin yer alması gerçek bir baş ağrısı olabilir.

Courofino tarafından yayınlanan parçadan detay: "kötü zevk ve saygısızlık".

Reklamların sosyal ağlarda ve bannerlarda yayınlanmasının ardından Facebook çalışanlarından eleştiri yağdı. 12 Ekim'i takip eden Pazartesi günü Ulusal Reklam Özdenetim Konseyi (Conar) kampanyayı kınayan 70 bildirim aldı ve bu bildirimler Federal Üniversitesi Çocuk, Gençlik ve Medya İlişkileri Araştırma Grubu koordinatörü tarafından değerlendirildi.Ceará Reklam Ajansları Birliği (Sinapro-CE) Başkanı Ana Celina Irulegui Bueno'ya göre Inês Vitorino, "son derece zevksiz ve çocuklara karşı saygısız" ve "sağduyu ve sosyal sorumluluğun tamamen yokluğunun" bir sonucudur.

Sonuç: kampanya yayından kaldırıldı ve marka müşterilerinden özür dilemek zorunda kaldı, imajı zedelendi ve Çocuk ve Ergenler Tüzüğü (ECA) uyarınca cezai yaptırımlara maruz kalabilir.

Ayrıca bakınız: JR Duran'ın ünlü fotoğrafları

Bu davanın grup içinde de yankıları oldu. Burada tartışılan konu şuydu: fotoğrafları çeken fotoğrafçının sorumluluk derecesi nedir? Yayımlanan fotoğraflarda fotoğrafçının adı geçmiyor, ancak talep edilen fotoğrafları çekerken doğru davranıp davranmadığını ya da müşterisine bu kampanyanın sonuçları hakkında daha iyi tavsiyelerde bulunup bulunmayacağını sorgulamak bana geçerli göründü - farkında olduğunu varsayarsakbu sonuçların.

Eva Ionesco'nun annesi Irina tarafından yapılan portresi. Eva, çocukken çıplak poz verdiği portreler için geçen yıl Irina'ya dava açmıştı

Bir reklam kampanyasının gelişim sürecini ve bir parçanın dolaşıma girmeden önce kaç elden geçtiğini iyi bilen meslektaşı Armando Vernaglia Jr. üretim bandının elindeki külçeyi anlayamamasından çok etkilendi.

Melissa Bizarro'nun yorumu konuşmanın genel tonunu özetliyordu, ancak konuyu - ilgili çocuğun annesi gibi - "çok fazla abartı" olarak değerlendirenler de vardı. Melissa Bizarro şöyle diyordu: "Külot giyen bir çocuk ile pedofili arasında kurulan ilişkiyi büyük bir abartı olarak görüyorum, çünkü bence bu şekilde bakarsanız, çocuklar hiçbir zaman herhangi bir işte çalışmamalıdır.propaganda".

Ancak Oziel Reichelt'in temel bir noktaya değindiğine inanıyorum: "Gördüğüm sorun, bir çocuk için fazla şehvetli olan ve abartılı makyajla güçlendirilen poz. Onu bir yetişkin gibi bıraktılar." Çocuk ve Ergen Tüzüğü'ne göre (madde 241-D), suçtur: "Herhangi bir iletişim aracıyla, bir çocuğu, aşağıdakileri uygulamak amacıyla ayartmak, taciz etmek, kışkırtmak veya utandırmakKampanyanın açıkça cinsel (veya şehvetli) bir çağrışımı olduğu ve bu nedenle çocuğun utanç verici bir durumda göründüğü göz önüne alındığında, mahkeme davayı bu yasal hüküm ışığında değerlendirebilir.

Bu da bizi fotoğrafçının sorumluluğu konusuna ve yukarıda sergilenen duygusal deneme örneğine geri getiriyor. Bana göre işin yürütülmesinde bir hata vardı. Fikirden son haline, hatta fotoğrafçıdan geçmesine kadar. Ben de bir fotoğrafçıyım ve bir fotoğrafın estetiği, mesajı ve hikayesi neredeyse tamamen bu profesyonelin sorumluluğundadır.

Sanatsal yön, fotoğrafik kompozisyon, subliminal mesaj, prodüksiyon, bağlam vb. hakkında konuşuyorsak, sekse geri dönüşten başka bir tepki veremeyiz. İlişki doğrudan ve bu durumu cinsellikle ilişkilendirmeyecek bir yetişkin nadiren olacaktır. Sorun şu ki, günümüzde sadece kamera düğmesine basmayı düşünen profesyoneller var, bazen para için, bazen de basit bir eksiklik içinkriterlerini dikkate alırlar.

Fábio Cabral'ın "Anjos Proibidos" (Yasak Melekler) (1991) adlı kitabının kapağı. 10 ila 17 yaş arasındaki kızların şehvetli fotoğraflarını içeren bu kitap yayımlandıktan sonra toplatılmış ve Fábio pornografiyle suçlanmıştır.

İyi fotoğrafçılık okullarında "görüntü analizi" öğrenirdik ve maalesef bu giderek daha az kullanılıyor, bu da bahsedilen durumda olduğu gibi uygulama hatalarına neden oluyor. Naif bir çocuğun veya "duygusallaştırılmış" bir çocuğun fotoğrafını çekmek, su ile şarap arasındaki farklara işaret etmek gibidir. Hiç kıyaslanamazlar. Bir kız çocuğunda yetişkin bir çağrışım yaratmak, onun saflığını ve duygusallığını göstermekten çok daha zordur.Yaratıcılık.

Söz konusu olayda, fotoğrafçının anlaşmalı ajansın ve markanın brifingine "hayır" diyecek kararlılıktan yoksun olduğuna inanıyorum. Şimdi bir avukat olarak önerim şudur: "ASLA, ASLA bir ebeveynin veya yasal vasinin refakati olmadan reşit olmayanlarla fotoğraf çekimi yapmayın. Asla reşit olmayan biriyle yalnız kalmayın. Eğer profesyonel bir modelseniz, ki bu çok yaygındır, bir fotoğrafçıdanReşit olmama, reşit olmayan kişinin bazı sivil yaşam eylemlerini gerçekleştirmesine, yani sözleşme yapmasına izin verir. Elbette hala reşit değildir, ancak bir yetişkinin sorumluluğuna sahiptir. Bu, yasa tarafından sağlanan "yasal bir kurgudur". Ancak bir noter ofisinde gerçekleştirilecek tüm formalitelere bağlıdır.

Üzerinde düşünülmesi gereken bir konu: ebeveynler genellikle olmak isteyip de olamadıkları şeyleri çocuklarına yansıtırlar. Ya da çocuklarını bir gelir kaynağı olarak görürler. Kız çocukları için ebeveynler onların Gisele Bündchen olmalarını isterken, erkek çocukları için Neymar olma hayali kurarlar. İlk durumda, bir fotoğraf kitabına ve bir alışveriş merkezi gözlemcisinin kriterlerine başvururlar. İkinci durumda ise çocuklarının vücutlarının derisini yüzerler.Hem güvenilirliği şüpheli ajanslar hem de aynı derecede şaibeli futbol okulları bu kaygıdan çok para kazanıyor. Bu bir pazar, hayal fabrikası değil.

.

Ayrıca bakınız: Julia Margaret Cameron, geleneksel portrenin ötesine geçen fotoğrafçı