La diskutgrupo Right in Photography, kies membraro jam superas 7 mil partoprenantojn, starigis interesajn demandojn pri bildrajtoj, rajto foti, rajtoj kaj devoj de la fotisto.

Iam kaj tiam , aperas iu pli dorna afero, kiu ĉiam finas instigi homojn kontribui opiniojn foje tute kontraŭajn. Tio estas grava por la debato, kaj bonvena kiam ajn la humoro de la partoprenantoj ne igas ilin forgliti el la propono de la grupo (diskutante la rajton en fotado).

Vidu ankaŭ: Apliko por reakiri neklarajn, tremantajn aŭ malnovajn fotojn

Ekzemplo de tre polemika temo aperis pro la dubo pri unu el la partoprenantoj. Kiel li klarigis al la grupo, la fotisto estis dungita por fari provludon kun juna baletisto. La deziro de la kliento estis, ke la bildoj havu pli malĉastan "piedsignon". Tamen nenio nuda. La problemo – kaj tial la profesiulo turnis sin al la grupo – estas, ke la juna virino havas nur dekkvin jarojn.

Engaĝi neplenaĝulojn en pli “provokan” fotografian laboron povas kaŭzi bonan kapdoloron. Kiel okazis kun la kampanjo por Infana Tago de la marko Ceara de sakoj kaj ŝuoj Courofino, kiu uzis trijaran infanon en pozoj konsiderataj malĉastaj, kio kaŭzis grandegan eksciton.

Detalo. de la peco publikigita de Courofino: "malbongusto kaj malrespekto"

La lokigo de reklamoj en sociaj retoj kaj standardoj estissekvita de tumulto de kritikoj de la homoj ĉe Fejsbuko. La lundon post la 12-an de oktobro, la Nacia Reklamada Mem-Regula Konsilio (Conar) ricevis 70 sciigojn denuncante la kampanjon, konsideratajn de la kunordiganto de la Esplorgrupo pri Infanaĝo, Junularo kaj Amaskomunikilaro Rilatoj ĉe la Federacia Universitato de Cearao, Inês Vitorino, de "Ege malbona gusto kaj malrespekto al infanoj", kaj la rezulto de "tuta manko de komuna prudento kaj socia respondeco", laŭ la opinio de Ana Celina Irulegui Bueno, prezidanto de la Unio de Reklamaj Agentejoj de Cearao (Sinapro-CE) .

Rezulto: la kampanjo estis retirita el cirkulado kaj la marko devis pardonpeti al siaj klientoj, havis sian bildon gratita kaj ankoraŭ povis suferi krimajn sankciojn, bazitajn sur la Statuto pri Infano kaj Adoleskanto (ECA). 2> Ĉi tiu kazo ankaŭ havis sekvojn en la grupo. Ĉi tie la diskutata aspekto estis: kia estas la grado de respondeco de la fotisto, kiu faris la fotojn? Lia kredito ne aperas en la publikigitaj bildoj, sed ŝajnis al mi valide pridubi ĉu li agis ĝuste, kiam li faris la petitajn bildojn, aŭ estus farinta pli bone konsilante sian klienton pri la implicoj de ĉi tiu kampanjo - supozante ke li konsciis pri ĉi tiuj implicoj.

Portreto de Eva Ionesco, farita de ŝia patrino, Irina. Pasintjare, Eva jurpersekutis Irinan pro la portretoj en kiuj ŝi pozis nuda kiel infano

La kolegoArmando Vernaglia Jr., kiu bone scias pri la evoluprocezo de reklama kampanjo kaj kiom da manoj trapasas peco antaŭ ol esti liberigita por cirkulado, estis imponita de la malkapablo de la produktserio por ĉi tiu laboro percepti la kukumon kiu estis en. ĝi.manoj. "Mi trovis ĉi tiun kampanjon nerespondeca sen grandeco", komentis Vernaglia.

Lia komento resumis la ĝeneralan tonon de la konversacio, tamen estis tiuj, kiuj konsideris la aferon - kiel la patrino de la infano implikita - "multe da tumulto pri nenio”. Kazo de Melissa Bizarro, kiu argumentis: "Mi pensis, ke la asocio farita inter infano en kalsoneto kaj pedofilio estis granda troigo, ĉar mi pensas ke, se oni rigardas ĝin tiel, infanoj neniam devus labori en ia reklamado".

Oziel Reichelt tamen mi pensas, ke li tuŝis fundamentan punkton: „La problemo, kiun mi vidas, estas la pozo, kiu estas tre malĉasta por infano kaj kiu estis plifortigita de la troiga ŝminko. Ili lasis ŝin plenkreskulo." Laŭ la Statuto de Infanoj kaj Adoleskantoj (Artikolo 241-D), ĝi estas krimo: "Allogi, ĉikani, instigi aŭ embarasi, per iu ajn komunikilo, infanon, kun la celo plenumi libidinan agon kun li" . Konsiderante ke la kampanjo havas evidentan seksan (aŭ malĉastan) konotacion, kaj, tial, la infano estas en embarasa kondiĉo, justeco povas juĝi la kazon laŭ la lumo de ĉi tiu aparato.mojosa.

Kio revenigas nin al la demando pri la respondeco de la fotisto kaj ankaŭ al la kazo de la malĉasta pafo elmontrita supre. Laŭ mi, estis eraro en la plenumo de la laboro. De la ideo ĝis kompletigo, inkluzive de la fotisto. Mi ankaŭ estas fotisto kaj la estetiko, mesaĝo kaj rakonto de foto estas preskaŭ tuta respondeco de ĉi tiu profesiulo.

Se ni parolas pri arta direkto, fotografia komponado, subliminala mesaĝo, produktado, kunteksto ktp., estas neeble havi ajnan reagon krom pardono al sekso. La rilato estas rekta kaj malofte estos plenkreskulo, kiu ne rilatos ĉi tiun kazon al sekseco. La problemo estas, ke nuntempe estas profesiuloj, kiuj pensas nur premi la butonon de la fotilo, jen pro la kotizo, jen pro la simpla manko de kriterioj en sia laboro.

Kovrilo de la libro “Anjos Proibidos” (1991), de Fábio Cabral. Enhavanta malĉastajn fotojn de knabinoj aĝaj inter 10 kaj 17, la kopioj estis kaptitaj post liberigo kaj Fábio alvenis en la akukon, akuzita je pornografio. Post du jaroj da juĝo, li estis absolvita de la akuzo

En bonaj fotaj lernejoj oni lernis "bildanalizon" kaj, bedaŭrinde, ĝi estas ĉiam pli neuzebla, kio kaŭzas ekzekut-erarojn, kiel en la citita kazo. Produkti foton de naiva infano aŭ "sensa" infano estas kiel atentigi diferencojn inter akvo kaj vino. Ili tute ne komparas. Estas treestas pli malfacile krei plenkreskan signifon ĉe knabino ol montri ŝian purecon kaj naivecon.

En la diskutata kazo, mi kredas, ke al la fotisto mankis firma mano por diri "ne" al la informkunveno de la kontrakta agentejo kaj marko. Kion mi proponas, nun kiel advokato, estas: “NENIAM, sed NENIAM faru fotoprenon kun neplenaĝuloj sen la superrigardo de gepatro aŭ laŭleĝa kuratoro. Neniam estu sola kun minora. Se vi estas profesia modelo, kio estas tre ofta, petu pruvi emancipiĝon. Emancipiĝo permesas al la neplenaĝulo praktiki kelkajn agojn de la civila vivo, tio estas dungi. Kompreneble, ŝi restas pli malgranda, sed kun pli granda respondeco. Ĝi estas "laŭleĝa fikcio" antaŭvidita de leĝo. Sed dependas de tuta formalaĵo praktikenda ĉe la notario.

Estas temo por pripensado: gepatroj ofte projektas sur siaj infanoj tion, kion ili volis esti kaj ne estis. Aŭ alie, ili vidas la infanon kiel fonton de enspezo. Por knabinoj, gepatroj volas, ke ili estu Gisele Bündchen kaj por knaboj, la revo estas, ke ili iĝu Neymar. En la unua kazo, ili recurre al fotografa libro kaj la kriterioj de butikcentro skoltisto. En la dua, ili senhaŭtigas la malriĉulojn en futballernejoj. Ambaŭ agentejoj de dubinda kredindeco kaj same obskuraj futballernejoj/rastrumoj enspezas multe da mono pro ĉi tiu angoro. Ĝi estas merkato, ne fabriko.revoj.

.

Vidu ankaŭ: La arta kaj senpretenda sensualeco de Mayara Rios