De discussiegroep Law in Photography, die al meer dan 7.000 deelnemers telt, heeft een aantal interessante vragen opgeworpen over beeldrechten, het recht om te fotograferen en de rechten en plichten van de fotograaf.

Dit is belangrijk voor het debat en welkom zolang de stemming van de deelnemers hen niet uit het voorstel van de groep laat glippen (om te discussiëren over recht in de fotografie).

Een voorbeeld van een zeer controversieel thema kwam naar voren door de twijfel van een van de deelnemers. Volgens wat hij aan de groep onthulde, was de fotograaf ingehuurd om een essay te maken met een jonge balletdanseres. De wens van de opdrachtgever was dat de beelden een meer sensuele "footprint" zouden hebben. Geen naakten echter. Het probleem - en daarom sprak de professional de groep aan - is dat het jonge meisje pas vijftien jaar oud is.

Zie ook: 15 veiligheidstips voor het fotograferen van pasgeboren baby's

Het betrekken van minderjarigen in "provocerend" fotografisch werk kan veel hoofdbrekens veroorzaken, zoals gebeurde met de Kinderdagcampagne van het handtassen- en schoenenmerk Courofino uit Ceará, waarbij een kind van drie werd gebruikt in poses die als sexy werden beschouwd, wat tot grote ophef leidde.

Detail van het stuk vrijgegeven door Courofino: "slechte smaak en gebrek aan respect".

De advertenties op sociale netwerken en banners werden gevolgd door een stortvloed van kritiek van Facebook-medewerkers. Op de maandag na 12 oktober ontving de Nationale Raad voor reclame-zelfregulering (Conar) 70 meldingen waarin de campagne aan de kaak werd gesteld, volgens de coördinator van de Onderzoeksgroep over de relatie tussen kinderen, jongeren en de media van de Federale Universiteit voorInês Vitorino, van "extreem slechte smaak en respectloos tegenover kinderen" en het resultaat van "een totaal gebrek aan gezond verstand en sociale verantwoordelijkheid", volgens Ana Celina Irulegui Bueno, voorzitter van de Unie van Reclamebureaus van Ceará (Sinapro-CE).

Het resultaat: de campagne werd uit de roulatie gehaald en het merk moest zich verontschuldigen bij zijn klanten, het imago werd aangetast en er kunnen nog steeds strafrechtelijke sancties volgen, gebaseerd op het Statuut van Kinderen en Jongeren (ECA).

Deze zaak had ook repercussies in de groep. Hier was het aspect waarover gediscussieerd werd: wat is de mate van verantwoordelijkheid van de fotograaf die de foto's gemaakt heeft? Zijn naamsvermelding komt niet voor in de vrijgegeven foto's, maar het leek me terecht om me af te vragen of hij correct gehandeld heeft bij het maken van de gevraagde foto's, of dat hij zijn klant beter had kunnen adviseren over de implicaties van deze campagne - ervan uitgaande dat hij op de hoogte was...van deze implicaties.

Portret van Eva Ionesco, gemaakt door haar moeder Irina. Vorig jaar klaagde Eva Irina aan voor de portretten waarin ze als kind naakt poseerde.

Collega Armando Vernaglia Jr., die goed weet hoe het ontwikkelingsproces van een reclamecampagne verloopt en hoeveel handen een stuk doorgaat voordat het wordt vrijgegeven voor circulatie, was onder de indruk van het onvermogen van de productielijn om de klomp te begrijpen die het in handen had.

Haar commentaar vatte de algemene toon van het gesprek goed samen, maar er waren er ook die de kwestie - net als de moeder van het betrokken kind - "much ado about nothing" vonden. Dit was het geval met Melissa Bizarro, die stelde: "Ik vond de associatie die werd gemaakt tussen een kind dat een slipje draagt en pedofilie een grote overdrijving, omdat ik denk dat, als je het zo bekijkt, kinderen nooit zouden mogen werken in een soort van kinderporno.propaganda".

Oziel Reichelt raakte volgens mij echter een fundamenteel punt: "Het probleem dat ik zie is de pose, te sensueel voor een kind en dat werd versterkt door overdreven make-up. Ze lieten haar eruitzien als een volwassene". Volgens het Statuut van Kind en Adolescent (artikel 241-D) is het een misdrijf: "Een kind verleiden, lastigvallen, ophitsen of in verlegenheid brengen, door welk communicatiemiddel dan ook, met het doel omAangezien de campagne een duidelijke seksuele (of sensuele) connotatie heeft en het kind daarom in een gênante toestand verschijnt, kan de rechtbank de zaak beoordelen in het licht van deze wettelijke bepaling.

Dat brengt ons terug bij de kwestie van de verantwoordelijkheid van de fotograaf en ook bij het hierboven beschreven geval van het sensuele essay. Naar mijn mening was er een fout in de uitvoering van het werk. Van het idee tot de afronding, zelfs via de fotograaf. Ik ben ook fotograaf en de esthetiek, de boodschap en het verhaal van een foto zijn bijna volledig de verantwoordelijkheid van deze professional.

Als we het hebben over artistieke richting, fotografische compositie, subliminale boodschap, productie, context, etc., kunnen we geen andere reactie hebben dan de remissie naar seks. De relatie is direct en er is zelden een volwassene die deze zaak niet in verband zal brengen met seksualiteit. Het probleem is dat er tegenwoordig professionals zijn die alleen maar denken aan het indrukken van de cameraknop, soms voor het geld, soms vanwege het eenvoudige gebrek aancriterium in hun werk.

Cover van het boek "Anjos Proibidos" (Verboden engelen) (1991), door Fábio Cabral. Met sensuele foto's van meisjes tussen de 10 en 17 jaar, werden de exemplaren in beslag genomen nadat ze waren uitgebracht en Fábio werd beschuldigd van pornografie.

In goede fotografiescholen leerden ze vroeger "beeldanalyse" en dit wordt helaas steeds minder gebruikt, wat fouten in de uitvoering veroorzaakt, zoals in het genoemde geval. Een foto maken van een naïef kind of van een "gesensualiseerd" kind is als wijzen op de verschillen tussen water en wijn. Ze zijn helemaal niet te vergelijken. Het is veel moeilijker om een volwassen connotatie in een meisje te creëren dan om haar zuiverheid te tonen envindingrijkheid.

In het besproken geval geloof ik dat het de fotograaf aan vastberadenheid ontbrak om "nee" te zeggen tegen de briefing van het contracterende bureau en merk. Wat ik nu als advocaat voorstel is: "Doe NOOIT, NOOIT een fotoshoot met minderjarigen zonder begeleiding van een ouder of wettelijke voogd. Wees nooit alleen met een minderjarige. Als je een professioneel model bent, wat heel gebruikelijk is, vraag dan omDe emancipatie stelt de minderjarige in staat om enkele handelingen van het burgerlijke leven uit te voeren, dat wil zeggen, om contracten af te sluiten. Natuurlijk is ze nog steeds minderjarig, maar met de verantwoordelijkheid van een meerderjarige. Het is een "juridische fictie" voorzien door de wet. Maar het hangt af van een hele formaliteit die moet worden uitgevoerd in het kantoor van de notaris.

Zie ook: Iconische foto's worden opnieuw gemaakt op hun oorspronkelijke locaties

Een onderwerp om over na te denken: ouders projecteren vaak op hun kinderen wat ze zelf wilden worden, maar niet waren. Of ze zien hun kinderen als een bron van inkomsten. Voor meisjes willen ouders dat ze Gisele Bündchen worden en voor jongens is de droom om Neymar te worden. In het eerste geval nemen ze hun toevlucht tot een fotoboek en de criteria van een of andere scout in een winkelcentrum. In het tweede geval villen ze het lichaam van hun kinderen.Zowel bureaus van twijfelachtige geloofwaardigheid als even louche voetbalscholen verdienen veel geld aan deze angst. Het is een markt, geen droomfabriek.

.