Francuz Louis Daguerre (18 listopada 1787 - 10 lipca 1851) był wynalazcą dagerotypu, pierwszej nowoczesnej formy fotografii, i dlatego jest uważany za ojca fotografii. Jako profesjonalny malarz scen operowych, zainteresowany efektami świetlnymi, Daguerre zaczął eksperymentować z efektami świetlnymi na półprzezroczystych obrazach w latach dwudziestych XIX wieku.

Louis Jacques Mandé Daguerre urodził się w 1787 roku w małym miasteczku Cormeilles-en-Parisis, a jego rodzina przeniosła się do Orleanu. Chociaż jego rodzice nie byli zamożni, dostrzegli talent artystyczny syna. W rezultacie mógł on podróżować do Paryża i studiować u malarza panoramicznego Pierre'a Prévosta. Panoramy były rozległymi, zakrzywionymi obrazami przeznaczonymi do użytku w teatrach.

Louis Daguerre jest często określany jako ojciec nowoczesnej fotografii. Musée Carnavalet, Histoire de Paris / Paris Musées / domena publiczna

Wiosną 1821 roku Daguerre nawiązał współpracę z Charlesem Boutonem w celu stworzenia teatru dioram. Bouton był bardziej doświadczonym malarzem, ale ostatecznie zrezygnował z projektu, więc Daguerre wziął na siebie wyłączną odpowiedzialność za teatr dioram.

Pierwszy teatr dioram został zbudowany w Paryżu, obok studia Daguerre'a. Pierwsza wystawa została otwarta w lipcu 1822 r., pokazując dwa obrazy, jeden autorstwa Daguerre'a i jeden autorstwa Boutona. Stało się to standardem. Na każdej wystawie zwykle znajdowały się dwa obrazy, po jednym każdego artysty. Ponadto jeden z nich przedstawiał wnętrze, a drugi pejzaż.

Diorama została zainscenizowana w okrągłym pomieszczeniu o średnicy 12 metrów, które mogło pomieścić do 350 osób. Pomieszczenie obracało się, prezentując ogromny półprzezroczysty ekran pomalowany po obu stronach. Prezentacja wykorzystywała specjalne oświetlenie, aby ekran był przezroczysty lub nieprzezroczysty. Dodatkowe panele zostały dodane, aby stworzyć ramy z efektami, które mogą obejmować gęstą mgłę, jasne światło słoneczne i inne efekty.Każdy pokaz trwał około 15 minut, po czym scena była obracana, aby zaprezentować drugi, zupełnie inny pokaz.

Współpraca z Josephem Niépce

Louis Jacques Mandé Daguerre (1787 - 1851)

Daguerre regularnie używał camera obscura jako pomocy w malowaniu w perspektywie, co doprowadziło go do zastanowienia się nad sposobami utrzymania nieruchomego obrazu. W 1826 roku odkrył pracę Josepha Niépce'a, który pracował nad techniką stabilizacji obrazów uchwyconych za pomocą camera obscura.

W 1832 r. Daguerre i Niépce zastosowali środek światłoczuły na bazie olejku lawendowego. Proces okazał się sukcesem: byli w stanie uzyskać stabilne obrazy w mniej niż osiem godzin. Proces ten został nazwany Physautotype.

Dagerotyp

Po śmierci Niépce'a Daguerre kontynuował swoje eksperymenty w celu opracowania wygodniejszej i skuteczniejszej metody fotografowania. Szczęśliwy wypadek zaowocował odkryciem, że opary rtęci z rozbitego termometru mogą przyspieszyć rozwój utajonego obrazu z ośmiu godzin do zaledwie 30 minut.

Chociaż Louis Daguerre był podobno niechętny aparatowi fotograficznemu, usiadł do tego dagerotypowego portretu około 1844 r. Metropolitan Museum of Art, Gilman Collection, dar Fundacji Howarda Gilmana, 2005 / domena publiczna

Daguerre zaprezentował proces dagerotypii publicznie 19 sierpnia 1839 r. na spotkaniu Francuskiej Akademii Nauk w Paryżu. Później tego samego roku Daguerre i syn Niépce'a sprzedali prawa do dagerotypii rządowi francuskiemu i opublikowali broszurę opisującą ten proces.

Zobacz też: Aplikacja Canon symuluje funkcje aparatu DSLR

Proces dagerotypii, aparat i klisze

Dagerotypia jest bezpośrednim procesem pozytywowym, tworzącym bardzo szczegółowy obraz na miedzianej płytce pokrytej cienką warstwą srebra bez użycia negatywu. Proces ten wymagał wielkiej staranności. Srebrna miedziana płytka musiała najpierw zostać oczyszczona i wypolerowana, aż jej powierzchnia wyglądała jak lustro. Płytka była następnie uczulana w zamkniętym pudełku nad jodem, aż nabrała wyglądu lustra.Płytka, trzymana w odpornym na światło uchwycie, była następnie przenoszona do aparatu. Po naświetleniu, płytka była wywoływana na gorącej rtęci, aż do pojawienia się obrazu. Aby utrwalić obraz, płytka była zanurzana w roztworze tiosiarczanu sodu lub soli, a następnie tonowana chlorkiem złota.

Dagerotyp z 1837 roku wykonany w pracowni Louisa Daguerre'a

Czas naświetlania wczesnych dagerotypów wynosił od 3 do 15 minut, co sprawiało, że proces ten był niemal niepraktyczny w przypadku portretów. Modyfikacje w procesie uczulania, w połączeniu z ulepszeniami obiektywów aparatu, wkrótce skróciły czas naświetlania do mniej niż minuty.

Zobacz też: Historia kryjąca się za niesamowitym zdjęciem wrony dosiadającej orła

Chociaż dagerotypy są pojedynczymi obrazami, mogą być kopiowane poprzez ponowne dagerotypowanie oryginału. Kopie były również tworzone za pomocą litografii lub grawerowania. Portrety oparte na dagerotypach pojawiały się w popularnych czasopismach i książkach. James Gordon Bennett, redaktor czasopisma New York Herald Rycina oparta na tym dagerotypie ukazała się później w Przegląd demokratyczny .

Śmierć Daguerre'a

Pod koniec życia Daguerre powrócił na paryskie przedmieścia Bry-sur-Marne i zajął się malowaniem dioram dla kościołów. Zmarł w tym mieście w wieku 63 lat 10 lipca 1851 roku.

Dziedzictwo

Daguerre jest często opisywany jako ojciec nowoczesnej fotografii, co stanowi główny wkład we współczesną kulturę. Uważana za demokratyczne medium, fotografia zapewniła klasie średniej możliwość uzyskania niedrogich portretów. Popularność dagerotypii spadła pod koniec lat pięćdziesiątych XIX wieku, kiedy to ambrotypia, szybszy i tańszy proces fotograficzny, stała się popularniejsza.Niektórzy współcześni fotografowie ożywili ten proces.

Czytaj także: Jaka była pierwsza kamera na świecie?

Źródła

• Bellis, Maria. "Biografia Louisa Daguerre'a, wynalazcy fotografii dagerotypowej." ThoughtCo, 1 września 2021 r., thoughtco.com/louis-daguerre-daguerreotype-1991565 .
• "Daguerre i wynalezienie fotografii". Dom Niepce Muzeum Fotografii .
• Daniel, Malcom " Daguerre (1787-1851) i wynalezienie fotografii ." W Oś czasu historii sztuki w Heilbrunn Nowy Jork: Metropolitan Museum of Art.
• Leggat, Roberto." Historia fotografii od jej początków do lat dwudziestych XX wieku".