Jeden z pierwszych męskich fotografów magazynowych w kraju, pionier reklamy i korespondent romantycznego ideału fotografa bohemy, otoczony pięknymi kobietami, 64-letni Paulistano Luiz Tripolli jest bliski ważnego kamienia milowego.powiedzmy), w przyszłym roku kończy 50 lat w swojej karierze i ma wiele planów na tę datę.

"Chcę uczcić moje 50. urodziny nie retrospektywą, ale wystawą mojego obecnego spojrzenia na życie" - wyjaśnia Tripolli, którego entuzjazm do fotografii, który rozpoczął się w dzieciństwie (swój pierwszy aparat miał w wieku czternastu lat, po zaoszczędzeniu pierwszych pensji jako chłopiec biurowy w agencji reklamowej), nigdy nie wydaje się ostygnąć.odnawia", wyjaśnia artysta, którego pierwszy esej został opublikowany w Fairplay Tripolli odpowiedział na kilka pytań z magazynu, który w 1965 roku był pionierem nagich esejów w Brazylii i którego redaktorem artystycznym był Ziraldo. Photo Channel o chwili, w której żyje i oczekiwaniach związanych z pięćdziesiątą rocznicą. Czytaj dalej..:

Zbliżasz się do 50 lat kariery. Jak to jest osiągnąć taki kamień milowy i nadal być w pełni aktywnym? Czy można zachować ten sam entuzjazm co dekady temu, czy też związek z fotografią bardzo się zmienia podczas takiej podróży? Fotografia jest moją pasją od szesnastego roku życia, kiedy zacząłem fotografować. Fotografia jest jak życie, odnawia się każdego dnia. Poświęciłem te dziesięciolecia fotografowaniu człowieka. Moja relacja z fotografią jest taka sama jak z życiem, zawsze w poszukiwaniu nowych wyzwań. Fascynuje mnie dreszczyk emocji.

W tej chwili dokonujesz przeglądu swojej produkcji, publikując stare materiały. Czy masz plany na retrospektywę, czy to w formie książki, czy wystawy? Jak się czujesz z tym, co wyprodukowałeś? Z jakiej perspektywy analizujesz swój materiał? Chcę uczcić moje 50. urodziny nie retrospektywą, ale wystawą mojego obecnego spojrzenia na życie. To, co stworzyłem do tej pory, przejdzie do historii, teraz chcę sfotografować ten nowy świat, który dla mnie jest przez większość czasu trudny do zrozumienia.

Byłeś pionierem fotografii mody w Brazylii, a także opublikowałeś jedne z pierwszych nagich esejów... Co zmieniło się koncepcyjnie w tych segmentach na przestrzeni lat? Jaka jest Twoja opinia na temat esejów z kobietami, które są obecnie wykonywane? Zawsze ceniłem kobiety, wychowałem się przez nie i nadal jestem w nich zakochany. W dzisiejszych czasach kobieta jest wykorzystywana w fotografii tylko jako wyretuszowany kawałek mięsa, co mnie bardzo smuci to to, że niedoskonałości zostały wyrugowane z fotografii, a to co nas różni to różnice, które dała nam natura. Wszystko jest standaryzowane w funkcji głupiego marketingu mającego na celu jedyniepieniądze i głupia konsumpcja.

Jaki jest Twój stosunek do fotografii cyfrowej? W dzisiejszych czasach zwiększyła się liczba profesjonalistów wchodzących na rynek, droga wydaje się łatwiejsza. Czy uważasz, że wzbogaciło to w pewien sposób fotografię mody, czy też stało się odwrotnie? I jak postrzegasz tę niemal wszechobecność obróbki końcowej w esejach modelek? Fotografia cyfrowa jest atutem dla tych, którzy mają wrażliwość i daje dostęp tym, którzy mają mało pieniędzy na rozpoczęcie kariery, daje również rodzinom możliwość portretowania swojego codziennego życia, zachowując w ten sposób swoją historię. Z drugiej strony jest wykorzystywany przez pseudo-profesjonalistów, którzy degradują wizerunek fotografa. Jeśli chodzi o retusz, bez komentarzy.

Wracając do twojej kariery, jakie projekty obecnie rozwijasz? Jakie masz plany? Czy jest coś, czego jeszcze nie zrobiłeś, a co chciałbyś zrobić? Kogoś, kogo chciałbyś sfotografować? Wciąż jest wiele do zrobienia, oprócz wystawy z okazji 50-lecia i Top Night Mercedes Benz 2014, buduję kawiarnię galeryjną (Café dos Prazeres), która zostanie otwarta jeszcze w tym roku. Nadal jestem artystą, lubię pić czerwone wino i rozmawiać z przyjaciółmi.