Unu el la unuaj fotistoj de viraj revuoj en la lando, ankaŭ pioniro en reklamado kaj korespondanto de la romantika idealo de la bohema fotisto, ĉirkaŭita de belaj virinoj, Luiz Tripolli, 64-jara, estas proksime al grava marko. La famkonata fotisto, kiu neniam laciĝas kondamni la nunan manieron kiel virinoj estas traktitaj per la lenso ("kiel peco de retuŝita viando", li ŝatas diri), kompletigas 50 jarojn da kariero venontjare. Kaj li estas plena de planoj por la dato.

“Mi volas festi 50 jarojn ne per retrospektivo, sed per ekspozicio de mia nuna vivorigardo”, klarigas Tripolli, kies entuziasmo por fotado , kiu komenciĝis reen en infanaĝo (li ricevis sian unuan fotilon je dek kvar, post ŝpari sian unuan salajron kiel oficeja knabo ĉe reklam-agentejo), neniam ŝajnas malvarmetiĝi. “Foto estas kiel la vivo, ĝi renoviĝas ĉiutage”, pravigas la artisto, kiu havis sian unuan eseon publikigita en Fairplay , en 1965, pionira revuo pri nudaj eseoj en Brazilo kaj kies artredaktoro estis Ziraldo. . Tripolli respondis kelkajn demandojn de la Fotokanalo pri la momento, kiun li vivas kaj pri la atendo por la kvindeka datreveno. Sekvu:

Vi estas proksima al fini 50 jarojn da kariero. Kiel estas atingi tian markon kaj ankoraŭ esti en plena svingo? Ĉu eblas konservi la saman entuziasmon de antaŭ jardekoj aŭ laĈu mia rilato kun fotado multe ŝanĝiĝas dum tia vojaĝo? Fotado estas mia pasio ekde mi deksesjara, kiam mi komencis foti. Fotografio estas kiel vivo, ĉiutage ĝi renoviĝas. Mi dediĉis ĉi tiujn jardekojn al fotado de homoj. La rilato kun fotado estas la sama kiel tiu, kiun mi havas kun la vivo, ĉiam serĉante novajn defiojn. Kio fascinas min estas emocio.

Vi nun revizias vian produktadon, publikigas kelkajn malnovajn aĵojn. Ĉu vi havas planojn por retrospektivo, ĉu kiel libro aŭ kiel ekspozicio? Kiel vi sentas pri tio, kion vi produktis? El kiu perspektivo vi analizas vian materialon? Mi volas festi 50 jarojn ne per retrospektivo sed per ekspozicio de mia nuna vivorigardo. Tio, kion mi produktis ĝis nun, eniros en la historion, kion mi volas nun estas foti ĉi tiun novan mondon, kiu, por mi, estas ofte malfacile komprenebla.

Vi estis pioniro en fotarta modo. ĉi tie en Brazilo, kaj ankaŭ publikigis kelkajn el la unuaj nudaj ŝosoj... Kio ŝanĝiĝis, koncipe, en ĉi tiuj segmentoj, dum ĉi tiuj jaroj? Kio estas via opinio pri la provoj kun virinoj, kiuj estas nuntempe faritaj? Mi ĉiam taksis virinojn, mi estis edukita de ili kaj mi ankoraŭ amas ilin. Nuntempe, la virino estas uzata en foto nur kiel retuŝita peco de viando, kio multe malĝojigas min estas ke la neperfektaĵoj estisforigita de fotado kaj kio diferencas nin estas la diferencoj kiujn la naturo disponigis al ni. Ĉio estas normigita laŭ stulta merkatado celita nur al mono kaj stulta konsumo.

Kia estas via rilato kun cifereca fotado? Nuntempe, ĝi pliigis la eniron de profesiuloj en la merkaton, la vojo ŝajnas pli facila. Ĉu vi pensas, ke tio riĉigis modfotadon en certa maniero aŭ ĉu okazis la malo? Kaj kiel vi vidas ĉi tiun preskaŭ ĉieecon de post-traktado en modelaj testoj? Cifereca fotado estas bona afero por tiuj, kiuj estas sentemaj kaj ĝi donas aliron al tiuj, kiuj havas malmulte da mono por komenci karieron, ĝi ankaŭ donas la eblecon. por familioj portreti sian ĉiutagan vivon, tiel konservante sian historion. Aliflanke, ĝi estis uzata de pseŭdo-profesiuloj, kiuj degradas la bildon de la fotisto. Pri retuŝoj, sen komentoj.

Reen al via kariero, kiajn projektojn vi disvolvas nuntempe? Kiuj estas viaj planoj? Ĉu mankas io, kion vi ankoraŭ ne faris kaj ŝatus fari? Iun, kiun vi ŝatus foti? Estas ankoraŭ multe por fari, krom la 50-a datrevena ekspozicio kaj la Top Night Mercedes Benz 2014, mi konstruas galerian kafejon (Café dos Prazeres), kiu malfermiĝas poste ĉi-jare. . Mi restas bohemulo, ĝuas trinki ruĝan vinon kaj babili kun amikoj.