De Paulistano Luiz Tripolli, 64 jaar, is een van de eerste mannelijke tijdschriftenfotografen van het land, een pionier op het gebied van reclame en een correspondent van het romantische ideaal van de bohemienfotograaf, omringd door mooie vrouwen, en staat op het punt een belangrijke mijlpaal te bereiken.zeg maar), wordt volgend jaar 50 in zijn carrière en hij zit vol plannen voor die datum.

"Ik wil mijn 50e verjaardag niet vieren met een retrospectief, maar met een tentoonstelling van mijn huidige kijk op het leven," legt Tripolli uit, wiens enthousiasme voor fotografie, dat begon in zijn kindertijd (hij had zijn eerste camera toen hij veertien was, nadat hij zijn eerste loon had gespaard als kantoorjongen in een reclamebureau), nooit lijkt af te koelen.renoveert", legt de kunstenaar uit, die zijn eerste essay liet publiceren in de Fairplay Tripolli beantwoordde een aantal vragen van het tijdschrift, dat in 1965 pionierde met naaktessays in Brazilië en waarvan Ziraldo de kunstredacteur was. Fotokanaal over het moment waarop het leeft en de verwachting voor de vijftigste verjaardag. Lees verder:

Je carrière nadert de 50. Hoe is het om zo'n mijlpaal te bereiken en nog steeds volop actief te zijn? Is het mogelijk om hetzelfde enthousiasme te behouden als decennia geleden of verandert de relatie met fotografie veel tijdens zo'n reis? Fotografie is mijn passie sinds mijn zestiende, toen ik begon met fotograferen. Fotografie is als het leven, het vernieuwt zichzelf elke dag. Ik heb deze decennia gewijd aan het fotograferen van de mens. Mijn relatie met fotografie is dezelfde als die ik heb met het leven, altijd op zoek naar nieuwe uitdagingen. Wat mij fascineert is sensatie.

Op dit moment ben je je productie aan het herzien, je publiceert wat oud materiaal. Heb je plannen voor een retrospectief, in de vorm van een boek of een tentoonstelling? Wat vind je van wat je hebt geproduceerd? Vanuit welk perspectief analyseer je je materiaal? Ik wil mijn 50ste verjaardag niet vieren met een retrospectief, maar met een tentoonstelling van mijn huidige kijk op het leven. Wat ik tot nu toe heb geproduceerd zal de geschiedenis ingaan, wat ik nu wil is deze nieuwe wereld fotograferen die voor mij meestal moeilijk te begrijpen is.

U was een pionier op het gebied van modefotografie hier in Brazilië en publiceerde ook enkele van de eerste naaktessays... Wat is er conceptueel veranderd in deze segmenten door de jaren heen? Wat is uw mening over de essays met vrouwen die tegenwoordig worden gedaan? Ik heb vrouwen altijd gewaardeerd, ik ben door hen opgevoed en ik ben nog steeds verliefd op hen. Tegenwoordig wordt de vrouw in de fotografie alleen nog maar gebruikt als een geretoucheerd stuk vlees, wat me erg verdrietig maakt is dat onvolmaaktheden uit de fotografie zijn verbannen en dat wat ons anders maakt de verschillen zijn die de natuur ons heeft gegeven. Alles wordt gestandaardiseerd in functie van een dom marketingdoel alleen maargeld en domme consumptie.

Wat is jouw relatie met digitale fotografie? Tegenwoordig is het aantal professionals dat de markt betreedt toegenomen, de weg lijkt gemakkelijker. Denk je dat dit de modefotografie op een bepaalde manier heeft verrijkt of is het tegenovergestelde gebeurd? En hoe kijk je aan tegen deze bijna alomtegenwoordigheid van nabewerking in modelessays? Digitale fotografie is een aanwinst voor mensen met gevoeligheid en maakt het toegankelijk voor mensen die weinig geld hebben om een carrière te beginnen, het geeft families ook de mogelijkheid om hun dagelijks leven in beeld te brengen en zo hun geschiedenis te bewaren. Aan de andere kant wordt het gebruikt door pseudo-professionals die het imago van de fotograaf aantasten. Wat betreft retoucheren, geen commentaar.

Terug naar je carrière, welke projecten ben je momenteel aan het ontwikkelen? Wat zijn je plannen? Is er iets dat je nog niet hebt gedaan en dat je graag zou willen doen? Iemand die je graag zou willen fotograferen? Er is nog veel te doen, naast de 50e jubileumtentoonstelling en de Top Night Mercedes Benz 2014, bouw ik aan een galeriecafé (Café dos Prazeres), dat later dit jaar opengaat. Ik ben nog steeds bohemien, ik drink graag rode wijn en klets met vrienden.