De tempo al tempo ekestas diskutoj pri mortvivo. Ĉu ĝi estas nur foto kun amaso da aferoj kune kaj fotita? Ĉu estas scienco en ĝi? Kiel kompreni ĝin? Por ke ni komprenu, kio estas mortvivo, necesas koni ĝian signifon kaj ĝian spiriton.

La termino povas, en senkompromisa traduko, signifi “trankvila vivo”, aŭ simple “trankvileco” kaj “ trankvila”, ĉar tio ĉi estas unu el la signifoj de la verbo “ĉimo”. Ĉi tio estas ĉar la mortvivo, kiu origine estis reklama foto –  tial ĝi ankaŭ estas konata kiel "produkta foto" - devas pasi, en senfineco da sugestoj, kiel ideo de ​​kvalito, de komforto, trankvilo, bongusto, socia statuso, personeco, eĉ nostalgio, aŭ senzorga vivstilo, dum plifortigo aŭ eĉ sugestado de teksto.

La mortvivo ne estu konsiderata apriore kiel nur komerca foto. Ĉiu ankoraŭ povas esti komerca foto, sed la inverso ne funkcias. Plejofte ĝi alportas mesaĝon, sed estas kazoj en kiuj ĝi povas simple montri ion, sen specifa mesaĝo kaj ĝi estas facile trovebla en fotobankoj - jen la koncipa foto - en kiu la bildo povas adaptiĝi al temoj tiel diversaj. kiel raporto, la teksto de kroniko, aŭ prezento, kiel foto de la poŝhorloĝoj.

Sekvante naturan tendencon,la ankoraŭ evoluis kiel arta esprimo. Per tio li povas produkti mortvivon, aranĝon de juveloj, iloj kaj kia ajn kreemo elektas, kaj hodiaŭ ne estas surprizo trovi ĝin en certaj galerioj, kiel artaĵo (belarto) kaj je bona prezo. .

Kiel produkta foto, la alambiko ĉiam estis nevenkebla kaj nuntempe estas vaste uzata por popularigi agadon kiu estas en modo: gastronomio! Ĝi fariĝis eĉ specialaĵo kun profesiuloj elstaraj en la sektoro, kiu stariĝas apud trinkejoj, restoracioj kaj grandaj rapidmanĝejoj, kun reklamaj fotoj. Kaj eĉ ordinaraj saĝtelefonuzantoj havas la kutimon foti siajn belajn pladojn por afiŝi en Instagram, kiuj, depende de la kvalito de la foto, eĉ povas esti konsiderata ankoraŭ. E-komerco ankaŭ estis konstanta uzanto, kun fotoj de juvelaĵoj, vestaĵoj kaj objektoj vendataj per Interreto.

Kvankam ĝi povas esti farita ekstere, la la vasta plimulto de fotogramoj estas fotita en la studio. Kial? Laŭ Gary Perweiler, unu el la Papoj de la ankoraŭ en Usono:

“En la studio mi estas Dio. La aranĝo, la aranĝo de la pecoj, la lumigado, la humoro de la foto, la enkadrigo kaj, finfine, la mesaĝo, ĉio estas sub mia kontrolo”

A ankoraŭ ne postulas altnivelajn ekipaĵojn. Kvankam estas specialaj tabloj, kun subtenoj por makuloj,plejofte folio de kartono fiksita al la muro per glueca bendo, farante iomete kurbon, kreante la efikon de senfina fono kie ne ekzistas nocio de vertikalo kaj horizontalo, kun flanka lampo je 45º kaj reflektoro estas la sufiĉe. . En ĉi tiuj tempoj, la kuireja lavujo multe helpas, kiel vi povas vidi, dum la fina foto estis pro pli prilaborita kontraŭlumo, pli bona distribuado de la folioj kaj vertikala tranĉo (memoru lin?).

La plej uzataj lensoj

Kutime la demandoj estas kio estas la plej bona lenso kaj kian lumon uzi? Elektante lenson, vi povas iri de 50mm ĝis 100mm. La "cinquentinha" estas sufiĉe diverstalenta kaj faras bonegajn bildojn kun bone difinitaj detaloj kaj koloroj. Se necesas pli proksima aproksimado por enfokusigi la bildon, proksimaj lensoj multe helpas. Lensoj kiel la 75mm, 80mm kaj 100mm ankaŭ faras bonajn bildojn, ĉiu kun sia propra enkadrigo, kvankam la tendenco en fotofotoj estas fermiĝi al la ĉefa objekto, malklarigante ĉion alian por ne malatentigi la atenton de la spektanto. Se la foto estas tro malfermita, uzu la tranĉojn (rigardu ilin, ankoraŭ unu fojon...).

Lumigo

Inkandeska, halogena, malvarma, aŭ gvidita, ĝi estas la lumo kiu starigos la humoron kaj ludos kun la koloroj. Gravas la nombro da lampoj kaj ilia distribuo. Estas fotistoj kun kiuj laborasĝis kvar lumfontoj, dum aliaj sentas sin pli bone kun pli malalta lumo, kapabla detali bone la bildon, evitante "platajn" fotojn. Se vi intencas uzi la naturan lumon de fenestro, poziciigu reflektilon sur la kontraŭa flanko por mildigi la ombrojn, sed provu ne forigi ilin ĉar ili donos al la objektoj senton de volumeno. La profesia aspekto estas ankoraŭ venonta.konto pri ilia poziciiĝo. Do aranĝu ĝin tiel, ke la fono estu malfokusa, elstarigante tion, kio estas grava montri.

Malofte estas ke fotofoto kontentiĝas pri la unua pafo: serĉu novajn aranĝojn. , movu la lumojn por novaj pozicioj, prenu la foton per la fotilo pli alten aŭ pli malalte, provu novigi, ĉar ĉiam ekzistas maniero, kiu ankoraŭ ne estis esplorita. Pafu, ekzemple, nokte, ekstere, lumigante la objekton kaj profitante la altajn lumojn en la fono (se ekzistas...) por transformi ilin en la bokeh kiu estas tiel sukcesa.

Fine, la malnova ankoraŭ ankoraŭ. , aŭ produkta foto, hodiaŭ havas grandegan malfermon, generante konceptojn kaj specifajn ekipaĵojn kiel tripiedojn, alirrelojn, specialajn tablojn, kontraŭbrilajn tendojn, gelatenojn, lumigilojn, fonojn kaj multajn aĵojn, por ke la rezultoj estu eĉ pli bonaj. Ĉio ĉi tamen ne funkcios, se ne ekzistas io, kiu reiras al la komenco, kiam la homo komencis pentri la murojn de sia kaverno: lakreemo.