মাজে মাজে স্থিৰ জীৱনৰ বিষয়ে আলোচনাৰ সৃষ্টি হয়। কেৱল এজাক বস্তু একেলগে লৈ ফটো তোলা ফটো নেকি? ইয়াত কিবা বিজ্ঞান আছে নেকি? কেনেকৈ বুজিব? আমি স্থিৰ জীৱন কি বুজিবলৈ হ’লে ইয়াৰ অৰ্থ আৰু ইয়াৰ আত্মা জনাটো প্ৰয়োজনীয়।

এই শব্দটোৰ অৰ্থ আপোচবিহীন অনুবাদত “শান্ত জীৱন”, বা কেৱল “শান্তি” আৰু “ শান্ত”, যিহেতু এইটোৱেই হৈছে “স্থিৰ কৰা” ক্ৰিয়াৰ অন্যতম অৰ্থ। কাৰণ স্থিৰ জীৱন, যিটো প্ৰথমে বিজ্ঞাপনৰ ফটো আছিল – সেয়েহে ইয়াক “প্ৰডাক্ট ফটো” বুলিও কোৱা হয় – অসীম পৰামৰ্শৰ মাজত, ৰ ধাৰণা হিচাপে পাৰ হ’ব লাগিব গুণগত মান, আৰাম, শান্তি, ভাল ৰুচি, সামাজিক মৰ্যাদা, ব্যক্তিত্ব, আনকি নষ্টালজিয়া, বা নিৰ্বিকাৰ জীৱনশৈলী, একে সময়তে এটা পাঠক শক্তিশালী বা আনকি পৰামৰ্শ দিয়া।

স্থিৰ জীৱনক <2 বুলি বিবেচনা কৰা উচিত নহয়>a priori কেৱল এটা বাণিজ্যিক ফটো হিচাপে। প্ৰতিটো ষ্টিল ব্যৱসায়িক ফটো হ’ব পাৰে, কিন্তু ইয়াৰ বিপৰীতে কাম নকৰে। বেছিভাগ সময়তে ই এটা বাৰ্তা আনে, কিন্তু এনে কিছুমান ক্ষেত্ৰ থাকে য’ত ই কেৱল কিবা এটা দেখুৱাব পাৰে, কোনো নিৰ্দিষ্ট বাৰ্তা অবিহনে আৰু ইয়াক ফটো বেংকত সহজেই পোৱা যায় – এইটোৱেই হৈছে ধাৰণাগত ফটো – য’ত ছবিখনে বৈচিত্ৰ্যপূৰ্ণ বিষয়ৰ লগত খাপ খাব পাৰে ৰিপৰ্ট হিচাপে, ক্ৰনিকলৰ লিখনী, বা উপস্থাপন, যেনে পকেট ঘড়ীৰ ফটো।

এটা প্ৰাকৃতিক ধাৰা অনুসৰণ কৰি,ষ্টিলটোৱেও এটা কলাত্মক প্ৰকাশ হিচাপে বিকশিত হৈছে। ইয়াৰ দ্বাৰা তেওঁ এটা স্থিৰ জীৱন, ৰত্ন, সঁজুলি আৰু যি সৃষ্টিশীলতাই বাছি লয় তাৰ ব্যৱস্থা প্ৰস্তুত কৰিব পাৰে আৰু আজি ইয়াক কিছুমান বিশেষ গেলেৰীত, শিল্পকৰ্ম হিচাপে (সূক্ষ্ম শিল্প) আৰু ভাল মূল্যত পোৱাটো কোনো আচৰিত কথা নহয় 1>

এটা প্ৰডাক্ট ফটো হিচাপে, ষ্টিল সদায় অতুলনীয় আৰু বৰ্তমান ফেশ্বনত থকা এটা কাৰ্য্যকলাপ জনপ্ৰিয় কৰিবলৈ ব্যাপকভাৱে ব্যৱহাৰ কৰা হৈছে: গেষ্ট্ৰ'নমি! আনকি ই এটা বিশেষত্বত পৰিণত হৈছে য'ত পেছাদাৰীসকলেও থিয় দিছে বাৰ, ৰেষ্টুৰেণ্ট আৰু বৃহৎ ফাষ্ট-ফুড কোম্পানীসমূহৰ সৈতে নিজকে প্ৰতিষ্ঠা কৰা এই খণ্ডটোৱে প্ৰচাৰৰ ফটোৰে। আৰু আনকি সাধাৰণ স্মাৰ্টফোন ব্যৱহাৰকাৰীৰো ইনষ্টাগ্ৰামত পোষ্ট কৰিবলৈ নিজৰ ধুনীয়া ধুনীয়া খাদ্যৰ ফটো তোলাৰ অভ্যাস আছে, যিটো ফটোৰ মানদণ্ডৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি আনকি স্থিৰ বুলিও ধৰিব পাৰি। ই-কমাৰ্চো এটা অহৰহ ব্যৱহাৰকাৰী হৈ আহিছে, ইণ্টাৰনেটৰ জৰিয়তে বিক্ৰীৰ বাবে গহনা, কাপোৰ আৰু বস্তুৰ ফটো আছে।

যদিও ইয়াক বাহিৰত কৰিব পাৰি, দ্য... স্থিৰচিত্ৰৰ বিপুল সংখ্যক ষ্টুডিঅ’ত ফটো তোলা হয়। কিয়? আমেৰিকাত থকা এতিয়াও পোপৰ অন্যতম পোপ গেৰী পাৰৱেইলাৰৰ মতে:

“ষ্টুডিঅ’ত মই ঈশ্বৰ। চেটিং, টুকুৰাবোৰৰ ব্যৱস্থা, লাইটিং, ফটোখনৰ মেজাজ, ফ্ৰেমিং আৰু শেষত বাৰ্তা, এই সকলোবোৰ মোৰ নিয়ন্ত্ৰণত আছে”

এটা এতিয়াও অত্যাধুনিক সঁজুলিৰ প্ৰয়োজন নাই। যদিও বিশেষ টেবুল আছে, স্পটৰ বাবে সমৰ্থনৰ সৈতে,বেছিভাগ সময়তে কাৰ্ডবৰ্ডৰ এখন শ্বীট বেৰত আঠাযুক্ত টেপেৰে সংলগ্ন কৰি, সামান্য বক্ৰতা সৃষ্টি কৰি, এটা অসীম পটভূমিৰ প্ৰভাৱ সৃষ্টি কৰে য'ত উলম্ব আৰু অনুভূমিকৰ কোনো ধাৰণা নাথাকে, ৪৫o ত এটা কাষৰ লেম্প আৰু এটা প্ৰতিফলক যথেষ্ট . এই সময়ত পাকঘৰৰ চিঙ্কৰ কাউণ্টাৰটপে বহুত সহায় কৰে, আপুনি দেখিছে, আনহাতে চূড়ান্ত ফটোখনৰ কাৰণ আছিল অধিক কাম কৰা বেকলাইট, পাতৰ উন্নত বিতৰণ আৰু উলম্ব কাটি (তেওঁক মনত আছেনে?)।

সৰ্বাধিক ব্যৱহৃত লেন্স

সাধাৰণতে প্ৰশ্নবোৰ হ'ল কি লেন্স সৰ্বোত্তম আৰু কি লাইটিং ব্যৱহাৰ কৰিব লাগে? লেন্স বাছি লওঁতে ৫০মিমিৰ পৰা ১০০মিমিলৈ যাব পাৰি। “cinquentinha” যথেষ্ট বহুমুখী আৰু সুনিৰ্দিষ্ট বিৱৰণ আৰু ৰঙৰ সৈতে সুন্দৰ ছবি তুলিছে। যদি ছবিখনক কেন্দ্ৰীভূত কৰিবলৈ ওচৰৰ আনুমানিককৰণৰ প্ৰয়োজন হয়, তেন্তে ক্ল’জ-আপ লেন্সে বহুত সহায় কৰে। 75mm, 80mm আৰু 100mm ৰ দৰে লেন্সেও ভাল ছবি তৈয়াৰ কৰে, প্ৰত্যেকৰে নিজস্ব ফ্ৰেমিং থাকে, যদিও ষ্টিলত মূল বস্তুটোৰ ওপৰত বন্ধ হৈ যোৱাৰ প্ৰৱণতা থাকে, বাকী সকলো বস্তু ম্লান কৰি দিয়ে যাতে দৰ্শকৰ মনোযোগ বিচলিত নহয়। যদি ফটোখন অতি খোলা হয়, তেন্তে কাটি লোৱা অংশ ব্যৱহাৰ কৰক (সেইবোৰ চাওক, আৰু এবাৰ...)।

লাইটিং

Incandescent, halogen, ঠাণ্ডা, বা নেতৃত্ব দিয়া, পোহৰেই মেজাজ নিৰ্ধাৰণ কৰিব আৰু ৰঙৰ সৈতে খেলিব। লেম্পৰ সংখ্যা আৰু ইয়াৰ বিতৰণ গুৰুত্বপূৰ্ণ। লগত কাম কৰা ফটোগ্ৰাফাৰ আছেচাৰিটা পোহৰৰ উৎসলৈকে, আনহাতে আন কিছুমানে কম পোহৰৰ সৈতে ভাল অনুভৱ কৰে, ছবিখনৰ বিষয়ে ভালদৰে বিৱৰণ দিব পৰা, “ফ্লেট” ফটো এৰাই চলি। যদি আপুনি খিৰিকীৰ পৰা অহা প্ৰাকৃতিক পোহৰ ব্যৱহাৰ কৰাৰ উদ্দেশ্যেৰে ছাঁবোৰ কোমল কৰিবলৈ বিপৰীত ফালে এটা প্ৰতিফলক ৰাখক, কিন্তু সেইবোৰ নাইকিয়া নকৰিবলৈ চেষ্টা কৰক কাৰণ সেইবোৰেই বস্তুবোৰক আয়তনৰ অনুভৱ দিব। The তেখেতৰ স্থানৰ হিচাপ। গতিকে ইয়াক এনেদৰে সজাওক যাতে পটভূমি ফোকাচৰ বাহিৰত থাকে, দেখুৱাবলৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ কথাবোৰ উজ্জ্বল কৰি।

প্ৰথম শ্বটটোৰ সৈতে সন্তুষ্ট হোৱাটো বিৰল: নতুন বিন্যাস বিচাৰক , নতুন স্থানৰ বাবে লাইটবোৰ লৰচৰ কৰক, কেমেৰাৰ সৈতে ফটোখন ওপৰলৈ বা তললৈ তুলি লওক, উদ্ভাৱন কৰিবলৈ চেষ্টা কৰক, কিয়নো সদায় এটা উপায় থাকে যিটো এতিয়াও অন্বেষণ কৰা হোৱা নাই। উদাহৰণস্বৰূপে, ৰাতি, বাহিৰত শ্বুট কৰক, বস্তুটো আলোকিত কৰক আৰু পটভূমিত থকা হাই লাইটৰ সুবিধা লৈ (যদি আছে...) সেইবোৰক ইমান সফল বকেলৈ ৰূপান্তৰিত কৰক।

শেষত, পুৰণি ষ্টিলটো , বা প্ৰডাক্ট ফটো, আজি এটা বিশাল মুকলি আছে, ধাৰণা আৰু নিৰ্দিষ্ট সঁজুলি যেনে ট্ৰাইপড, এপ্ৰ'চ ৰেল, বিশেষ টেবুল, এণ্টি-গ্লেয়াৰ টেণ্ট, জেলেটিন, ইলুমিনেটৰ, বেকগ্ৰাউণ্ড আৰু বহুতো বস্তু সৃষ্টি কৰে, যাতে ফলাফল আৰু ভাল হয়। এই সকলোবোৰ অৱশ্যে কাম নহ’ব যদিহে আৰম্ভণিৰ পৰাই যোৱা কিবা এটা নাথাকে, যেতিয়া মানুহে নিজৰ গুহাৰ বেৰত ৰং কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিছিল:...সৃষ্টিশীলতা।