راهب بودایی ویتنامی ماهایانا، تیچ کوانگ دوک، در یک تقاطع متحرک در سایگون، ویتنام جنوبی نشست و در سال 1963 خود را به آتش کشید. این تصویر توسط مالکوم براون، عکاس برای آسوشیتدپرس گرفته شد، که بعداً جایزه پولیتزر را دریافت کرد. تصویر، که به عنوان "راهب در حال سوختن" شناخته شد.

اقدام تیچ کوانگ دوک هدفی داشت، راهب بودایی علیه رژیم نگو دین دیم، اولین رئیس جمهور جنوب اعتراض کرد. ویتنام سیاست او تبعیض آمیز علیه بودیسم بود، راهب با انواع ظلم و ستم مبارزه کرد و به دنبال برابری بود. پرچم بودایی از برافراشتن منع شده بود و رئیس جمهور انگو دین دیم موضعی بسیار کاتولیک داشت و 70 تا 90 درصد از جمعیت ویتنام را بودایی تشکیل می داد.

تظاهرات حدود یک ماه ادامه داشت که در 10 ژوئن 1963 اطلاعاتی مبنی بر اینکه چیزی مهم قرار است به روز بعد در آدرس ذکر شده اتفاق می افتد. دیوید هالبرستام، روزنامه‌نگار نیویورک تایمز و مالکوم براون از آسوشیتدپرس تنها کسانی بودند که برای پوشش رویدادها به محل حادثه رسیدند. در 11 ژوئن، راهب بودایی را در حال پیاده شدن از ماشین به همراه دو نفر دیگر پیدا کردند. سر چهارراه حدود 350 راهبه و راهبه بودند کهاز طریق راهپیمایی در اعتراض به دولت دیم وارد محل شد.

کوسنی در وسط جاده قرار داده شد که در آن تیچ کوانگ دوک در وضعیت نیلوفر آبی نشسته بود و در حال مدیتیشن بنزین روی بدنش ریخت. دوک دعا کرد و کلمات Nam mô A di đà Phật ("ادای احترام به آمیتابا بودا") را خواند و سپس کبریت را روشن کرد و بدنش را آتش زد.

سکوت عمیقی بر اوضاع حاکم بود، مردم گریه می کردند و دعا می کردند. همه کاملاً عاری از واکنش بزرگ هستند. آنها می گویند راهب ناله نمی کرد، جیغ نمی زد و ماهیچه ای را تکان نمی داد. این وضعیت حدود ده دقیقه طول کشید تا جسد به پشت افتاد. راهبان او را با لباس های زرد پوشانده و در تابوت گذاشتند و پس از آن جسدش به طور تشریفاتی سوزانده شد.

قلب دوک حتی پس از شعله های آتش دست نخورده بود، آن را در شیشه ای قرار دادند و در معبد Xa Loi که نمادی از شفقت در نظر گرفته می شد، نگهداری می شد. آشفتگی مذهبی به وجود آمد و خودسوزی بیشتر در پی داشت. یک کودتا به دولت کاتولیک دیم پایان داد.

راهب بودایی تیچ کوانگ دوک نامه ای از خود به جا گذاشته بود که در آن در مورد موقعیت خود صحبت می کرد و از دین درخواست رحمت می کرد.

«قبل از اینکه چشمانم را ببندم و به سمت چشم انداز بودا حرکت کنم، با احترام از رئیس جمهور انگو دین دیم می خواهم که نسبت به مردم ملت فکری دلسوزانه داشته باشد و برابری مذهبی را اجرا کند.برای حفظ قدرت میهن برای همیشه. من از بزرگواران، بزرگواران، اعضای سانگها و بودایی‌های غیر روحانی می‌خواهم در همبستگی سازماندهی کنند تا برای حفاظت از بودیسم فداکاری کنند.»

منبع: عکس‌های تاریخی نادر