Виетнамскиот будистички монах од Махајана, Тих Куанг Дук, седел на подвижна раскрсница во Сајгон, Јужен Виетнам, и се самозапалил во 1963 година. Сликата ја снимил фотографот Малколм Браун за Асошиетед прес, кој подоцна ја добил Пулицеровата награда за слика, која стана позната како „Запален монах“.

Актот на Тич Куанг Дук имаше цел, будистичкиот монах протестираше против режимот на Нго Дин Дием, првиот претседател на Јужна Виетнам. Неговата политика била дискриминаторска против будизмот, монахот се борел против облиците на угнетување кои страдале и барал еднаквост. Будистичкото знаме беше забрането да се вее и претседателот Нго Дин Дием имаше екстремно католички став, при што 70-90% од населението во Виетнам се будисти.

Протестите траеја околу еден месец кога на 10 јуни 1963 година се појави информација дека нешто важно ќе се случи следниот ден, на наведената адреса. Новинарот Дејвид Халберстам од Њујорк Тајмс и Малколм Браун од Асошиејтед прес беа едни од единствените кои пристигнаа на местото на настанот за да известуваат за настаните. На 11 јуни го пронашле будистичкиот монах како излегува од автомобилот придружуван од уште две лица. На раскрсницата имало околу 350 монаси и монахињи коипристигна на местото преку марш во знак на протест против владата на Дием.

На средината на патот беше поставено перниче каде што Тич Куанг Дук седеше во положба на лотос и медитирајќи го прими бензинот по неговото тело. Дук се молеше и ги рецитираше зборовите Nam mô A di đà Phật („почит на Амитаба Буда“), а потоа запали кибрит палејќи го неговото тело.

Длабока тишина доминираше во ситуацијата, луѓето плачеа и се молеа, сите се целосно без големи реакции. Велат, монахот не стенкал, не врескал и не мрднал ниту мускул. На ситуацијата и требале десетина минути да заврши, додека телото не паднало на грб. Монасите го облекоа во жолти облеки и го ставија во ковчег, по што неговото тело беше свечено кремирано.

Срцето на Дук беше недопрено дури и по пламенот, беше ставено во чаша и чувано во храмот Кса Лои, кој се смета за симбол на сочувство. Следеа верски превирања и дополнително самозапалување. Со државен удар заврши католичката влада во Дием.

Будистичкиот монах Тих Куанг Дук оставил писмо во кое зборувал за својата позиција и барал сочувство од религијата.

„Пред да ги затворам очите и да тргнам кон визијата на Буда, со почит го молам претседателот Нго Дин Дием да има ум на сочувство кон луѓето од нацијата и да спроведе верска еднаквостда ја одржува силата на татковината засекогаш. Ги повикувам преподобните, пречесните, членовите на Санга и лаичките будисти да се организираат во солидарност за да направат жртви за да го заштитат будизмот.“

Извор: Ретки историски фотографии