We denken vaak dat de grootste, beste of zelfs mooiste dingen consequent moeilijk en ingewikkeld moeten zijn, maar vaak zijn ze zo eenvoudig dat ze ons laten twijfelen en we ons afvragen: is dat echt alles?

Er is een zin die zegt: "Eenvoud is de ultieme verfijning". Ik geloof echter dat het eenvoudige alleen verfijnd is als het wordt gecombineerd met kennis, gezond verstand en goede smaak. Onthoud: eenvoudig zijn is iets anders dan gewoon zijn.

Geweldige foto's werden en worden op een eenvoudige manier gemaakt, want als we technisch denken, worden ze gemaakt met een camera, door ISO, snelheid en diafragma te combineren. Zo eenvoudig is het! Nee, zo eenvoudig is het niet, maar tegelijkertijd ook niet zo ingewikkeld. Dus waar ligt het geheim? In de balans!

Als we bij het begin beginnen, zullen we zien dat als we het licht dat de camera binnenkomt niet in balans brengen, we geen beeldkwaliteit zullen hebben. Als we bijvoorbeeld te veel licht toelaten tot de camerasensor, worden de heldere delen van het beeld wat we bursty noemen, waardoor details en volumes verloren gaan, op de huid verdwijnen de poriën, waardoor een aspect ontstaat dat ik "pasteus" noem. Op de witte kleding gaat de textuur verloren, deDoor de verkeerde belichting lijkt de foto op een witte muur en is het werk amateuristisch. Door de verkeerde belichting verliest de foto zelfs scherpte. Als we te weinig licht in de camerasensor laten vallen, gaan volumes en texturen verloren in het zwart, zien de haarlokjes, wimpers en wenkbrauwen eruit als wazig en zelfs als we het zwart in Photoshop weghalen, hebben we alleen maar wazigheid of ruis.

Om te beginnen moet je ISO, snelheid en diafragma in balans brengen. Hiervoor is er de lichtmeter (anders dan "oogbolmeter" of "voelermaat") die een uiterst eenvoudig en fundamenteel apparaat is, maar dat helaas door de meeste fotografen wordt genegeerd en zich niet realiseert dat het beheersen van het licht een van de factoren is die een professional van een amateur onderscheidt.

De foto's die ik in deze column achterlaat, zijn voor mij de eerste en grootste perceptie van eenvoud. Op het moment dat ik dacht: is dat echt alles? Ik had het concept van de campagne gekregen en ook de lichtreferenties. De foto's moesten worden opgeblazen, met veel ruis, lichte tinten en uitgewassen. Dus ik fotografeerde de scène op de juiste manier, ik blies alleen op wat nodig was zonder het verlies vanVervolgens verhoogde ik het contrast, de verzadiging en de kleurtoon, om zo tot het gewenste resultaat te komen. De geaccentueerde ruis in de beelden werd gecreëerd met talkpoeder (ja, gewoon babypoeder), dat in de wind werd gegooid, ook op de camera, die volledig wit werd. In sommige beelden gebruikte ik een continu licht buiten de ramen omde contrasten te versterken.

De hele campagne werd in JPEG geschoten (gek, toch? Nee!). Voor velen lijkt het misschien, maar ik had het eindresultaat al in de camera zelf gevonden met een uiterst correct bestand, waarom dan RAW? De foto's die ik hier laat zien zijn gelijk aan de originele bestanden. In sommige beelden werden alleen details in de schoen die nog over was aangepast, werden ook wat krassen op de muren weggewerkt en de restAlles was gewoon klaar op hetzelfde moment van de klik.

Ik fotografeer niet in RAW. Bij mijn foto's gaat de nabewerking alleen over niveaus, kleur (PeB), stempel en scherpte, allemaal volgens het principe "minder is meer". De kadrering wordt niet opnieuw gedaan, geen geprojecteerde schaduw wordt aangepast.

De grootste verantwoordelijke voor het beeld is de fotograaf, want er is geen nabewerking die een slechte opname kan redden of het standpunt of het moment van de klik kan veranderen.

Het grote verschil is simpelweg wat iemands ogen kunnen zien, wat iemands geest in balans kan brengen en wat iemands hart kan voelen!