bemarking nou. Dit gaan net oor produkte. Dit het geen sosiopolitieke betekenis nie. Dit is net die verkoop van produkte. Modetydskrifte is vervelig; die modelle is hartseer; niemand lag nie. Die modewêreld is 'n hartseer plek om te wees.

Vroue is baie slimmer as hierdie tydskrifte. As 'n jong vrou na 'n tydskrif kyk en dink: 'Ek sal nooit so wees nie', sal sy aan komplekse ly. Die modewêreld is baie diskriminerend. Dit is baie hartseer dat tydskrifte anoreksie, diskriminasie, komplekse en isolasie bevorder vir vroue wat na foto's in tydskrifte kyk.”

Wat is jou benadering tot fotografie?

“ Mense sê: 'Ek is passievol oor fotografie'. Ek gee op 'n manier nie om oor fotografie nie. My pa was 'n fotograaf; my suster ook. Mense hou van fotografie soos hulle daarvan hou om te hardloop. Ek hardloop nie. As ek hardloop, hardloop ek want ek moet iewers heen gaan. Ek fotografeer nie ter wille van fotografie nie.

Fotograaf Oliviero Toscani

Die Italiaanse fotograaf Oliviero Toscani is ongetwyfeld een van die mees omstrede, oneerbiedige en uitdagende fotograwe in die geskiedenis van fotografie. Sy reeks foto's vir advertensieveldtogte vir die Benetton-klerehandelsmerk het die wêreld geskok. "95% van wat ons weet, weet ons deur fotografie... So ek vra, is fotograwe slim genoeg, talentvol genoeg, opgevoed genoeg om die verantwoordelikheid te hê om getuies te wees van wat in die wêreld gebeur?", het die bekende fotograaf gevra.

'n Non en 'n priester soen. ’n Kaukasiese vrou, ’n swart vrou en ’n Asiatiese baba wat in dieselfde kombers toegedraai is. Drie menseharte, een met die woord wit, een met swart en een met geel daarop geskryf. Miskien ken jy Oliviero Toscani nie by die naam nie, maar jy het sekerlik al van sy uitdagende en omstrede beelde gesien of teëgekom.

Sien ook: 7×1 dag: historiese foto's wys die lyding van die ondersteuners in die nederlaag van BrasiliëDie soen tussen 'n priester en 'n non: die omstrede foto vir 'n Benetton-advertensie , in 1991Ons voed op, dit is Mode. Nie dom klere nie,” het die fotograaf aan Vogue gesê.Hierdie portret van die anoreksiese Franse aktrise Isabelle Caro is in 2007 gebruik om die Italiaanse handelsmerk Nolita te bevordernotas.”

Was daar 'n veldtog wat, agterna, baie uitlokkend was?

Sien ook: Speelgrond AI: skep beelde met gratis kunsmatige intelligensie

“Wat bedoel jy, baie uitlokkend? Wat is die limiet? Beperk vir wat? Wie besluit dit? Wat is 'te veel'? Wanneer 'n beeld interessant is, is dit omstrede. Omstredenheid behoort tot kuns; provokasie behoort aan art. Ek wil graag hê dat elke prent belangstelling uitlok. Soos met ander vorme van kuns, as dit nie uitlok nie, maak dit geen sin om dit te doen nie.”

Terug na die tema van rasse-'verskille', het hy die menslike harte-veldtog in al sy ooreenkomste tussen ' wit ', 'swart en geel'Ek sien. Maar ek probeer om nie my kamera voor my oë te sit nie – ek probeer dit agter my kop sit, as dit sin maak.”

Hoe wil jy onthou word?

“Ek gee nie om nie. Ek sal nie onthou wanneer ek dood is nie, so wie gee om? Ek behoort aan 'n generasie wat baie gelukkig was. Ek het 'n paar interessante oomblikke gehad.

Ek beskou myself as die mees bevoorregte en gelukkigste persoon wat ek nog in my lewe ontmoet het. Ek is nie skaam om dit te sê nie. Sommige mense sukkel om fisies en geestelik te oorleef, terwyl ek 'n groot, gesonde gesin het. Ek is 80 jaar oud en gesond; alles werk. Ons moet rondkyk en nie te veel kla nie.

Die bloedige uniform van 'n soldaat wat tydens die Bosniese burgeroorlog vermoor is, nog 'n striemende veldtog deur die publisist vir BenettonEk sê vir hulle: 'Goed, goed.

Kom môreoggend om 05:00. Maar dit is te gou vir die meeste van hulle om te pla. Dit het net een keer gebeur dat iemand werklik om 05:00 gekom het. Dit is 'n bewys van toewyding. Ek het baie van hom gehou.”

“95% van wat ons weet, weet ons deur fotografie. Ons moet daarvan bewus wees. Ons ken die werklikheid deur beelde. So ek vra, is fotograwe slim genoeg, talentvol genoeg, opgevoed genoeg om die verantwoordelikheid te hê om getuies te wees van wat in die wêreld gebeur?”

Gaan jy aftree?

“Tree uit wat? Ek was bevoorreg; Ek sal sterf werk. Werk is my stokperdjie. Ek doen ander dinge – ek maak perde groot; Ek produseer wyn. Dit alles behoort aan 'n sekere mentaliteit, 'n nuuskierigheid van die lewe.”

Wat pla jou?

“Ek het nooit van die woord 'skiet' gehou nie. Ek sê 'fotografeer'.

Dit lyk so dom, 'skiet'. Daardie Amerikaanse manier om na fotografie te kyk. Hulle hou daarvan om te skiet. Hoekom skiet?

Ek verstaan ​​nie. Hulle is nie fotograwe nie – hulle is skerpskutters. Dit is iets wat ek regtig beklemtoon. Ek neem nooit 'n foto nie,

ek fotografeer. Weet jy wie skiet? Slegte fotograwe.

Shooters is diegene wat Photoshop nodig het om hul middelmatige skote te stoor. Daar is filmregisseurs – en skieters. Daar is fotograwe – enskuts. Ek is ernstig. Daar is diegene wat fotografeer en diegene wat fotografeer. Jy hoef nie te hard te dink om te skiet nie. Om te fotografeer moet jy dink.”

Wat is jou planne vir die toekoms?

“Daar is baie konsepte wat ek nog graag wil uitdruk. My menserasprojek is steeds aan die gang. Ek het nog baie projekte aan die gang. Ek doen ook 'n TV-program oor fotografie. Dit is nog vroeg, maar die konsep is dat 95% van wat ons weet, ons deur fotografie ken. Ons moet daarvan bewus wees. Ons ken die werklikheid deur beelde. So ek vra, is fotograwe slim genoeg, talentvol genoeg, opgevoed genoeg om die verantwoordelikheid te hê om getuies te wees van wat in die wêreld gebeur? Ek dink nie die 'shooters' het talent nie. Fotograwe is meestal onkundig. Meeste het nie eers skool toe gegaan nie.”

“Ons het dalk 'n bietjie ontwikkel, maar ons is steeds nie beskaafd nie.”

Jy was in Parys tydens die 2015-terrorist aanvalle wat jy ervaar het?

“Ek het ongeveer 'n kilometer gewerk van waar een van die aanvalle plaasgevind het. Ek was in 'n restaurant en wag vir 'n taxi toe ek die sirenes hoor en 40 polisiebeamptes sien hardloop. Die lawaai van die sirenes was so hard. Die taxi het gekom en die bestuurder het vir my gesê daar word geskiet, en hy gaan nie deur 'n sekere area gaan nie. Was wanneerEk het besef wat aangaan. Die nuus lieg om dit dramaties te maak. Mense het die volgende dag gehardloop. Mense sê dit is 'n oorlog, maar dit is nie. Dit is 'n sosiale kanker. Ons is nog nie beskaafd nie. Dit het ons eeue geneem om te kom waar ons nou is. Nie so lank gelede nie het ons gewere gedra. Ons het dalk 'n bietjie ontwikkel, maar ons is steeds nie beskaafd nie.”