Ang ilan sa mga photographer ng pinakabagong henerasyong ito ay nagsimula na sa digital at hindi pa nagkaroon ng pagkakataong mabuhay ang kasiyahan at karanasan ng analogue photography . Ako ay mula sa henerasyon na sapat na masuwerte upang maging huling samantalahin ang mga ginintuang taon ng pagkuha ng litrato sa pelikula.

Ang pagbabalik sa shooting na may analogue, kahit na libangan lang, ay nagpanumbalik sa akin ng maraming damdamin at ugali na nakalimutan ko na. Sa mga nakalipas na taon, inilaan ko nang husto ang aking sarili sa proyektong ito ng muling pagtuklas ng photography, pagbabalik sa shooting ng pelikula sa aking bakanteng oras. Bumalik din ako sa pag-aaral ng proseso ng pag-develop at ginawang mini laboratory ang laundry room sa aking apartment para sa pagbuo ng mga PB films.

Naghiwalay ako ng ilang pangunahing tip at inilagay ang mga ito sa form. ng mga tanong para sa mga mambabasa ng iPhoto Channel na nag-iisip tungkol sa paghahanap ng bagong karanasan sa photographic!

1 – Kung ang mahalaga ay ang karanasan, magagawa ng anumang camera?

Walang frills, kapag ang mahalaga ay ang pagkakaroon ng karanasan sa camera, hindi na mahalaga. At sa analogue photography ito ay mas malakas, pagkatapos ng lahat ng mga larawang ito ay hindi ibebenta o ipapakita sa Louvre. Ang digital na mundo ay nahawahan tayo ng sakit na ang pinakamahusay na kagamitan ay ang pinakamahal , at sa tingin namin ay kukuha kami ng mas mahusay na larawan gamit ang mas mahuhusay na camera! Kung ito ay kalokohan na sa mundo ng digital photography, kapag analogue ang pinag-uusapan ay mas kalokohan

Sa totoo lang, nagsisilbi lamang ang camera upang patakbuhin ang pelikula at itago ito mula sa liwanag, dahil ang kalidad ng litrato ay higit na nauugnay sa kalidad ng lens at ang emulsion sa pelikula. Gayunpaman, kapag pamilyar na tayo sa mga DSLR, mas kaunti tayong nagkakamali sa mga exposure kapag gumagamit tayo ng mga electronic na SLR na kapareho ng brand ng ating mga digital. Halimbawa, ako ay isang nikonzero (I don' hindi ko alam kung ganyan ang spelling) , kaya naghahanap ako ng isang Nikon electronic SLR analog camera. Ang ilang mga modelo, bukod sa hindi agad nakikita ang resulta, ay halos magkapareho sa mga digital, pangunahin sa mga tuntunin ng photometry, focus, kontrol ng aperture at mga speed dial.

2 – Ito ay para mangopya, teacher?

Yesmmmm! Isulat ang lahat ng ito! Kahit na ang pinaka-sopistikadong mga analog camera ay hindi nag-print ng mga setting na ginamit sa pelikula, iyon ay, walang EXIF ​​​​sa analog! Isulat ang mga kundisyon ng liwanag kung saan mo kinuha ang bawat larawan, gayundin ang bilis, aperture at lalo na ang ISO ng pelikulang ginamit. Sa ganoong paraan magkakaroon ka ng paghahambing kapag nakuha mo na ang mga larawan.

3 – Alin ang pinakamahusay na pelikula upang magsimula?

Walang duda : ang pinakamura! Isang bagay na mali ng maraming tao ay ang analogue photography ay mura, at hindi iyon totoo! Sa karaniwan, gumagastos ka ng humigit-kumulang BRL 45 sa pagbili, pagpapaunlad at 10×15 na pagpapalaki ng isang pelikula – o kahit dalawang beses pakaragdagan kung gusto mong i-scan ang iyong mga larawan upang mai-post sa mga social network. Ngayon isipin na gagastusin ang halagang iyon at makitang 3 o 4 na larawan lang ang nai-save mo (na karaniwan nang mangyari sa mga unang analog na pag-click). Sa simula, kalimutan ang tungkol sa Chromos at PB, manatili kahit sa pinakasimpleng mga pelikula tulad ng Fuji's Superia at Kodak's Colorplus 200.

4 – Do I kailangang palakihin ang lahat ng larawan sa isang pelikula?

Hindi, hindi mo gagawin! Ang isang paraan ay ang hilingin lamang na bumuo ng strip ng pelikula at i-scan ang mga frame. Sa ganoong paraan maaari ka lamang mag-zoom in sa kung ano ang gusto mo. Ang isa pang pagpipilian ay isang napakalumang kasanayan (na ginagawa ko pa rin): hilingin na gumawa ng "kopya". Ang rough cut ay isang malaking larawan, karaniwang 30x40, na naglalaman ng lahat ng iyong thumbnail na larawan sa isang solong magnification. Sa ganoong paraan, maaari ka nang magkaroon ng magandang ideya kung ano ang kapaki-pakinabang o hindi, at mas mababa ang gagastusin mo, na makakapili lamang ng pinakamahuhusay na palakihin.

5 – Só 36 ?

Ito ay higit pa sa sapat! Ang isa pang uri ng digital na kontaminasyon ay ang pagmamadali sa pagkuha ng mga larawan ng mga tao. Sa ganitong impulse para sa mga kuha, pinilit naming kumuha ng mga larawan, kahit na alam naming hindi gagana ang larawang iyon. Napagod ako sa pag-alis ng bahay na may dalang 8 rolyo ng pelikula para maupo ang aking daliri, ngunit bumalik na kalahati lang ng 1 pelikula ang nalantad. Ito ay dahil ang analog photography ay nagbibigay sa atin ng higit na pagmumuni-muni, higit na sumasalamin; hindi lamang sa mga tuntunin ng pokus atphotometry, ngunit kung ang eksenang iyon ay karapat-dapat kunan ng larawan.

At ang lagi kong sinasabi ay ang isa sa mga pinakadakilang kasiyahan ng analogue photography ay ang pag-frame, pagsusuri at, pagkatapos ng pagmuni-muni, pagpapasya " hindi para kunan ng larawan” dahil hindi ito katumbas ng halaga o dahil nahuhulaan ko na na ang eksibisyon ay hindi magiging cool.

BONUS: Aking karanasan

Dahil sa ang aking mga post sa mga social network, pangunahin sa Facebook, ako ay naging "consultant" sa analogue photography para sa mga tao sa lungsod kung saan ako nakatira (Londrina/PR). Isang bagay na labis kong ikinagulat ay ang bilang ng mga photographer (ang ilan ay kilala na sa rehiyon) na lumapit sa akin at nagtatanong ng mga tanong na may kaugnayan sa analogue photography – at ang talagang humanga sa akin ay wala silang ideya kung paano ang ganitong uri ng mga gawa sa photography ng photography .

Ang mga simpleng bagay tulad ng paglalagay ng pelikula sa camera ay isang misteryo sa maraming photographer na lumapit sa akin! Kaya palagi kong iniisip kung ano ang nagtutulak sa mga taong ito na lumapit sa akin para sa layuning iyon. Walang alinlangan, kumbinsido ako na ang paghahanap na ito ay lumampas sa butil na sinusubukan (ngunit nabigo) na tularan ng Vsco. Ang mahusay na paghahanap para sa ganitong uri ng photography ay wala sa huling resulta, ngunit sa karanasan, sa proseso, sa tula ng parada!

Ang limitasyon ng 36 na frame, ang paghihintay upang makita ang resulta, at ang inaasahan sa oras ng paghahayag ay tila higit pamahalaga kaysa sa pagkuha ng litrato sa pagtatapos ng araw.

Kaya, bilang isang pagkabigla, ang ideya ay dumating sa akin na mag-set up ng isang channel sa YouTube upang ipasa ang kaunting impormasyong ito, palaging nagpapakita ng mga kuryusidad at paggawa ng mga pagkakatulad sa ang digital na proseso upang ito ay may simpleng pag-unawa. Sa kaibuturan ko, ang layunin ko ay hikayatin ang mga tao na hanapin ang ganitong paraan ng pagkuha ng larawan upang maipalaganap ang kaalamang ito, na bigyan ang analog photography ng lahat ng paggalang na nararapat dito, lalo na sa isang panahon kung saan ang produksyon ng imahe ay masyadong undervalued.

Sana ay nagustuhan mo ang mga tip! Para sa mga mas interesado, inirerekumenda ko ang aking Youtube channel na Câmara Velha kung saan ang paksang ito lang ang aking pinag-uusapan. Ang pinakamahalagang bagay ay upang maunawaan na ang analog photography ay hindi mas mahusay o mas masahol pa, ngunit naiiba. At mas may-katuturan kaysa sa isang magandang imahe ay ang karanasan ng pagninilay-nilay sa isang centennial na proseso na, sa isang paraan, ay bahagi ng ating buong kasaysayan. Sinabi ni German Lorca na "Iniligtas ng Shoebox ang kasaysayan ng mga pamilya".