Dit is 'n baie gereelde vraag en ons is geneig om uiters uiteenlopende antwoorde te hoor. Ongelukkig is die meeste van hulle verkeerd. Hoe lank moet die fotograaf immers die kliënt se foto's hou? Baie professionele persone sê hulle het reeds van ander fotograwe of by bedryfskonferensies gehoor dat die sperdatum wat elke professionele persoon moet respekteer wanneer hulle hul digitale lêers berg, vyf jaar is . Maar hierdie sperdatum is 'n mite, want wat oor vyf jaar gebeur, is die wet van verjaring, 'n roetine-tema vir regsgeleerdes, maar nie vir fotograwe nie.

Sommige verkeerde inligting het gelei tot die oortuiging dat hierdie sperdatum dien as die minimum tyd berekening dat die fotograaf sy lêers moet hou. Maar die fiksasie van hierdie tyd mik op iets heel anders. 'n Praktiese voorbeeld: na die verjaring sal die kliënt geen verpligting wat die fotograaf nie nagekom het nie en wat in die kontrak voorsien is, in die hof kan invorder nie. Daar is wetlike voorsiening vir die aangeleentheid in artikel 206, §5, I van die Burgerlike Wetboek (Wet 10.406/02).

Foto: Cottonbro / Pexels

Op hierdie tydstip, moenie bekommerd wees om die voorskrif perfek te verstaan ​​nie, ons het die onderwerp na die debat gebring net om inligting te ontmystifiseer. Die kwessie word nie deur die Outeursregwet (Wet 9.610/98) omhels nie, so wyslik het die wetgewer dit gedoen, aangesien dit nie 'n kwessie van outeurskap van werk of beeldregte is nie. Die tema weerklink op die gebied van die Siviele Reg,meer spesifiek in Kontraktereg (Diensvoorsiening), gereguleer deur die Burgerlike Wetboek.

Die antwoord lê in die beginsels van Kontraktereg. Die woord “beginsel” verwys na die begin, dit is , die basis waarop 'n norm gefundeer en gestol is. Daarom help die beginsels met die uitwerking van nuwe wette en in die toepassing van die Reg, hoofsaaklik in die geval van weglating van die wetteks wat een of ander saak reguleer. Dit is ons geval.

Daar is onder andere 'n beginsel binne die Kontrakte wat die Beginsel van die Verpligte Krag van Kontrakte is, ook bekend as pacta sunt servanda (die afkorting beteken "ooreenkomste moet gerespekteer word" of selfs, "die kontrak maak wet tussen die partye"). Vanuit hierdie uitgangspunt het ons die oplossing vir die dilemma gevind: die kontraktuele bepaling is wat die tydperk sal vasstel dat die fotograaf/kinemagraaf die beelde wat in sy werk/geleentheid opgeneem is, moet hou.

Daarom is hierdie kontraktuele bepaling uiters belangrik en die Die gebrek daaraan kan groot ongerief veroorsaak, aangesien die kliënt na 'n paar jaar kan "charge" vir die troulêers wat gerugsteun moet word, maar as dit nie meer bestaan ​​nie, kan jy reageer in hof met 'n vrywaringsaksie , met die moontlikheid van sukses vir die kliënt.

Foto: Pexels

Om hierdie risiko te vermy, beskryf in jou kontrak 'ngeskikte tydperk. Ons voorstel is 'n paar jaar, byvoorbeeld twee of drie. Oorywerigheid in hierdie geval is welkom. Hou die beelde vir 'n rukkie langer, na die sperdatum wat in die kontrak gestipuleer is.

Indien jy twyfel oor hoe om 'n spesifieke klousule vir hierdie saak te skryf, laat ons 'n voorbeeld:

“ Die foto's sal vir 'n tydperk van 2 (twee) jaar deur die KONTRAKTEUR (sy fotografiemaatskappy) gestoor bly. Daarna staak die GECONTRAKTEERDE PARTY alle verantwoordelikheid vir die verskaffing van die gedrukte materiaal en digitale lêers, en stel hom vry daarvan om die lêers van die diens gelewer te hou.”

Onthou dat die ideaal is om 'n kontrak deur 'n gespesialiseerde prokureur te laat opstel. , soos elke Die fotograaf het 'n baie spesifieke werkstelsel en die regspersoon sal weet hoe om sy behoeftes te beskryf in ooreenstemming met ons wetgewing en beginsels.

Oor die skrywer: Me. Felipe Ferreira, prokureur, professionele fotograaf, besigheidskonsultant en Meester in Bestuur en Innovasie van UFSC.