Ev pirsek pir pir caran e û em mêl dikin ku bersivên pir cihêreng bibihîzin. Mixabin, piraniya wan xelet in. Beriya her tiştî, wênekêş divê heya kengê wêneyên xerîdar biparêze? Gelek pispor dibêjin ku wan berê ji wênekêşên din an jî di konferansên pîşesaziyê de bihîstiye ku muhleta ku divê her pispor dema ku pelên xwe yên dîjîtal hilîne pênc sal e . Lê ev muhlet efsane ye, ji ber ku tiştê ku di nav pênc salan de diqewime, qanûnên sînordarkirinê ye, mijarek rûtîn ji bo hiqûqnasan, lê ne ji bo wênekêşan.

Hinek agahdariya çewt bû sedema wê baweriyê ku ev muhlet wekî dema herî kêm e. hesabê ku wênekêş divê pelên xwe biparêze. Lê rastkirina vê demê tiştekî pir cuda armanc dike. Mînakek pratîkî: piştî qanûnê sînordarkirinê, xerîdar dê nikaribe li dadgehê ti berpirsiyariyek ku wênekêş pêk neaniye û di peymanê de hatî pêşbînî kirin berhev bike. Di xala 206, §5, I ya Qanûna Sivîl (Qanûna 10.406/02) de qanûnek qanûnî ji bo mijarê heye.

Wêne: Cottonbro / Pexels

Di vê demê de, Xem neke ku bi tevahî reçeteyê fam bikin, me ev mijar anî nîqaşê tenê ji bo ku hin agahdarî nepenî bikin. Pirsgirêk ji hêla Zagona Mafên Mafên Mafên Mirovan (Qanûna 9.610/98) ve nayê pejirandin, bi aqilmendî qanûndaner weha kir, ji ber ku ew ne mijara nivîskariya kar, ne jî mafên wêneyê ye. Mijar di warê Qanûna Medenî de vedigere,bi taybetî di Hiqûqa Peymanan de (Pêşniyarkirina Xizmetê) ku ji aliyê Qanûna Medenî ve hatiye tertîb kirin.

Bersiv di prensîbên Qanûna Peymanan de ye. Peyva "prensîb" ji destpêkê ve tê gotin. , bingeha ku normek li ser hatî damezrandin û zexm kirin. Ji ber vê yekê, prensîb di amadekirina qanûnên nû de û di sepandina qanûnê de, bi taybetî di rewşa ji holê rakirina metna qanûnî ya ku hin mijaran birêkûpêk dike de dibe alîkar. Ev rewşa me ye.

Di nav yên din de, prensîbek di nava Peymanan de heye ku Prensîba Hêza Peymanan a Mecbûrî ye , ku wekî pacta sunt servanda jî tê zanîn (kurte tê wateya "divê lihevhatin bêne rêzgirtin" an jî, "peyman di navbera aliyan de qanûn dike"). Li ser vê bingehê me çareya dubendiyê dît: Peymana peymanê ew e ku wê heyama ku wênekêş/sînemager divê wêneyên ku di kar/bûyera xwe de hatine tomarkirin bihêle.

Ji ber vê yekê ev şerta peymanê pir zêde ye. girîng û Kêbûna wê dikare bibe sedema nerehetiyek mezin, ji ber ku xerîdar dikare piştî çend salan, pelên zewacê yên ku divê werin piştguh kirin "drav" bike, lê heke ew êdî nebin, hûn dikarin bersivê bidin. dadgehê bi çalakiya tazmînatê, bi îhtîmala serkeftinê ji bo muwekîlê.

Wêne: Pexels

Ji bo ku hûn vê xetereyê negirin, di peymana xwe de diyar bikindema minasib. Pêşniyara me çend sal e, mînakî du-sê. Zêdebûna zêde di vê rewşê de bi xêr hatî. Piştî muhleta ku di peymanê de hatiye diyarkirin wêneyan demeke dirêj bihêlin.

Heke hûn guman dikin ku hûn ji bo vê mijarê çawa bendek taybetî binivîsin, em mînakek dihêlin:

“ Wêne ji aliyê KONTRAKTOR (kompanya wênekêşiya wê) ve ji bo heyama 2 (du) salan bimînin. Dûv re, ALÎ PIŞTÎ hemû berpirsiyariya peydakirina malzemeyên çapkirî û dosyayên dîjîtal rawestîne, û wê ji girtina dosyayên karûbarê pêşkêşkirî dûr bixe.”

Ji bîr nekin ku îdeal ew e ku peymanek ji hêla parêzerek pispor ve were danîn. , wek her wênekêş xwediyê sîstemeke xebatê ya pir taybet e û pisporê hiqûqî dê bizane ku çawa hewcedariyên xwe li gorî qanûn û prensîbên me diyar bike.

Derbarê nivîskar: Ez. Felipe Ferreira, parêzer, wênekêşê profesyonel, şêwirmendê karsaziyê û Master di Rêvebirî û Nûjeniyê de ji UFSC.