Sny is 'n tegniek wat sedert die begin van fotografie bestaan ​​en tot vandag toe oorleef het danksy die kreatiewe vryheid wat dit bied. Dit word amper altyd in fotojoernalistiek gebruik, ook omdat die fotojoernalis soms nie tyd het om met raamwerk te mors nie. Hy moet die oomblik, die feit regmaak, en dus maak net duidelikheid saak, en dit is aan die fotoredigeerder, in die nuuskamer, om die leser se aandag te vestig op daardie daad, of feit, wat die nuus sal aanvul. Dit is waar die oes inkom, en alles wat sekondêr in die beeld is verwyder ...

Maar selfs in artistieke en kommersiële fotografie is die oes baie naby. Sommige fotograwe gebruik dit heeltyd om die komposisie en balans van hul beelde te verbeter, terwyl ander dit net as 'n laaste uitweg gebruik. Wat ook al die opsie is, oes moet gesien word as nog 'n kreatiewe tegniek .

Selfs as sommige fotograwe teen hierdie doel is, dink hulle dat die regte ding sou wees om so min as moontlik te sny , op soek na 'n ideale beeld, maak dit nie veel sin nie, want die versigtige professionele persoon het altyd 'n kopie in sy beeldbank. En as jy eintlik probeer om die komposisie te verbeter en die foto meer aangenaam vir die oog te maak, is daar niks om oor bekommerd te wees nie. Per slot van rekening is daardie 100% perfekte soekerfoto skaars wanneer dit op die LCD-skerm gesien word, dit verg tyd, oefening, baie skote en bowenal,geluk...

'n Prent met veelvuldige opsies

Sien ook: 4 wenke om dansers te fotografeer

Kom ons dink byvoorbeeld dat jou foto suksesvol was en die komposisie korrek is, maar jy het dit gevoel toe die , dat dit verbeter kan word in terme van raamwerk. Die manier is om nog een te maak. En indien nie? Terwyl hy ander take gedoen het, het die idee van herhaling hom nie toegelaat nie en toe hy besluit het om dit oor te doen, was daar nie soveel lig nie en dit was nie moontlik om dit te herhaal nie. Die uitweg is om na redigering sonder om Photoshop te gebruik om nie die risiko te loop om daardie amper ideale toneel in 'n chaotiese delirium van kleure te omskep nie.

Foto: José Américo Mendes

So, soek iets eenvoudig: soek dit die snit! Oor die algemeen aanvaar 'n beeld drie soorte snitte : die eerste sal in die "portret"-formaat wees, wat die foto 'n vertikale gevoel gee, soos in die foto waar ons 'n klein potjie sprietuie het, met 'n wit vurk wat rus, met 'n tablet van 'n bekende kaasmerk langsaan. Hierdie snit het 'n nuwe en interessanter beeld geskep as wanneer dit oop was, want sy bestemming was 'n kookboek waarin die tekste altyd links sou kom.

Foto: José Américo Mendes

Die tweede opsie sal in die "panoramiese" formaat wees, solank daar 'n lang element is, soos 'n strand, 'n pier, 'n brug of 'n horison, soos in die openingsfoto waar ons 'n vragskip in die agtergrond het. 'n Sny aan die bo- en onderkant wat die vorm baie reghoekig maakbeklemtoon die sentrale voorwerp, in hierdie geval die skip. Die derde keuse is dieselfde beeld wat na die vierkant gesny is.

Foto: José Américo Mendes

As jy nie baie oefening het nie, werk met die maskers. Dit is stroke papier of karton, oor die algemeen 5 cm breed, waarmee jy 'n beter formaat vir jou foto's kan soek werk aan gedrukte kopieë. Die foto's wys 'n panoramiese raam en 'n vierkantige put, wat dalk of aangeneem mag word nie. As jy buite is, gebruik 'n visor: sny 'n reghoek van 15X10cm op 'n stewige kaart en teken nog 'n binneste reghoek 3cm kleiner as die buitenste een. Daarmee sal jy 'n raam hê met 'n leë spasie van 12X7cm. Maak een oog toe en kyk daardeur om die beste raamwerk te vind.

Sien ook: Die storie agter die foto van Che Guevarra, beskou as die mees gereproduseerde beeld van alle tye

Dit is die moeite werd om te noem dat die Reël van Derdes, die konsepte van vorms en ander beginsels wat as basies beskou word in die estetika van foto's word nie altyd in ag geneem wanneer oor snitte gepraat word . Desondanks, oorweeg dit waar moontlik: as jy 'n voorwerp in beweging gefotografeer het, gee dit 'n bietjie spasie in die rigting wat dit sal beweeg ... Dus 'n eenvoudige prosedure wat gebruik kan word sodat die voorwerp altyd op die regte plek is: komponeer dit in die sentrale area van die foto, hetsy horisontaal of vertikaal, soos in die geval van die waterval, wat daarnasodra die skoot horisontaal geneem is, is dit in 'n vertikale een omskep, danksy die snit...

Foto: José Américo MendesFoto: José Américo Mendes

Nog 'n truuk is: doen dit, die foto met die voorwerp wat die hele beeld beslaan. Dit sal die formaat van die foto definieer en selfs al is die voorwerp horisontaal, kan dit geneem word met die kamera vertikaal mik na 'n vierkantige snit, of 'n meer vertikale snit aanneem om met die voorwerp te harmoniseer, soos in die wynbottelstel en 'n glas, op 'n muur by die see.

Foto: José Américo Mendes

Daar is kameras wat basiese redigeerprogramme het wat jy in jou rekenaar kan inkorporeer, soos Play Memories Home, deur Sony, (puik , terloops) of selfs deur jou skandeerder.

Hou altyd die snyopsies in gedagte en jy sal nooit 'n swak geraamde foto maak nie. Onthou, of jy nou 'n amateur of 'n professionele persoon is, dat om 'n beeld te sny nie 'n sonde is nie , alhoewel daar gevalle is waarin dit nie die fotograaf is wat die formaat van die beeld definieer nie, maar die bestemming wat daaraan gegee word haar (lees: kliënt). 'n Kommersiële foto dwing dikwels die voorwerp om na regs te verskuif, aangesien die teks in advertensies aan die linkerkant moet wees, of 'n raam moet soek soos in hierdie foto van 'n sonsopkoms in Urca (RJ), wat ruimte laat vir die "oproep", 'n kort horisontale teks, wat bo-op sal kom, gewoonlik inleidend tot langer teks op die bladsy,hieronder... In hierdie en verskeie ander situasies word die raamwerk en die snit gedefinieer deur die funksie wat aan die beeld gegee word. En lank lewe die snit!

Foto: José Américo Mendes