نویسنده عکس «آزاردهنده» می‌گوید: «آزارم می‌دهد».
چند وقت پیش در مورد قدرت تصاویری که تراژدی ها را ثبت می کنند صحبت کردیم که چقدر در اخبار و جوایز بزرگ فتوژورنالیسم حضور دارند. با این حال، اندازه‌گیری ابعاد انسانی که یک تصویر می‌تواند به آن برسد، دشوار است، و به وضوح نشان می‌دهد که این فقط در مورد گرافیک نیست، بلکه در مورد درد افرادی است که با آنها سروکار دارد. همچنین ارزیابی قیمتی که از کسانی که در آن سوی صفحه هستند، که اغلب به عنوان یک "کرکس" برای لکه دار کردن حق نهایی کسانی که رنج می برند دیده می شوند، دشوار است. در مورد کوین کارتر هم صحبت می کردیم.
این هفته، مجله تایم شهادت تسلیما اختر، عکاس بنگالی را منتشر کرد. او در میان آوارهای ساختمانی بود که در 24 آوریل در ساور، در حومه داکا، پایتخت بنگلادش فرو ریخت. و از آنهایی که فراموش کردنشان سخت بود عکس گرفت. او آن را آغوش نهایی ("آغوش نهایی") نامید، تصویری که نماد تراژدی است که بیش از هزار نفر را کشت و تقریبا 2500 زخمی برجای گذاشت.
"تصاویر قدرتمند بسیاری پس از آن ساخته شد. فروپاشی ویرانگر کارخانه نساجی در حومه داکا. اما عکسی دلخراش پدیدار شد که غم و اندوه کل یک کشور را در یک تصویر ثبت کرد، Time را در وب سایت خود منتشر کرد.
همچنین ببینید: اپل آیفون جدید با 3 دوربین را معرفی کردعکاس بنگالی شهیدالعالم، بنیانگذار موسسه عکاس آسیای جنوبی Pathshala به مجله گفت که این تصویر، «در حالی که عمیقاً ناراحت کننده است، بسیار زیبا است. یک آغوشدر مرگ، لطافت او از بالای آوار بالا می رود تا ما را در جایی که آسیب پذیرتر هستیم لمس کند. او با آرامش به ما می‌گوید: دیگر هرگز. "هر بار که به این عکس نگاه می کنم، احساس ناراحتی می کنم - این من را آزار می دهد. مثل این است که به من می گویند: "ما یک عدد نیستیم، ما فقط کار ارزان و زندگی ارزان نیستیم." ما هم مثل شما انسانیم زندگی ما به اندازه شما ارزشمند است، و رویاهای ما نیز ارزشمند هستند.»
همچنین ببینید: نحوه ایجاد پرتره با الهام از سبک افلاطوناو به مجله گفت که ناامیدانه تلاش کرد تا بفهمد این دو نفر چه کسانی هستند، اما هیچ سرنخی پیدا نکرد. «نمی‌دانم آنها چه کسانی هستند یا چه رابطه‌ای با هم داشتند.»
شکی نیست که این عکس در رأس رقابت‌های بزرگ عکاسی خبری سال آینده قرار می‌گیرد، وقتی کسی از پوشش بین‌المللی در سال آینده را بررسی کند ماه های اخیر ظاهراً حتی ضروری است ، زیرا عواقب این فاجعه (شاید "جنایت" صحیح ترین کلمه باشد) زیر آوار نمی خوابد. این می تواند راهی برای کاهش ابهامات تسلیما باشد: «در احاطه بدن، فشار و درد شدیدی را در دو هفته گذشته احساس کردم. من به عنوان شاهدی بر این ظلم احساس می کنم باید این درد را با همه در میان بگذارم. به همین دلیل می خواهم این عکس دیده شود.»
