কিছু ​​সময়ৰ আগতে আমি ট্ৰেজেডী লিপিবদ্ধ কৰা ছবিৰ শক্তিৰ কথা কৈছিলো, বাতৰিত আৰু ফটো সাংবাদিকতাৰ মহান পুৰস্কাৰত সেইবোৰ কিমান উপস্থিত। ছবি এখনে যি মানৱীয় মাত্ৰাত উপনীত হ’ব পাৰে তাক জুখিব পৰাটো অৱশ্যে কঠিন, যাৰ ফলত স্পষ্ট হৈ পৰে যে ই কেৱল গ্ৰাফিক্সৰ কথা নহয় – ই মোকাবিলা কৰা মানুহৰ যন্ত্ৰণাৰ বিষয়ে। পৰ্দাৰ সিটো পাৰে থকাসকলৰ পৰা ই লোৱা মূল্যৰ মূল্যায়ন কৰাটোও কঠিন, যিসকলক প্ৰায়ে “শগুন” হিচাপে দেখা যায় যাতে তেওঁলোকে ক্ষতিগ্ৰস্তসকলৰ চূড়ান্ত অধিকাৰক অশুদ্ধ কৰে। আমি কেভিন কাৰ্টাৰৰ কথাও পাতি আছিলো।

এই সপ্তাহত টাইম আলোচনীয়ে বাংলা ফটোগ্ৰাফাৰ তাছলিমা আখতাৰৰ সাক্ষ্য প্ৰকাশ কৰিলে। ২৪ এপ্ৰিলত বাংলাদেশৰ ৰাজধানী ঢাকাৰ বাহিৰৰ অঞ্চলৰ সাভাৰত ভাঙি পৰা অট্টালিকাৰ ধ্বংসাৱশেষৰ ভিতৰত আছিল তাই। আৰু পাহৰিব নোৱাৰা সেইবোৰৰ ফটো তুলিলে। তেওঁ ইয়াক Final Embrace (“Final Embrace”) বুলি অভিহিত কৰিছিল, যিটো ছবিয়ে হাজাৰতকৈ অধিক লোকৰ মৃত্যু হোৱা আৰু প্ৰায় ২৫০০ লোক আহত হোৱা ট্ৰেজেডীৰ প্ৰতীক।

“বহু শক্তিশালী ছবি ইয়াৰ পিছত নিৰ্মাণ কৰা হৈছিল ঢাকাৰ বাহিৰৰ বস্ত্ৰ কাৰখানাটোৰ বিধ্বংসী ধ্বংস। কিন্তু এখন হৃদয়বিদাৰক ফটোৰ উন্মেষ ঘটিল, সমগ্ৰ দেশৰ দুখক একেখন ছবিতে বন্দী কৰি ৰাখিলে”, ইয়াৰ ৱেবছাইটত সময় প্ৰকাশ কৰিলে।

প্ৰতিষ্ঠানৰ প্ৰতিষ্ঠাপক দক্ষিণ এছিয়াৰ ফটোগ্ৰাফাৰ পাঠশালা বাঙালী ফটোগ্ৰাফাৰ শ্বাহিদুল আলম আলোচনীখনক জনাইছে যে ছবিখনে “গভীৰভাৱে বিৰক্তিকৰ হ’লেও ভূতুনীভাৱে সুন্দৰ। আলিংগনমৃত্যুৰ সময়ত তেওঁৰ কোমলতাই ধ্বংসাৱশেষৰ ওপৰেৰে উঠি আমাক য’ত আটাইতকৈ দুৰ্বল তাত স্পৰ্শ কৰে। শান্তভাৱে তাই আমাক কয়: আৰু কেতিয়াও নহয়।’

তাছলিমাৰ বাবে তাই উদগনি দিয়া অনুভৱটো বিভ্ৰান্তিৰ। “প্ৰতিবাৰ এই ফটোখন চালেই মোৰ অস্বস্তি লাগে – ই মোক খেদি ফুৰে। যেন তেওঁলোকে মোক কৈছে, আমি এটা নম্বৰ নহয়, আমি কেৱল সস্তীয়া কাম আৰু সস্তীয়া জীৱন নহয়। আমিও আপোনাৰ দৰে মানুহ। আমাৰ জীৱনটো আপোনাৰ দৰেই বহুমূলীয়া, আৰু আমাৰ সপোনবোৰো বহুমূলীয়া’”।

আলোচনীখনক কয় যে এই দুজন মানুহ কোন সেইটো জানিবলৈ তাই আপ্ৰাণ চেষ্টা কৰিছিল, কিন্তু কোনো সূত্ৰ নাপালে। “মই নাজানো তেওঁলোক কোন বা তেওঁলোকৰ কি সম্পৰ্ক আছিল।”

অহা বছৰৰ ডাঙৰ ফটো সাংবাদিকতা প্ৰতিযোগিতাসমূহৰ মূৰব্বী হিচাপে এই ফটোখনে স্থান লাভ কৰিব, যেতিয়া কোনোবাই আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় কভাৰেজৰ বুজ ল’ব শেহতীয়া মাহবোৰত। দেখাত আনকি ইয়াৰ প্ৰয়োজনীয়তাও, যিহেতু এই ট্ৰেজেডীৰ পৰিণতি (“অপৰাধ”টোৱেই আটাইতকৈ শুদ্ধ শব্দ হ’ব) ধ্বংসাৱশেষৰ তলত টোপনি নাহে। ই হ’ব তাছলিমাৰ অনিশ্চয়তাক শান্ত কৰাৰ এটা উপায়: “শৰীৰেৰে আগুৰি থকা অৱস্থাত যোৱা দুসপ্তাহত মই অপৰিসীম চাপ আৰু বিষ অনুভৱ কৰিছিলো। এই নিষ্ঠুৰতাৰ সাক্ষী হিচাপে এই যন্ত্ৰণা সকলোৰে লগত ভাগ কৰাৰ প্ৰয়োজনীয়তা অনুভৱ কৰিছো। সেইবাবেই এই ফটোখন দেখাটো বিচাৰো।’