De Deense Anja Ringgren Lovén en de kleine Hope waren de hoofdrolspelers op een van de meest schokkende foto's van de afgelopen decennia, genomen in februari 2016. De jongen, slechts 2 jaar oud, werd door zijn eigen familie beschuldigd van hekserij en achtergelaten om te sterven op straat in Nigeria.

Hope zwierf al acht maanden over straat totdat hij werd gevonden door Anja, die een telefoontje kreeg van een onbekende met de mededeling dat de jongen alleen rondzwierf in een dorp in het zuiden van Nigeria en niet lang meer in zijn eentje zou kunnen overleven.

De Deense vrouw, die al enkele maanden samen met haar man door het land reist om misbruikte of in de steek gelaten kinderen op straat te redden, was snel ter plaatse: "We bereiden reddingsoperaties meestal voor enkele dagen voor, want als buitenlanders is het erg gevaarlijk om plotseling in een dorp te verschijnen. Soms is de lokale bevolking een beetje vijandig, ze houden niet vanDat buitenstaanders zich met hun zaken bemoeien," zei Anja over de risico's van de operatie om het Hope-kind te vinden.

Ook al wisten Anja en haar man niet wie de vreemde man was die hen had gebeld en wat zijn werkelijke bedoelingen waren - en hielden ze altijd rekening met de mogelijkheid van een hinderlaag - volgden ze de aanwijzingen van de man op die aan de telefoon waren doorgegeven. Ze waren het erover eens dat het verstandig zou zijn om zich te vermommen om enige zekerheid te hebben tegen die geïmproviseerde operatie. De onbekende man stelde een plan voor: "We zouden moeten zeggendat we missionarissen waren en dat we naar het dorp waren gegaan om gedroogd hondenvlees te proeven", een delicatesse die erg gewaardeerd wordt in de regio en die een man daar verkocht.

Aangekomen in het dorp volgde Anja het plan naar de letter. Ze zochten de vleesverkoper op, stelden zich voor als zendelingen, veinsden interesse en begonnen een praatje, terwijl Anja en haar man discreet de omliggende straten afspeurden. Anja's man, David, was de eerste die het kind zag: een piepklein, fragiel, naakt kind met een door botten geplooide huid. David waarschuwde Anja: "Draai je om".Je ziet de jongen niet ver weg, aan het einde van de straat. Niet schrikken, maar hij ziet er echt heel ziek uit", zei haar man.

Zie ook: Live Aid: bekijk historische foto's van het rockconcert dat 35 jaar geleden de wereld verenigde tegen honger

Anja vergeet het moment dat ze die jongen zag niet: "Ik verstijfde toen ik hem zag. Ik ben al meer dan vier jaar op reddingsmissies, we hebben meer dan 300 reddingsoperaties gedaan sinds 2008. We hebben veel ervaring, we weten dat we geen emotie mogen tonen als we kinderen zien, want dat kan de hele operatie in gevaar brengen. Toen ik Hope zag, wilde ik hem alleen maar knuffelen, ik wilde huilen, ik wildeMaar ik wist dat als ik boosheid over de situatie of teleurstelling of een andere reactie zou tonen, dit elke poging om dat kind te helpen in gevaar zou kunnen brengen. Ik moest me concentreren en de controle houden", zei Anja Ringgren.

Een jaar nadat hij werd gevonden, is Hope volledig hersteld van ondervoeding en heeft hij zich aangepast aan het leven naast andere kinderen. En Anja heeft de foto die ze nam op de dag dat ze de jongen ontmoette opnieuw gemaakt, maar nu lijkt Hope gevoed, sterk en gelukkig en gaat hij naar zijn eerste schooldag.

Dus begon Anja de vleesverkoper vragen te stellen die de aandacht van de jongen zouden afleiden, maar tegelijkertijd kwam ze dichter bij hem. Ze wilde weten of ze palmwijn maakten (en liep een stukje), of er palmbomen in het dorp waren (en nam nog een paar stappen), ze vroeg waar ze die kon zien - en zo kwam ze dicht bij het kind.

Zonder enige emotie te tonen, vroeg ze de man die hen begeleidde "wie de jongen was". Hij wuifde het weg en zei alleen dat hij honger had. "Ja, en hij ziet er erg ziek uit. Denk je dat ik hem wat water en koekjes kan geven?", vroeg Anja, die zich veel zekerder voelde toen de man, half afgeleid, haar ja zei: "Je kunt het geven, ja, hij heeft honger", antwoordde ze.

"Dat stelde me gerust, want hij vroeg me niet om hem te negeren, zoals meestal gebeurt, omdat hij een heks is."Anja Lovén hield vervolgens de fles water lichtjes tegen de uitgedroogde mond van de jongen en wachtte tot hij zou drinken.Anja's man legde het moment vast op een foto die de wereld rond zou gaan."We konden zien dat hij nog maar een paar uur te leven zou hebben in die omstandigheden, hij hield zich nauwelijks vast aan deMaar toen gebeurde er iets onverwachts: de jongen begon te dansen.

Anja wordt emotioneel als ze terugdenkt aan die momenten: "Hij gebruikte zijn laatste krachten om te dansen. En dat was zijn manier om ons te zeggen 'kijk naar me, help me, red me, neem me mee'. Hij danste zodat we hem zouden opmerken. En ik kon niets anders doen dan glimlachen." In de valse rol van 'missionaris' herinnert Anja zich alleen dat ze in het Deens begon te spreken metde jongen, ook al wist ze dat hij geen woord zou begrijpen van wat ze hem op dat moment beloofde: "Ik neem je mee, je zult veilig zijn." En ze gaf gehoor aan haar belofte.

Ze moest alleen snel handelen, want de lokale bevolking begon het team en de auto te omsingelen en er was geen manier om hun reacties te voorzien. Ze waarschuwde de verkoper dat ze de jongen naar het ziekenhuis zou brengen, vroeg om een deken om zijn gewonde lichaam te bedekken en weg waren ze. "Toen ik hem oppakte, zag zijn lichaam eruit als een veertje, dat niet meer dan drie kilo woog, en zelfs dat was pijnlijk," herinnert Anja zich. "Het rook naar de dood. Ik hadvan weerstand bieden om niet over te geven."

Onderweg naar het ziekenhuis dacht het reddingsteam dat de jongen het niet zou overleven: "Hij was erg zwak, hij ademde nauwelijks. En toen zei ik: als hij nu sterft, wil ik niet dat dat gebeurt zonder dat hij een naam heeft. Laten we hem Hope noemen," zegt ze. Ze stopten ook bij de kinderopvang van Anja en David om hem een bad te geven en pas daarna gingen ze verder naar het ziekenhuis met Rose, deeen verpleegster die elke dag bij de jongen bleef in de maand dat hij in het ziekenhuis lag.

Zie ook: De 10 geboden van portretfotografie

Hope was erg zwak, zijn lichaam gestraft door honger en dorst, verslonden door parasieten, en hij moest medicijnen en bloedtransfusies krijgen om te herstellen. "We konden niet eens zeggen hoe oud hij was. Hij zag eruit als een baby, maar we realiseerden ons later dat hij drie of vier jaar oud zou zijn geweest," zegt Anja. "Het was een wonder dat hij het overleefde."

Anja en haar man, en ook Hope, slaagden erin om nog eens 48 kinderen te redden die op straat in Nigeria waren achtergelaten en door hun familie werden beschuldigd van hekserij, een geloof dat nog steeds sterk geworteld is in die samenleving. Elk jaar worden er echter meer dan 10.000 kinderen het slachtoffer van dit vreselijke bijgeloof. "Er zijn veel kinderen die worden opgehangen, levend verbrand, in stukken gehakt met messen of machetes... Er zijn meisjes die op straat worden gezet.Ze worden gemarteld, verkracht, dagenlang opgesloten zonder eten of drinken, alleen maar omdat iemand, een familielid, hen heeft beschuldigd van hekserij. Hoewel er al een wet is die deze praktijken verbiedt, blijven bijgeloof en geloof bestaan. Het is ook een business voor de zogenaamde toverdokters die kleine fortuinen vragen voor het uitvoeren van duiveluitdrijvingen", hekelt Anja.

Anja en haar man richtten de Stichting voor Onderwijs en Ontwikkeling van Afrikaanse Kinderen op en runnen momenteel een centrum voor alle kinderen die op straat zijn achtergelaten in Nigeria. "Hope hielp de aandacht te vestigen op dit probleem in Nigeria, het was een waarschuwing." Een waarschuwing die de wereld overging toen de foto die dat moment vastlegde waarop Anja de jongen water gafop straat werd gepubliceerd op sociale netwerken - in slechts twee dagen na de verspreiding van het verhaal van kleine Hope ontving de stichting ongeveer 140 duizend euro aan donaties en het is van dit soort hulp dat het project tot op de dag van vandaag afhankelijk is om te overleven.

Mahatma Gandhi zei ooit: "Je weet nooit welke resultaten je actie zal opleveren, maar als je niets doet, zullen er ook geen resultaten zijn".