Η Nan Goldin είναι διάσημη Αμερικανίδα φωτογράφος. Εμπνευσμένη από τον φωτογράφο Larry Clark, η δουλειά της διερευνά συχνά αμφιλεγόμενα θέματα της κοινωνίας μας, όπως τα ΛΟΑΤ, οι προσωπικές στιγμές, ο HIV και η χρήση ναρκωτικών. Το πιο αξιοσημείωτο έργο του είναι το The Ballad of Sexual Dependency του 1986, το οποίο καταγράφει την γκέι υποκουλτούρα, την οικογένεια και τους φίλους του Goldin.

Η Nan Goldin γεννήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 1953 στην Ουάσινγκτον και μεγάλωσε σε μια εβραϊκή οικογένεια της ανώτερης μεσαίας τάξης στη Βοστώνη της Μασαχουσέτης. Σε ηλικία 11 ετών, αντιμετώπισε τον πρόωρο θάνατο της αδελφής της, η οποία ήταν 18 ετών και αυτοκτόνησε. Το 1968, όταν ήταν 15 ετών, ένας δάσκαλος στο σχολείο της, το Satya Community School, τη σύστησε στην κάμερα.

Nan Goldin, Γερμανία, 1992

Η πρώτη του ατομική έκθεση, που πραγματοποιήθηκε στη Βοστώνη το 1973, βασίστηκε στα φωτογραφικά του ταξίδια στις κοινότητες των ομοφυλόφιλων και των τρανσέξουαλ της πόλης, τα οποία εισήγαγε στο μέσο ο φίλος του David Armstrong. Ο Goldin αποφοίτησε από τη Σχολή του Μουσείου Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Boston/Tufts το 1977/1978, όπου εργάστηκε με εκτυπώσεις μέσω της διαδικασίας Cibachrome.

Δείτε επίσης: Οι δυνατές και ενοχλητικές φωτογραφίες της Francesca Woodman

Μετά την αποφοίτησή της, η Goldin μετακόμισε στη Νέα Υόρκη και στη συνέχεια άρχισε να καταγράφει την post-punk new-wave σκηνή, ταυτόχρονα με την γκέι υποκουλτούρα στα τέλη της δεκαετίας του '70 και στις αρχές της δεκαετίας του '80. Η Nan περιγράφει τις φωτογραφίες της ως "οπτικό ημερολόγιο". Μέσα από την οικειότητα και τη στοργή προς τα θέματά της, η συγγραφέας αποκαλύπτει την ευπάθειά της καθώς και τον δικό της θαυμασμό για τη σεξουαλικότητα.

Η Nan Goldin ένα μήνα μετά τον ξυλοδαρμό της, 1984

Η πιο εμβληματική αυτοπροσωπογραφία της τραβήχτηκε το 1984, ένα μήνα μετά την επίθεση που δέχτηκε από τον τότε φίλο της Μπράιαν. Στην εικόνα (επάνω) η καλλιτέχνις κοιτάζει κατευθείαν την κάμερα, με μώλωπες στο πρόσωπό της και έντονο αίμα στο λευκό του αριστερού της ματιού. Η αυτοπροσωπογραφία έγινε για να μην ξεχάσει η Goldin τη ζημιά που προκάλεσε η βία του φίλου της. Την ίδια ειλικρίνεια εφαρμόζει και στις ζωές των στενών φίλων της.

"Αυτοί είναι οι φίλοι μου, αυτή είναι η οικογένειά μου, αυτός είναι ο εαυτός μου, δεν υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ εμού και αυτού που φωτογραφίζω".

Η Goldin έλκεται από την αίγλη του κόσμου των drag queens και των τραβεστί. "The Other Side" καταγράφει 20 χρόνια φωτογραφιών των drag queens φίλων της Goldin.Το βιβλίο παρουσιάζεται με χρονολογική σειρά και δείχνει την προσωπική ζωή εκείνων των οποίων η ταυτότητα φύλου δεν συμμορφώνεται με τον κανόνα.Στη σειρά του 1991 "Jimmy Paulette and Taboo! Undressing", δύο άνδρες απεικονίζονται καθ' όλη τη διάρκεια της μεταμόρφωσής τους σε φύλο.Όπως είναι χαρακτηριστικό στο έργο της Nan, αυτή η στιγμή της έκθεσης παρουσιάζεται με ειλικρίνεια και ενσυναίσθηση.

Δείτε επίσης: Η φωτογραφία του μωρού με το "γενναίο" πρόσωπο γίνεται viral και ο Βραζιλιάνος φωτογράφος έχει επιτυχία σε όλο τον κόσμο Jimmy Paulette και Tabboo! γδύνονται, Νέα Υόρκη, 1991

Το 1991 η Goldin μετακόμισε στο Βερολίνο, χάρη στο πρόγραμμα Deutscher Akademischer Austauschdienst (DAAD). Το 1996 το Whitney Museum of American Art διοργάνωσε αναδρομική έκθεση του έργου της Nan με τίτλο "I'll be your mirror", η οποία κυκλοφόρησε και σε βιβλίο. Το 2003 ξεκίνησε μια αναδρομική έκθεση της καριέρας της μέσα από το βιβλίο "The devil's playground" και το 2006 εξέθεσε στο Matthew Marks "Sisters,αγίων και αδελφών", ένα έργο πολυμέσων, το οποίο πραγματεύεται τον θάνατο της αδελφής της και τον τρόπο με τον οποίο τον αντιμετώπισε.

Το 2016, κυκλοφόρησε το βιβλίο "Diving For Pearls", το οποίο ανατρέχει σε 40 χρόνια προσωπικής του δουλειάς, συγκεντρώνοντας 400 φωτογραφίες, πολλές από αυτές νέες μαζί με άλλες που δεν έχουν δημοσιευτεί ποτέ στο παρελθόν, τραβηγμένες με αναλογική φωτογραφική μηχανή και με "λάθη", όπως διπλή έκθεση ή σημάδια αποκοπής στα αρνητικά. Το όνομα είναι ένας φόρος τιμής στον φίλο του David Armstrong, ο οποίος συνήθιζε να λέει ότι το να κάνεις μια καλή φωτογραφία είναι σαν να καταδύεσαι.Ακολουθούν ορισμένες εικόνες που παρήγαγε η Nan Goldin:

Αιμάτωμα σε σχήμα καρδιάς, 1980 Rise and Monty, Νέα Υόρκη, 1980 Η Ναν και ο Μπράιαν στο κρεβάτι, Νέα Υόρκη, 1983 Η Τζίνα στο πάρτι του Μπρους, Νέα Υόρκη, 1991 Misty και Jimmy Paulette σε ταξί, Νέα Υόρκη, 1991 Η Αμάντα στον καθρέφτη, Βερολίνο, 1992 Amanda, Ξενοδοχείο Savoy, Βερολίνο, 1993 Joey στον καθρέφτη, Βερολίνο, 1992 Ο Γκότσο φιλάει τον Ζιλ, Παρίσι, 1993 Ο Bruno καπνίζει τσιγαριλίκι, Παρίσι, 2001 Kat και Sarah, Hudson, NY, 2006