Sebastião Salgado: maak kennis met de geschiedenis van de meesterfotograaf
![Sebastião Salgado: maak kennis met de geschiedenis van de meesterfotograaf](/wp-content/uploads/dicas-de-fotografia/2609/wkdwdj8cz0.jpg)
Inhoudsopgave
Op 8 februari 1944 werd Sebastião Ribeiro Salgado Júnior geboren in Conceição do Capim, Aimoré/MG. een van 's werelds grootste fotodocumentairemakers In 1964 studeerde de jongeman uit de staat Minas Gerais af in Economie aan de Federale Universiteit van Espírito Santo en later aan de Universiteit van São Paulo. In hetzelfde jaar trouwde hij met de pianiste Lélia Deluiz Wanick, met wie hij twee zonen kreeg, Juliano en Rodrigo. In 1968 werkte hij op het Ministerie van Economische Zaken.
In 1969 emigreerden zowel Salgado als Lélia naar Parijs om zich aan te sluiten bij de linkse beweging tijdens de militaire dictatuur in Brazilië. In 1971 voltooide Salgado zijn doctoraat en begon hij te werken als secretaris voor de Internationale Koffieorganisatie (ICO), terwijl Lélia architectuur studeerde. Tijdens zijn werkreizen naar Afrika maakte hij zijn eerste fotoshoot met een Leica die van Lélia was. In 1973 keerden ze terug naar Parijs en begon Salgado zich volledig aan de fotografie te wijden.
![](/wp-content/uploads/dicas-de-fotografia/2609/wkdwdj8cz0.jpg)
Zijn carrière als fotojournalist begon bij de fotoagentschappen Gamma en Sygma. Bij het agentschap Gamma in 1974 maakte hij een serie foto's over de Anjerrevolutie in Portugal en de burgeroorlog in Angola en Mozambique. Bij het agentschap Sygma (1975-1979) reisde hij naar meer dan 20 landen in Europa, Afrika en Latijns-Amerika om verschillende evenementen te verslaan. In 1979 werd hij lid vangerenommeerd Magnum agentschap opgericht in 1947 door onder andere Robert Capa en Henri Cartier-Bresson.
In 1986 publiceerde hij het boek "Autres Ameriques" over boeren in Latijns-Amerika. In hetzelfde jaar ging hij werken voor de humanitaire organisatie Artsen zonder Grenzen. Salgado fotografeerde 15 maanden lang droogtevluchtelingen en het werk van vrijwillige artsen en verpleegkundigen in de Afrikaanse Sahel-regio van Ethiopië, Soedan, Tsjaad en Mali. De foto's resulteerden in het boek "Sahel - L'Homme en Détresse". AWorkers" serie, over arbeiders op wereldschaal, van 1987 tot 1992, toerde de wereld rond op tentoonstelling.
Tussen 1993 en 1999 wijdde Salgado zich aan het portretteren van de massale emigratie van mensen over de hele wereld, wat leidde tot de werken "Exodus" en "Portraits of Exodus Children" in 2000, die beide wereldwijd veel succes oogstten. Het jaar daarop, op 3 april 2001, werd Salgado genomineerd als speciale vertegenwoordiger van UNICEF. In samenwerking met de internationale organisatie schonk de fotograaf de rechten opreproductie van een aantal van zijn foto's voor de Global Movement for Children.
Zie ook: De fotograaf van Mauthausen: een opvallende film![](/wp-content/uploads/dicas-de-fotografia/2609/wkdwdj8cz0-1.jpg)
![](/wp-content/uploads/dicas-de-fotografia/2609/wkdwdj8cz0-2.jpg)
Genesis
In 2013 presenteerde Salgado de resultaten van zijn ambitieuze project "Genesis", dat indruk maakte door de monumentale schaal en het verfijnde gebruik van zwart en wit. Hierin bezocht de fotograaf de gebieden die het verst verwijderd zijn van contact met de beschaafde mens, in meer dan 30 landen. Gedurende acht jaar leefde hij bij stammen met voorouderlijke gewoonten en zag hij landschappen die maar weinigen te zien kregen.
Zie ook: Hoe tijdschriftcovers de afgelopen 100 jaar zijn veranderdNaast de fototentoonstelling die door Brazilië en de rest van de wereld toerde en zo'n 250 foto's liet zien, omvat het project een boek met dezelfde naam. Het boek, uitgegeven door Taschen, telt 520 pagina's, meet 33,50 x 24,30 cm en weegt 4 kg. Het project omvat ook een documentaire, "The Shadow and the Light", geregisseerd door de Duitse filmmaker Win Wenders, met medewerking van de zoon van de fotograaf, Juliano Salgado.
"Genesis" vertegenwoordigt enkele veranderingen in het traject van de Braziliaanse fotograaf. Voor het eerst legde Salgado beelden vast van dieren en natuurlijke landschappen. Een beslissing die hij toeschreef aan de diepe verlatenheid waarin hij wegzonk toen hij de genocide in Rwanda in 1994 versloeg, waarbij minstens 800.000 mensen werden vermoord. Een deel van de foto's die de gevolgen van de genocide laten zien, is opgenomen in het boek"Exodus.
![](/wp-content/uploads/dicas-de-fotografia/2609/wkdwdj8cz0-3.jpg)
Een andere verandering was dat het project Sebastião Salgado's overstap naar digitaal markeerde. Een gedwongen overgang, want hij kon niet langer tegen het ongemak van de röntgenapparaten op luchthavens. Maar ondanks de nieuwe technologie bleef hij op dezelfde manier fotograferen als met film: hij bewerkte de projectfoto's op contactvellen met een vergrootglas.
"Zijn aangename zwart-wit beelden zijn met grote grondigheid gecomponeerd, zijn dramatisch theatraal en hebben een schilderachtig gebruik van licht," schrijft journalist Susie Linfield.
![](/wp-content/uploads/tend-ncia/2576/nj6vdz57up-13.jpg)
Sebastião Salgado Ridder
In 2016 werd Sebastião Salgado benoemd tot ridder in het Légion d'Honneur, een onderscheiding die de Franse regering sinds de tijd van Napoleon toekent aan uitmuntende persoonlijkheden. Het jaar daarop werd de fotograaf de eerste Braziliaan die lid werd van de Franse Academie voor Schone Kunsten, een instituut dat zijn oorsprong vindt in de 17e eeuw en een van de vijf academies is die samen het Institut de France vormen, de tempel van uitmuntendheid...Frans in kunsten en wetenschappen.