फेब्रुअरी ८, १९४४ मा, सेबास्टियो रिबेरो साल्गाडो जुनियरको जन्म कन्सेइकाओ डो क्यापिम, आइमोरे/एमजीमा भएको थियो, जो विश्वका सबैभन्दा ठूलो फोटो डकुमेन्टरहरू मध्ये एक बन्नुहुनेछ। 1964 मा, मिनास गेराइसका युवकले फेडरल युनिभर्सिटी अफ एस्पिरिटो सान्टोबाट अर्थशास्त्रमा स्नातक गरे र त्यसपछि साओ पाउलो विश्वविद्यालयमा स्नातकोत्तर पाठ्यक्रम पूरा गरे। त्यही वर्ष, उनले पियानोवादक लेलिया डेलुइज वानिकसँग विवाह गरे, जससँग उनका दुई छोराछोरी, जुलियानो र रोड्रिगो थिए। 1968 मा, उहाँले अर्थ मन्त्रालय मा काम गर्नुभयो।

यो पनि हेर्नुहोस्: फोटो पछाडिको कथा: भिक्षु आगोमा

1969 मा, ब्राजिल मा सैन्य तानाशाही को बीचमा वामपन्थी आन्दोलन मा संलग्न, साल्गाडो र लेलिया पेरिस बसाई। 1971 मा, उनले आफ्नो डक्टरेट पूरा गरे र अन्तर्राष्ट्रिय कफी संगठन (आईसीओ) को सचिवको रूपमा काम गर्न गए जबकि लेलियाले वास्तुकलाको अध्ययन गरे। यो अफ्रिकाको आफ्नो कार्य यात्राको क्रममा थियो कि उनले लेलियासँग सम्बन्धित लेइकासँग आफ्नो पहिलो फोटो सेसन गरेका थिए। 1973 मा, तिनीहरू पेरिस फर्के र साल्गाडोले आफूलाई पूर्ण रूपमा फोटोग्राफीमा समर्पित गर्न थाले।

Sebastião Salgado र Lélia Wanickधेरै घटनाहरू। 1979 मा, उहाँ प्रसिद्ध म्याग्नम एजेन्सीको सदस्य हुनुभयो, जसलाई 1947 मा रोबर्ट क्यापा र हेनरी कार्टियर-ब्रेसनले स्थापना गरेका थिए। ल्याटिन अमेरिकाका किसानहरूको बारेमा। त्यही वर्ष उनले मानवीय संस्था डाक्टर्स विदाउट बोर्डर्सका लागि काम गर्न थाले । साल्गाडोले खडेरी शरणार्थीहरू र इथियोपिया, सुडान, चाड र मालीको अफ्रिकी साहेल क्षेत्रमा 15 महिनासम्म स्वयंसेवक डाक्टर र नर्सहरूको कामको चित्रण गरे। तस्बिरहरूको परिणाम "साहेल - L'Homme en Détresse" पुस्तकमा आयो। 1987 देखि 1992 सम्म विश्वव्यापी स्तरमा कामदारहरूको बारेमा "कामदार" शृङ्खला, विश्वभर प्रदर्शन गरिएको थियो।

1993 र 1999 को बीचमा, साल्गाडोले संसारभरका मानिसहरूको विशाल बसाईलाई चित्रण गर्न आफूलाई समर्पित गर्यो। 2000 मा "Exodus" र "Portraits of Children of the Exodus" को उत्पत्ति, दुबै विश्वव्यापी सफलतामा पुगेका छन्। अर्को वर्ष, अप्रिल 3, 2001 मा, साल्गाडोलाई युनिसेफको विशेष प्रतिनिधिको रूपमा मनोनीत गरियो। अन्तर्राष्ट्रिय संस्थासँगको सहकार्यमा, फोटोग्राफरले आफ्ना धेरै तस्बिरहरूको प्रजनन अधिकार ग्लोबल मुभमेन्ट फर चिल्ड्रेनलाई दान गरे।

फोटो: सेबास्टियो साल्गाडोफोटो: सेबास्टियो साल्गाडो

जेनेसिस

2013 मा, साल्गाडोले आफ्नो महत्वाकांक्षी परियोजना "जेनेसिस" को नतिजाहरू प्रस्तुत गरे, जसले यसको स्मारक स्केल र कालो र सेतोको परिष्कृत प्रयोगबाट प्रभावित भयो। यसमा, फोटोग्राफरले सबैभन्दा धेरै भ्रमण गरे३० भन्दा बढी देशहरू भएर सभ्य मानिससँगको सम्पर्कबाट टाढा। आठ वर्षको दौडान, उहाँ पुर्खाको चलनका जनजातिहरूसँग बस्नु भयो र थोरैले थाहा पाउने अवसर पाएका परिदृश्यहरू हेरे।

अतिरिक्त प्रदर्शनी तस्बिर जसले ब्राजिल र विश्वको भ्रमण गर्‍यो, लगभग 250 तस्बिरहरू समावेश गर्दछ, परियोजनामा ​​उही नामको पुस्तक समावेश छ। Taschen द्वारा प्रकाशित, 520 पृष्ठहरू भएको यो पुस्तक 33.50 x 24.30 सेन्टिमिटर छ र तौल 4 किलो छ। यस परियोजनाले फोटोग्राफरका छोरा जुलियानो साल्गाडोको सहयोगमा जर्मन फिल्म निर्माता विन वेन्डर्सद्वारा निर्देशित “ए सोम्ब्रा ए लुज” डकुमेन्ट्री पनि प्रस्तुत गरेको छ। ब्राजिलियन फोटोग्राफर। पहिलो पटक, साल्गाडोले जनावर र प्राकृतिक परिदृश्यहरूको छविहरू रेकर्ड गर्यो। सन् १९९४ मा भएको रुवाण्डा नरसंहारलाई कभर गर्नका लागि उनले गहिरो उजाडलाई श्रेय दिएको एउटा निर्णय, जसमा कम्तिमा ८००,००० मानिसहरूको हत्या भएको थियो। नरसंहारका प्रभावहरू चित्रण गर्ने तस्बिरहरूको अंशले "एक्सोडस" पुस्तक बनाउँछ।

सेबास्टियो साल्गाडो र "जेनेसिस" को विलासी संस्करण, छाला र कपडामा बाँधिएको, ४६.७ x ७०.१ सेमी <०> मापन अर्को परिवर्तन यो थियो कि परियोजनाले डिजिटल संसारमा सेबास्टियो साल्गाडोको पालनालाई चिन्हित गर्यो।जबरजस्ती संक्रमण, किनकि उसले अब एयरपोर्टहरूमा एक्स-रे मेसिनहरूको कारणले गर्दा हुने असुविधालाई समर्थन गर्न सक्दैन। तर, नयाँ प्रविधि अपनाए पनि उनले सोही तरिकाले फोटो खिच्ने क्रम जारी राखे ।जसरी उनले फिल्मको साथ गरेका थिए, प्रोजेक्ट फोटोहरू कन्ट्याक्ट शीटमा म्याग्निफाइङ ग्लासको साथ सम्पादन गर्दै।

“उनका मनमोहक कालो र सेतो छविहरू धेरै सावधानीपूर्वक रचना गरिएका छन्, नाटकीय रूपमा नाटकीय छन्, र प्रकाशको समान प्रयोगलाई सुविधा दिन्छ। चित्रकलाको”, पत्रकार सुसी लिनफिल्ड लेख्छिन्।

यो पनि हेर्नुहोस्: तपाईंको स्मार्टफोनमा फोटो र कागजातहरू स्क्यान गर्नका लागि उत्तम एपहरूफोटो: सेबास्टियो साल्गाडो फोटो: सेबास्टियो साल्गाडो

नाइट सेबास्टियो साल्गाडो

2016 मा, सेबास्टियो साल्गाडोलाई लिजियन डी'होनरको नाइट नाम दिइएको थियो। नेपोलियनको पालादेखि नै उत्कृष्ट व्यक्तित्वहरूलाई फ्रान्सेली सरकारले प्रदान गरेको सम्मान। अर्को वर्ष, फोटोग्राफर फ्रान्सेली एकेडेमी अफ फाइन आर्ट्समा सामेल हुने पहिलो ब्राजिलियन बने, जुन 17 औं शताब्दीको संस्था हो र फ्रान्सेली उत्कृष्टताको मन्दिर इन्स्टिट्युट डे फ्रान्स बनाउने पाँचवटा एकेडेमीहरू मध्ये एक हो। कला र विज्ञान।