Σε μια εποχή που η εξοικονόμηση είναι απαραίτητη, η δημιουργικότητα είναι σημαντικός παράγοντας επιτυχίας. Η φωτογράφος Renata Kelly προσφέρει συμβουλές για το πώς να δημιουργήσετε ένα πλήρες (και πολύπλοκο) σκηνικό με λίγα χρήματα και πολλή εφευρετικότητα. Όπως είπε στο iPhoto Channel, χρειάστηκαν μόνο 100 λίρες για να δημιουργήσει το σκηνικό για τις φωτογραφίες αυτού του άρθρου.

1. έργο

Η φωτογραφική αγορά στο Σάο Πάολο είναι πολύ ανταγωνιστική. Και για να καινοτομήσουμε, έχουμε ένα σύνθημα: Δημιουργικότητα. Έτσι, αναζητούμε πάντα διαφορετικούς τρόπους για να καινοτομήσουμε στην αγορά, με πολλή έρευνα και με τα χέρια. Αυτό το έργο προέκυψε από την κρίση που ένιωσε όλη η αγορά, επηρεάζοντας όλους τους τομείς, ειδικά τον τομέα της φωτογραφίας, ο οποίος, μέσα στην κρίση, έγινε κάτι "περιττό". Έχοντας ανάγκη να αναδείξουμε τηνστούντιο με κάποιο τρόπο ήρθε η ιδέα να κάνουμε τη δεύτερη πρόβα μας με θέμα τα παιδιά. Πώς όμως να το κάνουμε χωρίς χρήματα για να επενδύσουμε σε σκηνικά; Η απάντηση είναι απλή: ανταλλαγή.

Στη συνέχεια, το έργο πήρε ζωή με τις συνεργασίες που κάναμε, χωρίς να ξοδέψουμε χρήματα, φέρνοντας κέρδη όχι μόνο για εμάς, αλλά και για όλους τους εταίρους μας. Μας έδωσαν τα υλικά και σε αντάλλαγμα δώσαμε τις φωτογραφίες στα παιδιά τους.

2. έρευνα

Για να φτιάξουμε ένα σετ παιδικών θεμάτων, πρέπει να ερευνήσουμε με το κοινό μας ποιον χαρακτήρα θα ήθελε (έρευνα που γίνεται μέσω του facebook), χωρίς όμως να ξεχνάμε ότι, ακόμη και αν η γνώμη του πελάτη είναι θεμελιώδης, Πρέπει να ξεφύγετε από τα συμβατικά και να μη φοβάστε να πάρετε ρίσκα. Στην έρευνά μας, η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων δεν κέρδισε, ωστόσο, στην εσωτερική μας έρευνα, ρισκάραμε να ασχοληθούμε με αυτό το θέμα λόγω του άπειρου αριθμού ιδεών που περιλαμβάνει, ιδίως όσον αφορά το σκηνικό.

Όταν κάνουμε ένα θέμα, επιλέγουμε πάντα μια ταινία που θα κυκλοφορήσει σε λίγους μήνες ή κάτι που είναι καυτό στους κινηματογράφους, όπως η πρόβα Frozen που κάναμε το 2015, η οποία είχε επιτυχία. Έτσι, περίπου 3 μήνες πριν από την κυκλοφορία της Αλίκης μέσα από τον καθρέφτη, αποφασίσαμε να διασώσουμε λίγο από την πρώτη ταινία και να αναπαράγουμε μια παιχνιδιάρικη και όμορφη σκηνή, η οποία είναι ηMad Hatter.

3. Αγορά / Υλικά

Αφού παρακολουθήσαμε την ταινία και αναζητήσαμε εικόνες αναφοράς, καταγράψαμε όλα όσα αποτελούσαν μέρος της συγκεκριμένης σκηνής από την ταινία. Τα βασικά στοιχεία θα ήταν: ένα φόντο δάσους, φλιτζάνια, πιατάκια, ρολόγια, φυλλώματα, μανιτάρια, ξυπνητήρια, αποξηραμένα λουλούδια, κλαδιά, πεταλούδες, τραπέζι, πορσελάνες, βιβλία και χαρακτήρες. Με μόλις 100 R$ καταφέραμε να αγοράσουμε γραφική ύλη, ένα μεγάλο ρολόι, τραπουλόχαρτα και μερικές πεταλούδες (αγοράστηκαν στην 25 de Março στο Σάο Πάολο). Κοιτάζοντας τα παρακάτω στοιχεία, είδαμε ότι η επένδυση θα ήταν πολύ υψηλή για ένα σενάριο αυτού του μεγέθους, οπότε αρχίσαμε να ερχόμαστε σε επαφή με ορισμένες εταιρείες για συνεργασία.

Μια εταιρεία διακόσμησης μας έδωσε τα ρουστίκ τραπέζια, μια άλλη εταιρεία καμβάδων μας έδωσε το φόντο του δάσους, ένα εργαστήριο διακόσμησης μας έδωσε τους βελούδινους χαρακτήρες και τα βιβλία, μια εταιρεία εξατομικευμένης πορσελάνης μας έδωσε όλη την πορσελάνη για το σκηνικό, και μια εταιρεία που εργάζεται με "οτιδήποτε είναι φτιαγμένο από χαρτί" μας έφτιαξε φλιτζάνια και τσαγιέρες (έτσι ώστε τα παιδιά να μπορούν να τα αγγίζουν και ναδεν κινδυνεύουν να σπάσουν και να τραυματιστούν με τα αληθινά), καθώς και βέλη καπέλου, καπέλα, κλειδιά, πεταλούδες και χάρτινα ρολόγια, καθώς και ψεύτικο κέικ. Τα κλαδιά και τα φυλλώματα τα μαζέψαμε από το έδαφος σε μια πλατεία, lol. Και κάποια άλλα αντικείμενα, όπως η τσάντα και τα ψεύτικα φρούτα, τα είχαμε ήδη στο στούντιο.

Το κλειδί για να γίνει αυτό ένα πιο ρεαλιστικό σενάριο ήταν ότι μπορέσαμε να συνεργαστούμε με μια εταιρεία ζωντανών χαρακτήρων. Όπου θα ήταν παρούσα η Βασίλισσα της Κούπα και φυσικά ο Τρελός Καπελάς.

4. Συναρμολόγηση

Έχουμε ένα άπειρο φόντο, όπου κολλάμε τον καμβά του δάσους, στο πάτωμα βάζουμε ένα πράσινο χάρτινο φόντο, ένα χαλί για να συνθέσουμε το τραπέζι και δύο μπουφέδες δίπλα του. Βάζουμε τα φυλλώματα στο πάτωμα, κρεμάμε τα κλαδιά στο ταβάνι και κάποια αφήνουμε στο πάτωμα. Κρεμάμε με πετονιά τα χάρτινα ποτήρια, τα ρολόγια και ό,τιθα μπορούσε να δώσει την εντύπωση ότι "επιπλέει", προσθέτοντας τα καταστρώματα και κάποια "παιγμένα" αντικείμενα, για να δώσει την εντύπωση του ακατάστατου, του λουδικού, όπως φαίνεται στην ταινία, κάτι σουρεαλιστικό. Τελειώνοντας τη συναρμολόγηση του σκηνικού, ήρθε η ώρα να προετοιμάσουμε τα φώτα!

Για το φωτισμό χρησιμοποίησα μια μεγάλη ράζα στο πλάι με θερμό συνεχές φως, μια κυψέλη που ήταν στραμμένη προς το κέντρο του φόντου με θερμό συνεχές φως, ένα τηγάνι με μπλε ζελέ με θερμό συνεχές φως και ένα τηγάνι με κόκκινο ζελέ με θερμό συνεχές φως. Όλα τα φώτα ήταν θερμά, καθώς το περιβάλλον ήταν εντελώς σκοτεινό, για να δώσουν έναν αέρα μυστηρίου και παιχνιδιού.

Τέλος, μια τελευταία πινελιά: η μηχανή καπνού και το soundtrack της ταινίας και η κλειστή πόρτα. Τα παιδιά έφταναν (το καθένα στη δική του ώρα), χτυπούσαν την πόρτα και ιδού ο Καπελάς άνοιγε την πόρτα για να μπει το παιδί, εκείνη τη στιγμή της φαντασίας στον πραγματικό του κόσμο. Απλά συγκινητικό;