Ondanks het feit dat polarisatiefilters erg nuttig zijn, worden ze door veel fotografen niet gebruikt of zijn ze er niet eens bekend mee. Om uit te leggen wat polarisatiefilters zijn en waar ze voor worden gebruikt, heeft de Amerikaanse website Make Use Of een zeer compleet artikel gemaakt, dat we hieronder hebben vertaald en gereproduceerd:

Zodra het uit de doos komt, is het gemakkelijk om een polarisatiefilter te verwarren met iets dat ontworpen is om je lens te beschermen tegen krassen. Wat doet een polarisatiefilter precies? Is het gewoon een veredeld neutraal dichtheidsfilter? Verre van dat, hoewel beide ongelooflijk nuttig zijn. Hier kom je te weten wat een polarisatiefilter is en of het de investering waard is.

Wat is een polarisatiefilter in fotografie?

Als de lucht niet 15 punten lichter is dan het landschap dat je probeert vast te leggen, kun je alles in één keer goed belichten. Als je ooit hebt geprobeerd een foto te maken van een landschap bij zonsopgang of zonsondergang, kun je waarschijnlijk getuigen van het feit dat de lucht helder is en dat onze wereld een erg donkere plek is.

Polarisatiefilters in fotografie helpen de kunstenaar voornamelijk om drie dingen te beheersen: reflecties, lensverblinding en schittering, en de belichting van de lucht. Hoe kan een eenvoudig glasfilter dit doen zonder de rest van het frame te donker te maken om te zien?

Wat is polarisatie?

Het eenvoudige antwoord: de polarisatie van licht beschrijft de weg die het foton aflegt op weg naar de camerasensor. Rechtstreeks van de zon is daglicht niet gepolariseerd. De dingen worden iets gecompliceerder wanneer de weg van een foton ergens tussen jou en de oorspronkelijke bron wordt onderbroken.

De deeltjes in de atmosfeer verstrooien en verstrooien elk foton, waardoor ze van plaats veranderen en de fotonen horizontaal gaan "tollen" terwijl ze vrolijk hun weg naar ons banen. Zo worden ze gepolariseerd in de natuurkundige zin. Wat heeft deze eigenschap met fotografie te maken?

Aan de voorkant van de lens voorkomen polarisatiefilters dat licht met een specifieke polarisatie doorgelaten wordt, puur door de vorm van het pad dat de fotonen nu afleggen. Soms is de wetenschap achter een apparaat bijna cooler dan het apparaat zelf.

Hoe werken polarisatoren?

Een gewone lens laat licht zonder onderscheid toe, zonder rekening te houden met de polarisatie van elk foton. Polarisatiefilters daarentegen zijn geëtst met een reeks zeer kleine lijntjes. Deze insluitsels zijn verantwoordelijk voor het voorkomen dat gepolariseerd licht de sensor bereikt.

Bij polarisatoren gaat het om de hoek waaronder het licht het filter raakt en de mate waarin het filter zelf is gedraaid. Deze instelling bepaalt hoeveel van het gepolariseerde licht wordt geabsorbeerd voordat het de sensor bereikt.

Wanneer de reeks lijnen wordt gedraaid naar de meest verticale loodrechte positie, wordt het meeste gepolariseerde licht geabsorbeerd. Licht kan niet passeren van verticale lijnen wanneer elk foton horizontaal beweegt in een tweedimensionaal, volledig vlak pad. Horizontale lijnen laten deze vlakke paden zonder problemen passeren.

Door het polarisatiefilter met de klok mee of tegen de klok in te draaien, heb je meer controle over de hoeveelheid gepolariseerd licht die doorgelaten wordt. Dit betekent dat je reflecties in je foto kunt verminderen zonder ze helemaal te elimineren. Bij de meeste polarisatiefilters doe je dit door ze op een vaste instelring te draaien.

Bij direct licht is het effect van een polarisator het duidelijkst wanneer het licht in een hoek van 90 graden op de lens valt. Je kunt je rond het onderwerp oriënteren om het effect te versterken of te verzwakken, afhankelijk van je visie voor de foto.

Polarisatoren en reflectoren

Polarisatiefilters zijn geweldig voor meer dan alleen buitenfotografie. Wanneer we foto's proberen te maken van iets glimmends, zoals een nieuwe auto, helpt een polarisatiefilter ons om 'door' de schittering van de reflectie heen te kijken door selectief licht toe te laten. Dit is zelfs het geval wanneer we binnen of in een studio fotograferen. Hoe?

Wanneer licht weerkaatst tegen een speculair oppervlak, verandert de polarisatie ervan in de terugkaatsing. Het licht dat ervan wordt weerkaatst, is uit 'fase' met het licht van de oorspronkelijke bron, ten opzichte van waar jij je met je camera bevindt. We kunnen de rotatie van het filter aanpassen zodat het dit gerepolariseerde licht dat het speculaire oppervlak naar ons probeert door te sturen, richt.

Dit resulteert in een veel professioneler eindbeeld, zonder storende reflecties. De kleur en toon van het onderwerp zullen ook scherper zijn dan anders het geval zou zijn. Het beeld ziet er 'schoner' en rechtlijniger uit.

Als je denkt dat je eigen werk vrijgesteld is van dit principe, heb je het mis. Zelfs matte of bijna matte onderwerpen "reflecteren" licht terug naar de camera. Het polariseren van dit gereflecteerde licht zal je goed doen om dezelfde reden als hierboven beschreven. Nu worden de eigen waarden van het onderwerp niet langer verborgen onder verdwaalde "reflecties". De resultaten spreken voor zich.

Lineaire polarisatie versus circulaire polarisatie

Er zijn twee soorten polarisatoren: lineaire polarisatoren en circulaire polarisatoren. Als je een spiegelreflexcamera of DSLR gebruikt, kan een lineair polarisatiefilter de manier waarop je camera licht leest voor scherpstelling en belichting belemmeren. Camera's die vertrouwen op spiegels gebruiken polarisatie om binnenkomend licht te meten, daarom zijn circulaire polarisatoren uitgevonden.

Een lineair polarisatiefilter bestaat uit slechts één laag glas die wordt gekenmerkt door een reeks lineaire insluitsels. Circulair polariserende filters bevatten zowel deze eerste laag als een tweede. De tweede laag glas behandelt het licht opnieuw, polariseert het circulair en vertaalt het in een vorm die de camera kan interpreteren.

Lineaire polarisatoren werken op dezelfde manier in beide richtingen.Circulaire polarisatoren zijn eenrichtingsverkeer.Als je een lineaire polarisator gebruikt, kunnen spiegelreflexcamera's en DSLR's de reflecties die nodig zijn om het licht te meten niet echt "zien" door hun eigen interne set spiegels zonder enige gelijkenis met de rest van het beeld, bij wijze van spreken.Voor spiegelloze camera's zal dit niet eenprobleem.

Welke soorten fotografie hebben baat bij een polarisator?

De waarheid is dat elke fotograaf waarschijnlijk een polariserend camerafilter zou moeten hebben. Als je in een van de volgende categorieën valt, zou het zeker een prioriteit moeten zijn:

• Landschapsfotografen Zelfs voor de tijd van kleurenfotografie maakten zwart-wit landschapsfotografen veel gebruik van polarisatiefilters om het contrast van hun foto's te verbeteren. Kunstenaars konden de details van de scène vastleggen terwijl de lucht perfect belicht bleef.
• Product Fotografen Soms zorgt de schittering van een softbox buiten het scherm ervoor dat een product er luxueus uitziet, maar soms is het een pijnlijk overweldigende afleiding. Als ongewenste reflecties de charme van het object stelen, zal een polarisator je vrijwel zeker helpen overtollig licht uit te bannen.
• Kunstfotografen Eén ding is zeker voor artistieke fotografen: we houden van glimmende dingen en we houden ervan foto's te maken van onze eigen reflecties. Polarisatoren brengen speculaire objecten tot leven, zelfs onder het licht van lampen die niet zo geschikt zijn voor fotografie in esthetische zin.
• Vrijetijdsfotografen : Als je voor je plezier fotografeert, is de kans groot dat je niet veel tijd besteedt aan het plannen van elke foto die je maakt. Velen van ons beginnen met het willekeurig fotograferen van vrienden op klaarlichte dag. Een polarisatiefilter temt het zonlicht, waardoor elke foto veel insta-waardiger en gedenkwaardiger wordt.

Wat je ook fotografeert, polarisatoren maken een groot verschil voor de uitstraling van licht en de kleur die je foto vastlegt. Ze maken elke opname de moeite waard.