روزنامه نگار کارولینا جووانلی در گزارشی برای مجله GQ داستانی عجیب را کشف کرد و گفت. شخصیت اصلی داستان عکاس مشهور فردریکو مندز است (بیوگرافی او را در انتهای پست ببینید) که وقتی در سن 67 سالگی پدر شد، از یک پرستار بی توجه در اتاق زایمان شنید: «تبریک می‌گویم. پدربزرگ».

اگرچه کمتر غیرعادی است، اما این غیرمعمول نیست که عکاسان در سنین بالاتر بچه دار شوند، چه به دلیل مشکلات در آشتی دادن حرفه خود یا به دلیل برنامه ریزی زندگی. با این حال، این انتخاب موقعیت‌های عجیب و غریب و گاف‌های شخص ثالث ایجاد می‌کند، همانطور که در گزارش GQ گفته شده است، که در زیر بازتولید می‌کنیم:

«در سال 1980، فردریکو مندز، عکاس باتجربه، 74 ساله، برای به تصویر کشیدن جنگ داخلی در السالوادور، عازم یکی از سفرهای خود شد. در آنجا، او در یک آتش‌سوزی نزدیک بود به سطل لگد بزند. او به یاد می آورد: "من فکر می کردم، "من می میرم و هنوز یک عکس خوب نگرفته ام یا بچه دار نشده ام." بچه دار شدن با همسرش بنابراین، سال بعد، گابریل متولد شد - امروز یک پسر 39 ساله. چند دهه بعد، لیلیان گرانادو، 52 ساله، همسر فعلی مندس (به گفته او "چهارمین و آخرین") فرزندی می خواست، بنابراین او آن را به عنوان اثبات عشق پذیرفت. لیلیان پس از انجام اقدامات درمانی برای باردار شدن، پدرو را به دنیا آورد که در حال حاضر شش ساله است. مندز 67 ساله بود.

«دردر آن زمان، چهره هایی را فهرست کردم که بعد از 70 سالگی صاحب فرزند شدند، مانند چاپلین و میک جگر. پدر خولیو ایگلسیاس در 90 سالگی آن را داشت. در اتاق زایمان، او پیش نمایشی از اتفاقات آینده را تجربه کرد، وقتی از یک پرستار شنید: "تبریک می گویم، پدربزرگ".

"همیشه باید توضیح دهم که او نوه من نیست، اما اشکالی ندارد. . همسرم می‌گوید مواقعی وجود دارد که من بیشتر یک پدربزرگ هستم تا یک پدر، زیرا من بسیار لیبرال هستم. «صبور باشید و حتما پوشک را عوض کنید. همچنین با کوچکترین فرزند همان کاری را که با بزرگتر کردید تکرار نکنید، هیچکس مثل دیگری نیست، نسلها می گذرند. حداقل، دو نفر من مانند فلامنگو و بیتلز هستند.»

کمی از تاریخچه عکاس فردریکو مندس

فردریکو مندز از سال 1970 یک روزنامه نگار و خبرنگار عکاس برزیلی است. او کار خود را در مجله Manchete که بعداً ویرایشگر عکاسی همان نشریه شد. او خبرنگار این مجله در نیویورک، پاریس، توکیو و خبرنگار جنگ در آفریقا (آنگولا و موزامبیک)، خاورمیانه (لبنان و اسرائیل) و آمریکای مرکزی (نیکاراگوئه و السالوادور) بود.

او سرمقاله‌های مد را برای مجلاتی مانند ماری کلر، ال، ووگ و غیره ساخت. برای نشریاتی مانند تایم، استرن، پاریس-مچ و نیوزویک همکاری کرد. او برای چندین آژانس برزیلی عکس های تبلیغاتی می گیرد و برای هنرمندان مشهوری مانند روبرتو از جلد آلبوم عکس گرفته است.کارلوس، جیمز تیلور، کائتانو ولوسو، رائول سیکساس، بارائو ورملیو، زی رامالیو، گال کاستا، مارتینیو داویلا و فرانک سیناترا.

او چهار جام جهانی را پوشش داد (آلمان 1974، آرژانتین، 1979، ایالات متحده آمریکا، 1979، آرژانتین و 1978 برزیل 2014)، سه المپیک (مونترال 1976، لس آنجلس 1984 و ریو 2016) و چندین قهرمانی برزیل. او از سال 1953 طرفدار فلامنگو بوده است. فردریکو علاوه بر عکاسی، طراح، تصویرگر، نقاش و شاعر است. او نویسنده کتاب عکس Arpoador با متنی از ژیلبرتو براگا است که در سال 2015 منتشر شد و عکس های خود را در چندین موزه ملی و بین المللی به نمایش گذاشته است.