تونی جنتیلکور، که با نام Nerd Birder نیز شناخته می شود، عکاسی است که در عکاسی از پرندگان تخصص دارد. او اخیراً فهرستی از 5 «قانون» را در وبلاگ خود منتشر کرده است که به نظر او برای گرفتن عکسی زیبا و قانع کننده از پرنده ضروری است ، با تأکید بر اهمیت همیشه هدف گرفتن چشم حیوان.

کلیشه ای است که بگوییم چشم ها دریچه ای به روح هستند، اما مطمئنا کلید یک عکس جذاب هستند. این امر هنگام عکاسی از افراد و حیوانات خانگی شهودی است، اما در مورد پرندگان نیز کمتر صادق است.»

1. یک چشم باید قابل مشاهده باشد و در واضح ترین فوکوس تصویر باشد

در تلاش خلاقانه ای مانند عکاسی، وجود قوانینی عجیب به نظر می رسد، اما تونی ادعا می کند که می تواند تعداد عکس های جالب پرنده را روی یک دست حساب کند. دیده می شود که چشمی را نشان نمی دهد یا چشمی را نشان می دهد که در فوکوس نیست.

«یکی از دردناک ترین کارهایی که باید انجام می دادم این بود که از یک گونه نادر عکس بگیرم یا یک عکس پرواز عالی چشم در لبه عمق میدان اشتباه قرار داشت»

تونی توضیح می دهد که هنگام عکاسی از یک پرنده نشسته، معمولاً استفاده از بازترین دیافراگم لنز با فوکوس روی چشم به خوبی کار می کند. این به شما واضح ترین چشم ممکن را با حداکثر بوکه پس زمینه می دهد. هنگامی که پرنده سریع حرکت می کند یا در حال پرواز است، اغلب استفاده از آن ضروری استعمق میدان بیشتر، مانند f/8. این، همراه با فوکوس خودکار مداوم، سرعت شاتر سریعتر (در محدوده 1/1000 تا 1/2000)، و نقاط کانونی متعدد، شانس بیشتری برای تیزبینی چشم به شما می دهد.

2. جهت منقار باید در 90 درجه نسبت به دوربین باشد

طبق گفته تونی، پرنده باید به دوربین یا در نیمرخ مستقیم نگاه کند. عکاسان مبتدی پرنده تمایل دارند که این کار را کمتر از متمرکز نگه داشتن چشم بصری بدانند. اما به پرتره افراد فکر کنید. ما تمایل نداریم از پشت سر افراد یا افرادی که از دوربین دور نگاه می کنند عکس بگیریم. او اشاره می‌کند که فضایی برای بیان خلاق وجود دارد، اما این یک قانون مهم است که قبل از تلاش برای شکستن آن باید بدانید.

برای به دست آوردن موقعیت سر و حالت کلی، تقریباً همیشه لازم است در حالت عکاسی پیاپی عکس بگیرید. پرندگان اغلب سر خود را به همه جهات نشان می دهند، اغلب خیلی سریع است که ما نمی توانیم با یک کلیک به ژست درست واکنش نشان دهیم. وقتی سوژه خود را می بینید، فقط روی سر تمرکز کنید و با پیش بینی حرکت آن شروع به عکاسی کنید. بسیاری از گونه ها نمی توانند به صدای جالب شاتر خیره نشوند.

هنگامی که نوردهی های زیادی را پشت سر می گذارید، به سرعت آن هایی را که منقار آن ها رو به دوربین نیست حذف کنید. در محدوده ژست پروفایل،زمانی که سر کمی بیش از 90 درجه از دوربین فاصله داشته باشد، یک بیضی عمودی جزئی چشم، آن را نشان می دهد. به گفته تونی، ممکن است ظریف به نظر برسد، اما به گفته تونی، فقط همین کشش اندک دوربین می تواند به شدت جذابیت تصویر را کاهش دهد.

3. دوربین باید در سطح چشم باشد

تونی می گوید که عکاسی نکردن در سطح چشم رایج ترین تفاوت بین رکوردهای آماتور و عکس های واقعا همه جانبه است. پرندگان با بال های خشمگین خود اغلب بالای سر ما هستند. یا گاهی اوقات، مخصوصاً در مورد پرندگان آبزی، درست زیر ما قرار می گیرند.

«به راحتی می توان دوربین را به سمت بالا یا پایین کج کرد، بنابراین این کاری است که بسیاری از مردم شروع به انجام آن می کنند. با انجام این کار، آنها یک منظره آشنا را ثبت می کنند - روشی که ما به دیدن پرندگان هر روز عادت کرده ایم.»

او توضیح می دهد که هدف یک عکاس این است که سوژه خود را در یک نور غیرعادی برجسته کند - به تماشاگران نشان دهد که روش جدید دیدن جهان یک راه عالی برای انجام این کار این است که بیننده را با عکسبرداری در سطح چشم پرنده در دید پرنده قرار دهید.

برای رسیدن دوربین به سطح چشم، چشم پرنده خلاقیت دارد. ، صبر و شانس. تونی نکاتی را ارائه می دهد که به خوبی کار می کنند:

• برای پرندگان در حال پرواز یا کسانی که دوست دارنددر درختان بلند بمانید، سعی کنید به جایی بروید که تپه ای شیب دار دارد. شیب اغلب به نفع آنها عمل می کند.
• برخی از پرندگان دارای برج های دید هستند که به طور سفارشی برای این کار ساخته شده اند، اما همچنین در نظر می گیرند که پنجره طبقه دوم به باغ اساساً یکسان است.

وقتی همه چیز شکست خورد، یک نسخه پشتیبان داشته باشید. این زاویه پرنده است و نه اختلاف ارتفاع مطلق. بنابراین، استفاده از یک تله فوتو طولانی که به شما امکان می‌دهد در فاصله کوتاهی بمانید، می‌تواند مقداری کج شدن دوربین را جبران کند.

برای پرندگان روی زمین، و به خصوص شناور در آب، دوربین را تا حد ممکن پایین بیاورید. . حتی چمباتمه زدن نیز اغلب کافی نیست. یک صفحه نمایش کج شده ممکن است به شما امکان دهد دوربین را تقریباً در سطح آب قرار دهید، یا در صورت عدم موفقیت، ممکن است لازم باشد آن را روی شکم خود قرار دهید.

4. نور باید توجه را به خود جلب کند

این انعکاس کوچک (به نام گیر) درخششی به چشم ها می بخشد که باعث بیرون آمدن آنها می شود. به عنوان یک مزیت خوب، اگر نور مناسب باشد که چشم ها را جلب کند، معمولاً به این نتیجه می رسد که طرف پرنده رو به دوربین نیز به خوبی روشن می شود.

گرفتن تصویر عالی معمولاً فقط شامل بیرون رفتن از سمت راست است. نور و نگه داشتن خورشید بر پشت شما. بهترین نور برای عکاسی از پرندگان کم ومستقیم. این بدان معنی است که معمولاً در اولین و آخرین ساعت روشنایی روز سایه های بسیار طولانی و تیز وجود دارد.

هنگام تعقیب پرندگان، از موقعیت خورشید آگاه باشید و سعی کنید بین خورشید و پرنده بمانید. این می تواند دشوار باشد زیرا اغلب به معنای نادیده گرفتن نیمی از میدان دید شماست، حتی اگر پرندگان بزرگی در آنجا وجود داشته باشند. خبر خوب این است که پرندگان زیاد جابجا می شوند، بنابراین گاهی اوقات بهتر است مکانی با نور خوب پیدا کنید و منتظر باشید تا پرندگان بیایند. 5. چشم باید به درستی نوردهی شود

در حالی که بدیهی است که بهتر است نوردهی درست در میدان انجام شود، تونی خاطرنشان می کند که بیشتر عکس ها از افزایش نوردهی چشم (و گاهی اوقات اشباع) در پس پردازش سود می برند. قلم مو یا ابزار ویرایش انتخابی که در اکثر ویرایشگرهای عکس یافت می شود کاملاً کار می کند. اغلب فقط 0.3+ یا 0.7+ نقطه‌های نور تفاوت را ایجاد می‌کنند.

«پرندگان تنوع زیادی از رنگ‌های چشم دارند که برخی از آن‌ها قابل توجه است. من عاشق وقتی که یک عکس زیبایی چشم پرندگان را برجسته می کند. هیچ چیز بدتر از یک دیسک بی جان و سیاه نیست که مردمک و عنبیه باید در آن قرار بگیرند.