Hemû kamera wekhev nayên afirandin. DSLR-a asta têketinê dê heman encaman wekî DSLR-ya çarçoveyek tije profesyonel nede we, hetta ku ew bi heman mîqdara megapixel hebin. Ger hûn dixwazin ji kameraya xwe wêneyên herî kalîteya herî bilind derxînin, hûn ê hewceyê tiştek bi taybetmendiyên pir bi hêz û senzorek wêneyek mezin a fîzîkî bin. Ji ber vê yekê mezinahiya sensora kamerayê çi qas çêtir be ? Werin em vê yekê fêm bikin.

Sensorek kamerayê çawa dixebite?

Di eslê xwe de, senzorek ji wêneyên ferdî yên piçûk pêk tê. Her wênekêşek wekî kelekek bi qapaxek nixumandî bifikirin. Dema ku pêşangehek dest pê dike (bişkoja şûştinê bikirtînin), qapax vedibe da ku fotonên ronahiyê berhev bike. Dema ku xuyang raweste, qapaxa li ser kepçeyan (wêne) tê guhertin. Dûv re fotonên berhevkirî vediguherin sînyalek elektrîkê, û hêza wê sînyalê li gorî ka çend fotonên tevhev hatine berhev kirin tê destnîşankirin.

Wek tebeqeyek din a tevliheviyê, her kepçeyek parzûnek heye. ronahiya sor, kesk an şîn tenê destûrê dide têketinê. Di eslê xwe de, her kûpek tenê dikare 1/3 ronahiya tevahî ku hewl dide têxe nav wê berhev bike. Ji bo her kelek, mîqdara rengên din teqrîben e. Dûv re hemî ev agahdarî vediguherin wêneya dawî ya ku hûn li ser ekrana xwe dibînin.

Çima mezinahiya sensor girîng e?

TheSensorek kamerayek qalîteya wêneyên ku ew dikare çêbike diyar dike - her ku senzor mezin be, qalîteya wêneyê jî bilindtir dibe. Sensorên wêneyê yên mezin xwedî pixelên mezintir in, ku tê wateya performansa ronahiya kêm çêtir, dengek kêm, rêjeya dînamîkî ya baş, û şiyana bidestxistina bêtir agahdarî.

Wek wênekêş, girîng e ku hûn cûdahiya di navbera pîvanên senzorên kamerayê, nemaze heke hûn plan dikin ku kamerayek nû bikirin. Mezinahiya sensor yekem û herî girîng e ku hûn hewce ne ku bifikirin. Ew taybetmendiya sereke ya kameraya we ye ku dê bandorek herî bihêz li ser wêneyên we bike.

Berhevberdana Mezinahiya Sensora Kameraya Dijîtal

Gelek kamera îro Sensorên dîjîtal bi bazirganî li sûkê têne peyda kirin û hemî cûrbecûr mezinahiyên sensor hene. Û her çendî ku bijartina xweş e, ew di heman demê de dikare pir tevlihev bibe, nemaze ji bo destpêkek.

Me hemiyan li ser kameraya DSLR-ya tev-çarçove bihîstiye, bê guman, ku amûra bijarte ya demsalkirî ye. wênekêşên profesyonel. Ji bo dilxwaz û destpêkek wekhev, bijareya gelemperî formata APS-C an kamera DSLR-a senzorê çandiniyê ye. Lêbelê, hinek tercîh dikin ku kamerayên bê neynikê an MILC bikar bînin, ku guhertoyên piçûktir û sivik ên DSLR-ê ne. Di dawiyê de, kamerayên bi senzorek 1-inch hene, ku çêtir wekî kamerayên dîjîtal ên kompakt têne zanîn anpoint-and-shoot.

Di heman demê de kamerayên formata navîn jî hene - yên herî kêm di nav komekê de têne zanîn. Van kamerayan ji her kamerayek dîjîtal a ku ji bo wênekêşiyê peyda dibin senzorên herî mezin hene, ku tê vê wateyê ku ew dikarin pir biha bibin. Ji ber vê yekê her celeb sensor ji yên din çawa cûda dibe? Werin em bidin ber hev.

Tarma Berawirdkirina Mezinahiya Sensora Kamera

Bê bîra xwe ku şeklên sensorên kamerayê di nav marka û modelên cihêreng ên kamerayan de standardkirî ne. Dibe ku pîvan ji hejmarên ku li jor hatine destnîşan kirin hinekî cûda bibin. Li vir diyagramek heye ku ji we re dibe alîkar ku hûn cûdahiya mezinahiyê di navbera celebên herî gelemperî yên sensor kamerayê de bibînin:

Cûreyên Sensorê Kameraya Dijîtal

Forma Navîn

Formata navîn di kamerayên dîjîtal de ji bo sepanên wênekêşiyê celebê senzorê yê herî mezin e. Lêbelê, ew tenê di yek pîvanê de nayê. Forma navîn xwedan senzorên xwe ye, digel hevberên xwe yên çar-sêyan, APS-C, û formatên tev-çarçoveyê. Ji bo kamerayên formata navîn cûrbecûr mezinahiyên senzorê hene û mezinahiyên tîpîk ji dora 43,8 × 32,9 mm heya 53,7 × 40,2 mm diguhere.

Ji ber wêneya senzorên wê yên mezin, kamereyên formata navîn bi kevneşopî ji wan girantir û girantir in. hevtayên full-frame. Lê ew guherî, ji ber ku marqeyên wekî Hasselblad kamerayên xwe dan destpêkirinnavgînên piçûktir ên bê neynik, mîna X1D II, ji bo wênekêşan vebijarkek siviktir û tevlihevtir peyda bikin. Herî dawî Fujifilm GFX 100 di heman demê de kamerayek bê neynikê ya formata navîn e û xwedan çareseriyek girseyî ya 102 MP ye.

35mm Full-frame

Sensorsên çarçoveyek tevahî hem li ser kamerayên DSLR û hem jî yên bê neynikê hene. Ew heman pîvanên wekî fîlima 35 mm hene, ji ber vê yekê navê wan heye. Tîpa sansorê ya 35mm-çarçoveya tevahî standarda zêr e di nav wênekêşên profesyonel ên ku wêneyên herî bi kalîte dixwazin.

Dîmenên senzorek 35mm bi gelemperî 36 × 24 mm in. Mînakî, Canon EOS R5 vebijarkek kameraya bê neynikê ya tev-çarçove ye, û Nikon D850 DSLR-ya populer  xwedan senzorek FX-ya tev-çarçove ye.

APS-H

EOS-1D ya nûjen yekem kamera Canon bû ku celebê sensorê APS-H hilgirtibû, û di sala 2001 de hate berdan. Canon çar kamerayên din (hemû endamên rêza 1D) bi heman celebê senzorê berdan berî ku ew rawestînin.

APS-H piçekî ji formata sensora APS-C mezintir e ku gelek kamerayên Canon DSLR îro bikar tînin, lê ji senzorek tev-çarçoveyek kevneşopî piçûktir e.

APS-C

Forma APS-C an senzora çandiniyê ya komê ya herî naskirî û pirreng e. Sensorê APS-C di kamerayên DSLR û bê neynikê de populer e. Destpêker û pispor jî bi saya adaptasyona wê wê bikar tînin.

Mezinahiya tîpîk ya senzora APS-C di navberamarkayên kamerayê. Sensorên APS-C yên Canon bi gelemperî 22.3 × 14.9 mm in, di heman demê de marqeyên din ên mîna Nikon, Sony, Pentax û bi gelemperî senzorên APS-C yên bi pîvanên 23.6 × 15.6 mm hene. Gelek kamera, di nav de Canon EOS M50 Mark II, Fujifilm X100V, Sony Alpha a6600, û Nikon Z50, senzorên APS-C hene.

Pergala Çar Sêyemîn / Sêyemîn Mîkro

Ji hêla Olympus û Panasonic ve hatî afirandin, Pergala Çar Sêyemîn standardek e ku di nav hilberînerên kamerayê yên beşdar de lihevhatina lens û laş dike. Pîvana senora wêneyê 17,3 × 13 mm e ku bi senzorên kamerayê yên tev-çarçoveyê re tê berhev kirin 2,0 faktor e.

Li aliyê kameraya bê neynikê de, me Pergala Forma Mîkro Sêyem heye, ku yekem car di 2008-an de derket. Ew parve dike. mezinahî û taybetmendiyên senzorê yên Pergala Çar Sêyan, lê sêwiranek kompakt û bê cîh ji bo neynika guhêzbar, pentaprîzm û parçeyên din ên DSLR û mekanîzmayên ku di kamerayên bê neynikê de nayên dîtin bikar tîne.

Pergala Çar Sêyan a 4 bikar tîne Rêjeya dîmenê: 3, ji ber vê yekê nav, û li ser kamerayên wekî Kamera Sînemaya Pocket ya Blackmagic Design 4K tê xuyang kirin. Pergala Micro Four Thirds heman rêjeyê bikar tîne, lê dikare formatên 16:9, 3:2 û 1:1 jî tomar bike. Ew di kamerayên wekî Olympus OM-D E-M1 Mark III  û  Panasonic Lumix G9  tê de heye.

Tîpa 1″ (û jêr)

Her senzorek bimezinahiya bi qasî 1,5 heta 1 înç an piçûktir dikare li ser kamerayên lensên ne-guhêrbar (xala weya tîpîk û gulebarana we) û kamerayên smartphone de were dîtin.

Kamerayên kompakt ên dawiya bilind ên wekî Panasonic Lumix DMC-LX10 û Sony Cyber -DSC-RX10 IV gulebaran bikin, sensorên 1-inch bikar bînin. Ev dihêle ku van kamerayan encamên baş derxînin - di warê kalîteya wêne û vîdyoyê de - ku hûn ê bi kamerayên hevpar ên xalî û gulebaranê bi dest nexin.

Pirs û Pirsên Mezinahiya Sensora Kamerayê

A Sensorê kamerayê mezintir çêtir e?

Bersiva vê pirsê ne erê an na hêsan e. Ew hemî girêdayî ye ku ji bo we ya herî girîng e. Bi gelemperî, senzor her ku mezin be, qalîteya wêneyê çêtir dibe, ji ber ku ew dikare bêtir ronahiyê bistîne, kêmtir dengek çêbike, û kûrahiya zeviyê piçûktir çêbike (bêhtir şûştina paşîn), ku ji bo gelek karên portreyê tê tercîh kirin.

Lêbelê, senzorek piçûk rêgezek mezintir (zoom) dide. Mînakî, li ser senzorek mîkro 4/3, ku li gorî senzorek çarçoveyek tije xwedan faktorek çandiniyê du ye, lensek 200 mm dibe wekheviya lensek 400 mm. Sensorên piçûk di heman demê de rê didin kamerayek giştî û pergalek lensê ya tevlihevtir, ku ji bo rêwîtiyê û meşînên dirêj rehet e. Di dawiyê de, kamerayên bi sensorên piçûktir bi gelemperî erzantir in.

Kîjan çêtir e, CCD anCMOS?

Dîsa, ji vê pirsê re erê an na bersivek hêsan tune. Di deh salên dawî de, senzorên CMOS ji senzorên CCD pirtir bûne. Piraniya kamerayên xerîdar û têlefonên desta yên ku îro têne çêkirin senzorên CMOS bikar tînin. Sensorên CMOS bi gelemperî kêmtir hêz dixwe, ji ber vê yekê batarya kameraya we dê dirêjtir bimîne.

Di vê navberê de, senzorên CCD meyla kêm dengek çêdikin, ku ev jî vediguhere wêneyên tûj. Ev bi senzorên CCD re di şert û mercên ronahiya kêm de hesastir e. Ji ber ku senzorên CMOS-ê gelek berbelavtir in û lêçûna çêkirinê ji senzorên CCD kêmtir in, kamerayên bi senzorên CMOS bi gelemperî kêmtir buha ne.

Bi rêya: Adorama