همه دوربین ها یکسان ساخته نمی شوند. یک DSLR سطح ابتدایی نتایج مشابه یک DSLR فول فریم حرفه ای را به شما نمی دهد، حتی اگر دقیقاً همان مقدار مگاپیکسل داشته باشد. اگر می خواهید تصاویر با بالاترین کیفیت را از دوربین خود دریافت کنید، به چیزی با مشخصات بسیار قدرتمند و یک حسگر تصویر فیزیکی بزرگ نیاز دارید. بنابراین هرچه اندازه سنسور دوربین بزرگتر باشد بهتر است ؟ بیایید این را بفهمیم.

چگونه یک حسگر دوربین کار می کند؟

در اصل، یک حسگر از فتوسایت های کوچک تشکیل شده است. هر فتوسیت را به عنوان یک سطل پوشیده شده با یک درب در نظر بگیرید. هنگامی که یک نوردهی شروع می شود (دکمه شاتر را فشار دهید)، درپوش برای جمع آوری فوتون های نور باز می شود. هنگامی که نوردهی متوقف می شود، درپوش روی سطل ها تعویض می شود (عکس سایت ها). سپس فوتون‌های جمع‌آوری‌شده به سیگنال الکتریکی تبدیل می‌شوند و قدرت آن سیگنال با تعداد کل فوتون‌های جمع‌آوری‌شده تعیین می‌شود.

به‌عنوان یک لایه اضافی از پیچیدگی، هر سطل دارای فیلتری است که فقط ورودی اجازه می دهد نور قرمز، سبز یا آبی. در اصل، هر سطل فقط می تواند 1/3 از کل نور را که تلاش می کند وارد آن شود جمع آوری کند. برای هر سطل مقدار رنگ های دیگر تقریبی است. سپس تمام این اطلاعات به تصویر نهایی که روی صفحه نمایش خود می بینید تبدیل می شود.

چرا اندازه سنسور اهمیت دارد؟

سنسور دوربین کیفیت تصاویری را که می تواند تولید کند تعیین می کند – هر چه سنسور بزرگتر باشد، کیفیت تصویر بالاتر است. سنسورهای تصویر بزرگتر پیکسل های بزرگتری دارند که به معنای عملکرد بهتر در نور کم، کاهش نویز، محدوده دینامیکی خوب و توانایی دریافت اطلاعات بیشتر است.

به عنوان یک عکاس، دانستن تفاوت بین اندازه سنسورهای دوربین، به خصوص اگر قصد خرید یک دوربین جدید را دارید. اندازه سنسور اولین و مهمترین چیزی است که باید در نظر بگیرید. این ویژگی کلیدی دوربین شما است که قدرتمندترین تاثیر را بر روی تصاویر شما خواهد داشت.

مقایسه اندازه سنسور دوربین دیجیتال

بسیاری از دوربین های امروزی سنسورهای دیجیتال به صورت تجاری در بازار موجود هستند و همه دارای طیف گسترده ای از اندازه های سنسور هستند. و اگرچه داشتن انتخاب خوب است، اما می‌تواند بسیار گیج‌کننده باشد، مخصوصاً برای افراد مبتدی.

البته همه ما در مورد دوربین DSLR فول فریم شنیده‌ایم که ابزار انتخابی برای افراد باتجربه است. عکاسان حرفه ای برای علاقه مندان و مبتدیان به طور یکسان، انتخاب معمولی دوربین DSLR با فرمت APS-C یا سنسور برش است. با این حال، برخی ترجیح می دهند از دوربین های بدون آینه یا MILC که نسخه های کوچکتر و سبک تر DSLR ها هستند استفاده کنند. در نهایت، دوربین‌هایی با سنسور ۱ اینچی وجود دارند که بیشتر به عنوان دوربین‌های دیجیتال کامپکت یانقطه و شلیک کنید.

دوربین‌هایی با فرمت متوسط ​​نیز وجود دارند که کمتر شناخته شده‌اند. این دوربین ها دارای بزرگترین حسگرها در بین دوربین های دیجیتالی هستند که برای عکاسی در دسترس هستند، به این معنی که می توانند بسیار گران باشند. بنابراین، هر نوع سنسور چه تفاوتی با بقیه دارد؟ بیایید مقایسه کنیم.

نمودار مقایسه اندازه سنسور دوربین

به خاطر داشته باشید که اشکال سنسور دوربین در برندها یا مدل های مختلف دوربین استاندارد نیست. ابعاد ممکن است کمی با شکل های ذکر شده در بالا متفاوت باشد. در اینجا نموداری وجود دارد که به شما کمک می کند تفاوت اندازه بین رایج ترین انواع سنسور دوربین را تجسم کنید:

همچنین ببینید: 7 ایده خلاقانه (و خنده دار) برای عکاسی بارداری

انواع سنسور دوربین دیجیتال

فرمت متوسط

فرمت متوسط ​​بزرگترین نوع حسگر در دوربین های دیجیتال برای کاربردهای عکاسی است. با این حال، آن را تنها در یک اندازه نمی آید. فرمت متوسط ​​مجموعه ای از حسگرهای خاص خود را دارد که معادل های خود را با فرمت های چهار سوم، APS-C و فول فریم دارد. اندازه‌های سنسور مختلفی برای دوربین‌های فرمت متوسط ​​وجود دارد و اندازه‌های معمولی آن از حدود 43.8 × 32.9 میلی‌متر تا 53.7 × 40.2 میلی‌متر متغیر است.

به‌دلیل تصویر حسگرهای بزرگ، دوربین‌های با فرمت متوسط ​​به‌طور سنتی سنگین‌تر و حجیم‌تر از دوربین‌های خود هستند. همتایان فول فریم اما این تغییر کرد، زیرا برندهایی مانند Hasselblad دوربین‌های خود را روانه بازار کردندرسانه‌های بدون آینه کوچک‌تر، مانند X1D II، برای ارائه گزینه‌ای سبک‌تر و فشرده‌تر به عکاسان. جدیدترین دوربین فوجی فیلم GFX 100 نیز یک دوربین بدون آینه با فرمت متوسط ​​است و وضوح 102 مگاپیکسلی عظیم دارد.

35 میلی متر فول فریم

سنسورهای فول فریم هم در دوربین های DSLR و هم در دوربین های بدون آینه موجود هستند. ابعاد آن‌ها مانند فیلم 35 میلی‌متری است، از این رو نام آن‌ها به همین دلیل است. نوع سنسور فول فریم 35 میلی متری استاندارد طلایی در میان عکاسان حرفه ای است که می خواهند تصاویر با بالاترین کیفیت را داشته باشند.

ابعاد سنسور 35 میلی متری معمولاً 36 × 24 میلی متر است. برای مثال، Canon EOS R5 یک گزینه دوربین بدون آینه فول فریم است و دوربین DSLR محبوب Nikon D850 دارای سنسور FX فول فریم است.

APS-H

پیشگامانه EOS-1D اولین دوربین کانن بود که دارای سنسور APS-H بود و در سال 2001 عرضه شد. Canon چهار دوربین دیگر (همه اعضای مجموعه 1D) را با همان نوع سنسور قبل از توقف عرضه کرد.

APS-H کمی بزرگتر از فرمت سنسور APS-C است که امروزه بسیاری از دوربین های DSLR کانن از آن استفاده می کنند، اما کوچکتر از یک سنسور فول فریم سنتی.

APS-C

قالب APS-C یا سنسور برش شناخته شده ترین و همه کاره ترین قالب در این گروه است. سنسور APS-C در دوربین های DSLR و بدون آینه محبوب است. مبتدیان و حرفه ای ها به دلیل سازگاری آن از آن استفاده می کنند.

اندازه معمولی سنسور APS-C بین آنها متفاوت است.برندهای دوربین سنسورهای APS-C کانن معمولاً 22.3 × 14.9 میلی متر هستند، در حالی که برندهای دیگر مانند نیکون، سونی، پنتاکس و بیشتر از سنسورهای APS-C با ابعاد 23.6 × 15.6 میلی متر استفاده می کنند. بسیاری از دوربین‌ها، از جمله Canon EOS M50 Mark II، Fujifilm X100V، Sony Alpha a6600 و Nikon Z50 دارای سنسورهای APS-C هستند.

چهار سوم سیستم/یک سوم

ایجاد شده توسط Olympus و Panasonic، سیستم چهار سوم استانداردی است که سازگاری لنز و بدنه را در میان تولیدکنندگان دوربین شرکت‌کننده امکان‌پذیر می‌سازد. اندازه حسگر تصویر 17.3 × 13 میلی‌متر با ضریب برش 2.0 در مقایسه با سنسورهای دوربین فول فریم است.

در سمت دوربین بدون آینه، سیستم Micro Thirds Format را داریم که اولین بار در سال 2008 منتشر شد. اندازه و مشخصات سنسور سیستم چهار سوم است، اما از طراحی جمع و جور و بدون فضایی برای آینه متحرک، پنتاپریسم و ​​سایر قطعات DSLR و مکانیسم هایی استفاده می کند که در دوربین های بدون آینه یافت نمی شوند.

سیستم چهار سوم از 4 استفاده می کند. نسبت تصویر: 3، از این رو این نام است و در دوربین هایی مانند Blackmagic Design Pocket Cinema Camera 4K نشان داده شده است. سیستم Micro Four Thirds از همان نسبت تصویر استفاده می کند، اما می تواند فرمت های 16:9، 3:2 و 1:1 را نیز ضبط کند. در دوربین‌هایی مانند Olympus OM-D E-M1 Mark III و Panasonic Lumix G9 گنجانده شده است.

1 اینچ نوع (و زیر)

هر سنسور بااندازه حدود 1.5 تا 1 اینچ یا کوچکتر را می‌توان در دوربین‌های با لنز غیرقابل تعویض (نقطه و عکاسی معمولی شما) و دوربین‌های گوشی‌های هوشمند یافت.

دوربین‌های کامپکت سطح بالا مانند Panasonic Lumix DMC-LX10 و Sony Cyber -عکس DSC-RX10 IV، از سنسورهای ۱ اینچی استفاده کنید. این به این دوربین‌ها اجازه می‌دهد تا نتایج خوبی – از نظر کیفیت تصویر و ویدیو – که با دوربین‌های رایج نقطه‌گذاری و عکاسی به دست نمی‌آورید، تولید کنند.

سؤالات متداول اندازه سنسور دوربین

یک سنسور دوربین بزرگتر بهتر است؟

پاسخ به این سوال یک بله یا خیر ساده نیست. همه چیز به این بستگی دارد که چه چیزی برای شما مهم است. به طور کلی، هرچه سنسور بزرگتر باشد، کیفیت تصویر بهتر است، زیرا می تواند نور بیشتری را جذب کند، نویز کمتری ایجاد کند و عمق میدان کمتری ایجاد کند (تاری پس زمینه بیشتر)، که برای بسیاری از کارهای پرتره ترجیح داده می شود.

<. 0> با این حال، یک سنسور کوچکتر محدوده (زوم) بیشتری را امکان پذیر می کند. به عنوان مثال، در یک سنسور میکرو 4/3 که دارای ضریب برش دو در مقایسه با سنسور فول فریم است، یک لنز 200 میلی‌متری معادل یک لنز 400 میلی‌متری می‌شود. سنسورهای کوچکتر همچنین امکان دوربین و سیستم لنز جمع و جورتری را فراهم می کنند که برای مسافرت و پیاده روی طولانی راحت است. در نهایت، دوربین‌هایی با سنسورهای کوچک‌تر معمولاً ارزان‌تر هستند.

کدامیک بهتر است، CCD یاCMOS؟

باز هم، پاسخ ساده بله یا خیری برای این سوال وجود ندارد. در دهه گذشته، سنسورهای CMOS بسیار رایج‌تر از سنسورهای CCD شده‌اند. اکثر دوربین ها و تلفن های همراه مصرفی که امروزه تولید می شوند از سنسورهای CMOS استفاده می کنند. سنسورهای CMOS معمولاً انرژی کمتری مصرف می‌کنند، بنابراین باتری دوربین شما بیشتر دوام می‌آورد.

همچنین ببینید: چه کسی اولین دوربین تاریخ را اختراع کرد؟

در همین حال، سنسورهای CCD تمایل به تولید نویز کمتری دارند که به تصاویر واضح‌تر تبدیل می‌شود. این با سنسورهای CCD در شرایط نور کم حساس تر است. از آنجایی که سنسورهای CMOS بسیار در دسترس هستند و هزینه ساخت کمتری نسبت به سنسورهای CCD دارند، دوربین‌های دارای سنسور CMOS عموماً ارزان‌تر هستند.

از طریق: Adorama

چگونه سنسور دوربین را تمیز کنیم؟