हामी फोटोग्राफी टिप्स को शृङ्खलाबाट iPhoto Editora द्वारा सीधै पुस्तकहरूबाट लिइएका ट्रिकहरू र ट्यूटोरियलहरू सहितको सामग्रीको अर्को अंश प्रस्तुत गर्छौं। आज हामी तपाईलाई बेस्टसेलर पुस्तक " फ्लैशको डर बिना " बाट लिइएको शिक्षाहरू ल्याएका छौं। यसलाई जाँच गर्नुहोस्:

“क्यामेरा र लेन्स किनेपछि, हामीले हाम्रो उपकरणलाई फ्ल्यासको साथ विस्तार गर्नुपर्ने आवश्यकता महसुस गर्‍यौं। शंकाहरू देखा पर्छन्: के म यसलाई कसरी प्रयोग गर्ने भनेर जान्‍नेछु? कसैले सुझाव दिन्छ कि हामीले TTL मोड भएको फ्ल्यास किन्न र यसलाई क्यामेराको तातो जुत्तामा राखेर काम गर्न दिनुहोस्। यस्तो स्पष्ट र मैत्री टिप द्वारा उत्साहित, हामीले स्टोरमा जाने र यस्तो फ्ल्यास किन्न निर्णय गर्यौं। आशाको साथ, हामीले यसलाई क्यामेराको माथि राख्यौं र प्रयोग गर्न थाल्यौं। केही दिन पछि, हामीले साथीको सल्लाहलाई तीतो रूपमा सम्झेर यसलाई फेरि बक्समा राख्यौं। परिणामहरू विनाशकारी थिए, फोटोग्राफीको नयाँ दृष्टिकोणलाई समर्थन गर्दै जसले फ्ल्यासको प्रयोगलाई पूर्ण रूपमा समावेश गर्दैन। यस कारणले गर्दा, अन्य फोटोग्राफरहरूसँगको कुराकानीमा "म प्राकृतिक प्रकाशलाई प्राथमिकता दिन्छु" जस्ता वाक्यांशहरू सुन्नु धेरै सामान्य छ। यद्यपि TTL सबैभन्दा स्वचालित मोड हो जुन फ्ल्याशमा चयन गर्न सकिन्छ, धेरै जसो समय फोटोग्राफरलाई यसको सुविधाहरूको पूर्ण फाइदा लिनको लागि यसलाई कसरी सही रूपमा कन्फिगर गर्ने भनेर जान्न आवश्यक छ।

संक्षिप्त रूप TTL (लेन्सको माध्यमबाट, जसको अर्थ "लेन्सको माध्यमबाट") मोडलाई नाम दिन काम गर्दछफ्ल्यास भन्दा बढी स्वचालित, जसमा फोटो लिनको लागि आवश्यक प्रकाश पूर्ण स्वचालित तरिकामा गणना गरिन्छ। जब हामी यो प्रणाली प्रयोग गर्छौं, तस्बिरलाई पर्दाफास गर्नु अघि, एउटा सानो प्रि-फ्ल्याश ट्रिगर हुन्छ, दृश्यलाई उज्यालो पार्छ। यो सानो प्रकाशले विषयलाई बाउन्स गर्छ र क्यामेराको शरीरमा एकीकृत मापन कक्षमा नपुगेसम्म लेन्समा प्रवेश गर्छ। एउटा सानो प्रोसेसरले प्रकाशको यो मात्रा, क्यामेरामा चयन गरिएका एक्सपोजर प्यारामिटरहरू, र प्रणालीले सान्दर्भिक मान्ने अन्य डेटा र परिस्थितिहरूको कार्यको रूपमा पर्याप्त एक्सपोजरको लागि फ्ल्याश कति समयसम्म चल्छ भन्ने निर्धारण गर्छ। पछि, यसले फ्ल्यासलाई पर्याप्त मानिने एक्सपोजरको लागि सटीक डेटाको साथ तातो जुत्ता सम्पर्कहरू मार्फत फ्ल्यासमा संकेत पठाउँदछ, त्यो फ्ल्यास फायरिङको अवधि।

Nikon मा, क्यामेरामा चयन गरिएको मिटरिङ मानक फ्ल्याशले अपनाउने मानक हुनेछ।

यद्यपि यो प्रि-फ्ल्याशले दिइएको विषयलाई प्रतिबिम्बित गर्ने प्रकाशको मात्रा प्रयोग गरेर शट फायर गर्न आवश्यक शक्ति मापन गर्न सक्षम छ, तर मेरो क्यामेराले कालो लुगा लगाएको कालो छाला भएको व्यक्ति र धेरै उज्यालोको बीचमा समान रूपमा मापन गर्दैन। - सेतो लुगा लगाएको छाला भएको व्यक्ति। वास्तविकता यो हो कि दुबै व्यक्तिहरूलाई फोटोमा राम्रोसँग उजागर हुनको लागि समान मात्राको प्रकाश चाहिन्छ, तर प्रत्येकले फरक अनुपातलाई प्रतिबिम्बित गर्दछ। मेरो क्यामेराले कसरी थाहा पाउनेछ कि म कालो छाला भएको व्यक्तिको सामना गर्दै छु वा यदि म छुधेरै गोरो छाला भएको व्यक्तिको अगाडि?

क्यामेराको फोटोमिटर जस्तै, एक्सपोजर गणना प्रतिबिम्बित प्रकाश मापन प्रणालीमा आधारित हुन्छ (यसले शटबाट प्रकाशलाई मापन गर्दछ जुन विषयले प्रतिबिम्बित गर्दछ)। त्यसैले, यो प्रकाश व्याख्या गर्नुपर्छ।

धेरैजसो क्यामेराहरूले प्रि-फ्ल्याश फायरिङलाई मापन गर्छन् जस्तो कि वस्तुले आगमन प्रकाशको 18 देखि 25% प्रतिबिम्बित गर्दछ (यो आंकडा क्यामेरा मोडेल र ब्रान्डमा निर्भर गर्दछ)। तसर्थ, धेरै उज्यालो वस्तुहरू र धेरै सेतो पृष्ठभूमि भएका दृश्यहरूमा, TTL मिटरिङले फ्ल्यास उत्सर्जन गर्ने सम्भावना हुन्छ जसले छविलाई कम एक्सपोज गर्छ। अर्कोतर्फ, रातका दृश्यहरू मा, जहाँ पृष्ठभूमिमा पूर्णतया अँध्यारो आकाश छ, यो धेरै सम्भावना छ कि शटले दृश्यलाई ओभरएक्सपोज गर्नेछ।

क्याननले तपाईंलाई क्यामेरामा चयन गरिएको मोडलाई ध्यान नदिई फ्लैश (मूल्याङ्कनात्मक र भारित) को लागि दुई मिटरिङ मापदण्डहरू बीच चयन गर्न अनुमति दिन्छ।

TTL प्रणाली प्रतिबिम्बित मापनमा आधारित भएको हुनाले, बुझ्नको लागि पहिलो कुरा यो हो कि यसले एक विशिष्ट मापन मानकलाई पछ्याउँछ (यदि तपाईंलाई मापन मानक के हो भनेर याद छैन भने, पृष्ठ 24 हेर्नुहोस्)। यद्यपि, प्रत्येक निर्मातासँग यसको सञ्चालन परिभाषित गर्न फरक मापदण्डहरू छन्। Nikon सहित धेरै ब्रान्डहरूले आफ्नो TTL फ्ल्याश मिटरिङलाई क्यामेरामा छनोट गरिएको मानकमा आधारित गर्छन्। अन्य शब्दहरूमा, यदि हामीले क्यामेरामा चयन गर्छौं, उदाहरणका लागि, केन्द्र-भारित ढाँचा, फ्ल्यासयो समान रूपमा काम गर्नेछ।

क्यानन , बदलामा, फरक प्रणाली प्रयोग गर्दछ। क्यामेराको मेनु विकल्पहरू मध्ये एकमा, "मूल्याङ्कनात्मक TTL" मा काम गर्ने सम्भावना प्रस्ताव गरिएको छ, जुन "म्याट्रिक्स", वा "भारित TTL" सँग मिल्दोजुल्दो छ, क्यामेरामा चयन गरिएको मिटरिङ मोडको पर्वाह नगरी।

मेरो सिफारिस भनेको Nikon र Canon दुवै प्रयोगकर्ताहरूले आफ्नो फ्ल्याशको लागि मानकको रूपमा केन्द्र-भारित मिटरिङ प्रणाली अपनाउनुपर्छ। मैले त्यो छनौट किन गरें? मुख्य कारण यो हो कि यस प्रकारको मापनले प्रकाशमा अधिक नियन्त्रण प्रदान गर्दछ, किनकि यसले कम क्षेत्रमा मापन गर्दछ, जुन हाम्रो आवश्यकताहरूमा अधिक स्वतन्त्रताका साथ अनुकूलित गर्न सकिन्छ। तपाईंले स्पट मिटरिङले फोटोग्राफरलाई थप नियन्त्रण दिनेछ भन्ने सोचिरहनुभएको हुन सक्छ, तर त्यस्तो होइन, किनकी क्यानन क्यामेराहरूमा (हामी TTL फ्ल्यास मिटरिङको बारेमा कुरा गर्दैछौँ) र फोटोग्राफरहरूले स्पट मिटरिङ रोज्छन् भने Nikon प्रयोग गर्ने कुनै पनि मिटरिङ मोड छैन। , तिनीहरूले केही थप उन्नत TTL मोडहरू (जस्तै TTL-BL) प्रयोग गर्ने विकल्प गुमाउनेछन्।

यो पनि हेर्नुहोस्: हप्ता रक गर्न फोटोग्राफी बारे 20 गीतहरूNikon मा, यदि हामीले स्पट मिटरिङ मानक छनोट गर्छौं भने, TTL-BL (सन्तुलित अटो फिल फ्ल्याश) मोडले काम गर्ने छैन

TTL प्रणालीले थप र अधिक सटीक एक्सपोजरहरू प्राप्त गर्न नयाँ प्रविधिहरू विकास र समावेश गरेको छ। । परिवेशको प्रकाश र संरक्षणको साथ थप सन्तुलित मापनपृष्ठभूमि चमकहरू यस प्रणालीका केही नयाँ आविष्कारहरू हुन्। विभिन्न ब्रान्डहरूले आफ्नो प्रविधिलाई फरक पार्ने प्रयासमा आफ्नो प्रणालीहरू पहिचान गर्न विभिन्न नामहरू सिर्जना गरेका छन्, जस्तै I-TTL, E-TTL, TTL-BL आदि”

यस पाठमा जोसे एन्टोनियो फर्नान्डेजको पुस्तक "सेम एफ्रेड अफ द फ्ल्याश" बाट हटाइयो।

यो पनि हेर्नुहोस्: 8 विचारहरू सरल र सजिलो तरिकामा रचनात्मक फोटोहरू बनाउन