صدها عکس از مرلین مونرو، یکی از مشهورترین ستاره های هالیوود وجود دارد، اما مشهورترین عکس از همه آنها با لباس در حال پرواز در 15 سپتامبر 1954 توسط عکاس سام شاو در سر صحنه فیلم گرفته شد خارش هفت ساله .

یک زن بلوند جوان با لباس سفید روی یک شبکه تهویه در متروی نیویورک ایستاده و هوا به لباس او فشار می آورد - و عکاس عکس را می گیرد. و به این ترتیب، سام شاو عکاس بیشتر شناخته شد و مرلین مونرو را بیش از پیش به شهرت رساند. این تصویر میلیون ها بار تجدید چاپ شده است و به یکی از شناخته شده ترین عکس ها در جهان تبدیل شده است. داستان کامل این عکس به یاد ماندنی را در زیر کشف کنید.

اولین نسخه از عکس مرلین مونرو که توسط سام شاو در سال 1954 گرفته شد

در اوایل دهه 1950، سام شاو در صنعت فیلمسازی به عنوان عکاس عکس کار می کرد. . هنگام سر صحنه فیلمبرداری ویوا زاپاتا! در سال 1951، او با مرلین مونرو، که در آن زمان یک هنرپیشه مبارز بود، با استودیوهای فاکس قرن بیستم آشنا شد. شاو نمی‌توانست رانندگی کند و از مونرو، دوست دختر کارگردان فیلم، الیا کازان، خواسته شد که هر روز از او سوار بر صحنه فیلمبرداری کند. به زودی او شروع به عکاسی از او در پرتره های غیررسمی کرد که شخصیت بازیگوش او را به تصویر می کشید. شاو گفت: "من فقط می خواهم این زن جذاب را با نگهبان نشان دهمپایین، در محل کار، در خارج از صحنه، در لحظات شاد زندگی‌اش و اینکه چگونه قبلاً تنها بود.»

همچنین ببینید: عکاسی با موبایل: نکات و ترفندهایی برای عکاسان مبتدیسم شاو و مرلین مونرو، پشت صحنه استودیو فاکس قرن بیستم، لس آنجلس، کالیفرنیا ، 1954. (عکس © Sam Shaw Inc.)

در سال 1954، زمانی که مرلین مونرو به عنوان نقش اصلی در کمدی بیلی وایلدر، خارش هفت ساله انتخاب شد، او در راه تبدیل شدن به یک شخصیت بود. یک ستاره بزرگ او 28 ساله بود و در فیلم هایی مانند آقایان مو بورها را ترجیح می دهند و چگونه با یک میلیونر ازدواج کنیم نقش های اصلی را بازی کرده بود (هر دو در سال 1953 منتشر شدند). او در ژانویه همان سال با شوهر دومش، جو دی ماجیو، ستاره بیسبال، ازدواج کرده بود.

در خارش هفت ساله ، مرلین مونرو نقش همسایه پر زرق و برقی را بازی کرد که مدیر انتشارات برای او میانسال بود. ریچارد شرمن با بازی تام ایول عاشق می شود. در نقطه‌ای از فیلمنامه، مونرو و ایول در خیابانی در شهر نیویورک قدم می‌زنند و از روی نرده‌های مترو عبور می‌کنند.

در حین خواندن دیالوگ این صحنه، شاو فرصتی را دید تا از ایده‌ای که چندین سال در ذهن داشت استفاده کند. قبل. قبل او در حال بازدید از شهربازی در جزیره کونی بود که زنانی را دید که از یک سواری خارج می‌شوند و دامن‌هایشان را با وزش هوا از زیر زمین بلند می‌کنند. او به تهیه‌کننده چارلز فلدمن پیشنهاد کرد که این صحنه می‌تواند یک تصویر پوستری برای فیلم فراهم کند.از نرده‌ای که لباس مرلین مونرو را به هوا می‌برد.

صحنه فیلم در ابتدا در خارج از تئاتر ترانس لوکس در خیابان لکسینگتون در حدود ساعت 2 بامداد فیلم‌برداری شد. با وجود زمان فیلمبرداری، جمعیتی برای تماشا جمع شدند. مرلین مونرو یک لباس چین دار سفید پوشیده بود. یک ماشین بادی زیر نرده باعث شد لباس از کمرش بلند شود و پاهایش نمایان شود. با فیلمبرداری مجدد صحنه، جمعیت بلندتر و بلندتر شد.

در یک شیرین کاری تبلیغاتی در نیویورک، جمعیت زیادی از تماشاگران و مطبوعات دعوت شدند تا در اطراف فیلمبرداری هیاهو ایجاد کنند. (عکس © Sam Shaw Inc.)

بعد از پایان فیلمبرداری، شاو ترتیبی داد که در یک تماس با مطبوعات این لحظه را بازسازی کند. عکاسان، از جمله الیوت ارویت از مگنوم، او را در حالی که لباس دوباره منفجر شد، احاطه کردند. شاو با سازماندهی این رویداد، بهترین موقعیت را برای عکاسی از او به دست آورد. در حالی که مرلین مونرو با لباس بلندش ژست گرفت، به سمت او برگشت و گفت: "هی، سم اسپید!" او شاتر رولیفلکس خود را فشار داد.

تصویر نمادین مرلین مونرو توسط عکاس سام شاو عکاسی شده است. در طول فیلمبرداری

خارش هفت ساله . (عکس © Sam Shaw Inc.)

عکس شاو، با مرلین مونرو که به طرز تحریک آمیزی به دوربین خود نگاه می کند، بهترین عکس است.از آن جلسه عکس های گرفته شده در آن شب روز بعد در روزنامه ها و مجلات سراسر جهان منتشر شد. آنها نه تنها تبلیغات زیادی برای فیلم به ارمغان آوردند، بلکه تصویر مرلین مونرو را به عنوان یکی از نمادهای جنسی آن زمان تثبیت کردند.

با این حال، یکی از تماشاگران فیلمبرداری جو دی ماجیو بود و جمعیت زیادی نگاه مردانی که به همسرش خیره شده و خش خش می کنند او را بسیار عصبانی کرده است. او با عصبانیت از مجموعه بیرون آمد و گفت: «به اندازه کافی سیر شدم!» این حادثه مستقیماً منجر به طلاق این زوج در اکتبر 1954 و تنها پس از 9 ماه ازدواج شد.

از قضا، فیلم گرفته شده در آن شب می تواند استفاده نشود زیرا سر و صدای زیادی در صحنه وجود داشت. این صحنه بعداً در یک استودیوی محصور در لس آنجلس، با شاو به عنوان تنها عکاس حاضر، دوباره فیلمبرداری شد.

همچنین ببینید: اپل آیفون جدید با 3 دوربین را معرفی کردمرلین مونرو با همبازی Seven Year Itch تام ایول در یک عکاسی قدم می‌زند. توسط سام شاوایده شاو بود که تصویر "دامن پرنده" را تنظیم کند و از آن برای تبلیغ فیلم استفاده کند. (عکس © Sam Shaw Inc.)در حالی که نسیم مترو به دامن او می خورد، جمله مونرو "مگه خوشمزه نیست" برای زنی در دهه 1950 تحریک آمیز بود، اما بسیار شبیه به معروف ترین نماد جنسی آمریکا بود. (عکس © Sam Shaw Inc.)صحنه نمادین Seven Year Itchدر خیابان لکسینگتون بین خیابان های 52 و 53 با جمعیت فیلمبرداری شد.مهمان و مطبوعات.

صدای ازدحام باعث غیرقابل استفاده شدن فیلم شد و کارگردان بیلی وایلدر صحنه را دوباره در یک صحنه صوتی در لس آنجلس فیلمبرداری کرد. (عکس © Sam Shaw Inc.) نقص در کمد لباس هماهنگ شده مونرو به یکی از نمادین ترین تصاویر در تاریخ هالیوود تبدیل شده است.

(عکس © Sam Shaw Inc.)

این صحنه به یکی از تصاویر تبدیل شده است. معروف ترین در تاریخ سینما و عکاسی. اهمیت آن در سال 2011 نشان داد که لباس سفید اصلی مرلین مونرو در حراجی به قیمت 4.6 میلیون دلار فروخته شد.

شاو و مرلین مونرو اغلب در سال های بعد با هم کار می کردند و تا زمانی که او در سن 36 سالگی از دنیا رفت دوستان صمیمی باقی ماندند. در آگوست 1962. به نشانه احترام، او به مدت ده سال پس از مرگ مرلین مونرو از انتشار هیچ یک از عکس های خود از مرلین مونرو خودداری کرد.

منابع: عکاس آماتور، DW و Vintag