বছৰটোৰ অন্যতম প্ৰত্যাশিত ছবিখনে ছবিগৃহত আঘাত হানিছিল আৰু আশাক অতিক্ৰম কৰি অত্যধিক সফলতাৰে অতিক্ৰম কৰা হৈছিল। অ’ ক’ৰিংগা, সংৰক্ষণ অবিহনে, আৰম্ভণিৰ পৰা শেষলৈকে এক নিখুঁত বৈশিষ্ট্য, উত্তেজনা আৰু সুস্বাদুতাৰ মিশ্ৰণ যিয়ে আমাক আমি বাস কৰা সমাজখন আৰু পাৰ্থক্যৰ প্ৰতি আমি কেনে প্ৰতিক্ৰিয়া প্ৰকাশ কৰোঁ, সেই বিষয়ে বিশ্লেষণ কৰিবলৈ বাধ্য কৰে। নিশ্চিতভাৱে অস্তিত্বৰ শ্ৰেষ্ঠ কাল্পনিক জীৱনী। আৰ্থাৰ ফ্লেক চৰিত্ৰৰ বিৱৰ্তন আমি ছবিখনত দেখা পোৱা অন্যতম সুন্দৰ কথা, আৰু ফটোগ্ৰাফী সেই প্ৰক্ৰিয়াৰ অংশ। জোকাৰত টড ফিলিপছৰ পৰিচালনা, ফটোগ্ৰাফী লৰেন্স শ্বেৰৰ আৰু জোৱাকিন ফিনিক্সৰ অবিশ্বাস্য অভিনয়, সদায় চাঞ্চল্যকৰ।

আৰ্থাৰ ফ্লেক এজন হতাশ কমেডিয়ান যিয়ে এটা বিৰল অৱস্থাত ভুগিছে ​​যিয়ে তেওঁক অনিয়ন্ত্ৰিতভাৱে হাঁহিবলৈ বাধ্য কৰে, ইয়াৰ ফলত কিছু সমস্যা আকৰ্ষণ হয়, আৰু অন্যান্য মানসিক অৱস্থাৰ লগত যোগ দিলে, লাহে লাহে ফ্লেকে নিজৰ সমস্যাটো হেৰুৱাই পেলায় sanity আৰু ধাৰাবাহিকভাৱে হিংসাত্মক কাৰ্য্য সংঘটিত কৰে। এইজনেই জোকাৰৰ আঁৰৰ মানুহজন, এজন প্ৰকৃত ব্যক্তি যিয়ে শেষত সমাজৰ সৈতে বিদ্ৰোহ কৰে।

ক্লাউন হিচাপে কামে ব্যৱহৃত মেকআপৰ সৈতে এক অতি শক্তিশালী সম্পৰ্ক আনে। বেটমেন ডাৰ্ক নাইটত যেতিয়া হিথ লেজাৰে জোকাৰৰ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰিছিল, তেতিয়া সম্পৰ্ক একেই আছিল। এয়া যেন অভিনেতা আৰু চৰিত্ৰৰ ব্যক্তিগত বিকাশৰ প্ৰক্ৰিয়া। তলৰ ছবিখনত আমি দুজন মানুহৰ অস্তিত্ব আৰু আৰ্থাৰৰ আভ্যন্তৰীণ সংঘাত বিশ্লেষণ কৰিব পাৰো। এনে দৃশ্যই আমাৰ বাবে এই বাৰ্তা কঢ়িয়াই আনে যে...দ্বৈততাই কিছুমান বিশেষ সময়ত কিছুমান সমস্যা আনিব পাৰে।

আটাইতকৈ মৰ্মস্পৰ্শী দৃশ্য এটা বাথৰুমৰ ভিতৰত, আৰু আৰ্থাৰে সংঘটিত কৰা প্ৰথম হিংসাত্মক কাৰ্য্যৰ পিছত সংঘটিত হয়। অবিশ্বাস্য পোহৰ আৰু নিৰ্দোষ ফটোগ্ৰাফীয়ে ফ্লেকে নাচিবলৈ আৰম্ভ কৰাৰ উন্মাদ মুহূৰ্তটোক ধৰি ৰাখে, আৰু দৃশ্যৰ ক্ৰম সঁচাকৈয়ে শক্তিশালী, ই ফটোগ্ৰাফী, পোহৰ, শব্দ আৰু ফিনিক্সৰ অভিনয়ৰ মাজৰ নিখুঁত সংযোগ। আপুনি এটা টিছু ল’ব পাৰে, আপুনি নিশ্চয় কান্দিব।

ফটোখনে কেনেকৈ কিছুমান সবিশেষ যেনে জোতা আৰু নৃত্য আৰম্ভ কৰিবলৈ লোৱা পদক্ষেপ, লেহেমীয়া গতিৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰে সেইটো বিশ্লেষণ কৰাটো গুৰুত্বপূৰ্ণ দেখুৱাইছে যে কেনেকৈ এই চৰিত্ৰটো এতিয়াও নিৰাপত্তাহীন আৰু নিজৰ কাৰ্য্যৰ প্ৰতি ভয় খাই আছে, কিন্তু এক প্ৰকাৰে তেওঁ সকাহ অনুভৱ কৰে।

আৰ্থাৰ ফ্লেকে নিজকে জোকাৰ বুলি চিনাক্ত কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰাৰ পৰাই কথাবোৰ সলনি হয়। দৃশ্যবোৰ আৰম্ভ হয় তেওঁৰ এপাৰ্টমেণ্টৰ ভিতৰৰ পৰা আৰু তাৰ পিছত হত্যাকাৰী জোকাৰসকলৰ প্ৰতি এক বৃহৎ শ্ৰদ্ধা লক্ষ্য কৰা সম্ভৱ, কিন্তু মূলতঃ ডাৰ্ক নাইটত হিথ লেজাৰে সৃষ্টি কৰা চৰিত্ৰটোৰ প্ৰতি কটু মেজাজটো দেখা দিয়ে আৰু শৰীৰৰ ভাষা সলনি হয়, কেমেৰাই এটা নিৰ্দিষ্ট অভিব্যক্তি বন্দী কৰে লেজাৰৰ জোকাৰত শক্তিশালীভাৱে উপস্থিত, তলৰ পৰা ওপৰলৈ দেখা, তেতিয়াই ফ্লেকে তেওঁৰ চুলিখিনি সেউজীয়া ৰং কৰে, যিটো জোকাৰৰ অন্যতম মূল বৈশিষ্ট্য।

তেতিয়াৰ পৰা চৰিত্ৰটো শক্তিশালী হয়, আপোনাৰ খোজ দৃঢ় হয়আৰু অভিনয় কৰাৰ আগতে আৰু দুবাৰ চিন্তা নকৰে। চূড়ান্ত দৃশ্যবোৰ অপৰিহাৰ্য আৰু ধাৰাবাহিকভাৱে উল্লেখ কৰা দেখা যায়, যেনে এম্বুলেন্স, গাড়ীৰ ভিতৰৰ ফটো আৰু টেলিভিছন শ্ব’টোৰ চেটত হোৱা উন্মাদ আচৰণ। জোকাৰ হৈছে এনে এটা চৰিত্ৰ যিয়ে এজন প্ৰকৃত মানুহৰ কথা কয়, যিয়ে আৰু উন্মাদ আৰু পুঁজিবাদী সমাজ এখন ল’ব নোৱাৰে, নিশ্চিতভাৱে এক মাষ্টাৰপিছ আৰু মনোযোগ আৰু বঁটাৰ যোগ্য।