Bi giranî ji hêla platforma whatsappê ve têne populer kirin, tazî wêne an vîdyoyên kesên ku bê cil têne nîşandayîn in, ku etîmolojiya wan bi peyva îngilîzî tazî ye. Ew bi gelemperî "xwe-portre" ne (wekî tê zanîn. selfie) û gelek caran ji bo sexting (sex seks) tê bikaranîn. Ev kiryar divê û hêjayî balkişandinê ye, ji ber ku medyaya weha dikare bikeve destên xelet an jî ji hêla yek ji hevalên ku ji ber tolhildanê, wêneyan belav dike ( porneya tolhildanê ) were belavkirin. Ev eşkerekirin encamên ku carinan di cîhana rastîn de trajîk in, ji bilî gelek berpirsiyariyên qanûnî tîne. Ango şandina tazîyan sûc e?

Lê berî ku em qala berpirsiyariyê bikin, divê em fam bikin ka ez kengê dikarim tazî bişînim û kengê nikarim.

Çawa Wekî qaîdeyek gelemperî, qanûn xwe-portreyên tazî an wênekêşandina kesek sêyemîn qedexe nake, xetere di belavkirina vê yekê de ye, an bêtir, parvekirina vê medyayê, hûn dixwazin wê bibînin?

Heke hûn ji bo hevjînê xwe tazî bişînin, ew ê ne bi qanûnî berpirsiyar be û ne jî berpirsiyarê wergirtina wê be jî, ji ber ku bi şandina wê bi dilxwazî ​​(rezamendî heye), hûn razîbûnê didin ku medya. di derbarê dîtina hevjînê xwe de namûsa we xera nake, ango şandina tazîyan di vê rewşê de ne sûc e.

Heman tişt nabe ku hevjînê we ji kesê sêyemîn re bişîne (bêyîrazîbûna we), ji ber ku di vî warî de namûsa we dikare were binpêkirin û dê bibe sedema şermkirina wêne û kesê we. ne "destûr".

Heke hûn bi rastî naxwazin nepeniya we were eşkere kirin. , çêtir e ku meriv rîsk neke û tiştek parve neke. Ev nayê wê maneyê ku, di bûyera eşkerekirina wêneyekî de, sûcdar yê hatî kişandin bû, berevajî vê, sûcê (di qanûnê de em jê re dibêjin sextekarî) dikeve ser milê kesê ku ew malzemeyê weşandiye an parve kiriye.

Û dema ku ew temenek piçûk tê de heye?

Rewş hîn naziktir e, vê yekê bibînin: qanûnên me (Statûya Zarok û Ciwanan - ECA - Qanûna 8069/90) destnîşan dike ku her zarokek (jor heta diwanzdeh salî) û ciwan (di navbera diwanzdeh û hijdeh salî de) divê mafê wan ê yekitiya laşî, derûnî û exlaqî were parastin (ku wêne jî tê de ye), ku di xala 17ê ya dîplomaya qanûnî ya navborî de hatî destnîşan kirin.

Di ECA de hîn jî ji 4 sal heta 8 sal cezayê girtîgehê ji bo kesên ku qeyd dikin (wêne yan fîlm), difiroşin an dîmenên pornografîk an eşkere yên seksê bi ciwanan re nîşan didin (bendên 240 û 241); ji bo kesên ku van wêneyan diweşînin (maddeya 241-A) ji 3 heta 6 salan û ji bo kesên ku malzemeyên weha bi dest dixin an jî depo dikin jî ji 1 heta 4 salan cezayê girtîgehê (maddeya 241-B).

Cûdahiya mezin di navbera tazî yên biçûk û yênmezinan ew e ku dema wênekêş/film kêşan zarokek an ciwanek be, bêyî ku razîbûna wî be, berpirsiyarî heye, ji ber ku qanûn her gav vê kiryarê wekî pedofîlî dihesibîne.

Rewşeke din jî dema ku eşkerekirina ji aliyê kesekî xerîb ve tê. , bi dagirkirina daneyan. Qanûna 12.737/12 (ku jê re Zagona Carolina Dieckmann jî tê gotin) Qanûna Cezayê guhert da ku destdirêjiya daneyên kesane wekî sûc bi nav bike (Benda 154-A), ji bilî cezayê pereyan, bi cezayê girtîgehê ji 3 mehan heta 1 salî tê cezakirin.

Ji bilî tevahiya pirsgirêka sûc, weşandin û şandina tazî hîn jî dikare di berpirsiyariyên sivîl de nîşan bide, ango, kesên ku zirar dîtine dikarin ji Dadweriyê bixwazin ku zirarên ku hatine kişandin, bi rêya tazmînata zerarên manewî û zerarên madî jî, eger hebe.

Destûra Bingehîn a Federal, di xala 5, xala Xê de, mafê wêne, nêzîkbûn, jiyana taybet û rûmeta mirovan destnîşan dike. Di heman demê de, Qanûna Medenî, di xalên 186 û 927 de, her weha destnîşan dike ku her kesê ku van mafan binpê bike û zirarê bide kesên din, dê neçar bimîne ku wî tamîr bike. divê hûn -Di karê tazî û hestiyar de pir baldar bin, ji ber ku ji bo eşkerekirinê berpirsiyariya medenî û cezayî jî heye, dema ku destûr neyê dayîn.

Rastiya hêsan a wênekirina tazî û hestiyar sûcek diyar nake, va ye, li wir ne yesûc, mebesta rastîn pêşvebirina hunerê ye û bi gelemperî pêkanîna kesane ya kesê wênekêş e. Di Hiqûqê de em ji vê re dibêjin nebûna niyeta sûc a ku sûcê bi nav dike, ku tu berjewendiyek qanûnî ya ku ji hêla pergala me ya qanûnî ve hatî parastin binpê nake.

Eger pispor bixwaze tiştekî biweşîne, divê destûrnameya wî ya eşkere û aqil hebe. ku tu carî li ser ti platformek ku dikare bibe sedema şermkirina xerîdar belav neke.

Mixabin, mexdûran her gav li alîkariyê nagerin, ji ber hemî şerma ku berê çêbûne û dibe ku hîn jî bibe sedema, lê ji bîr mekin ku li wir gelek saziyên giştî hene ku dikarin ji kesên din re bibin alîkar da ku di rewşên bi vî rengî de dernekevin. Ger tu kesekî nas dikî ku di vê yekê re derbas bûye/derbas bûye, bi nîşana ku ew li alîkariya pispor digerin an jî ji parêzerek pêbawer şîretan werdigirin ka çi dikare were kirin.

Di dawiyê de, berî ku qanûn bikar bînin ji bo ravekirina sedeman di vê mijarê de, pêwîst e ku di rêza yekem de aqilê hevpar were danîn. Carinan kêmkirina xetereyê vebijarkek mezin e. Pêdivî ye ku were zelal kirin ku ramana ku înternet erdek bêqanûnî ye, efsaneyek pir mezin e, bi rastî, tevaya qanûnên me bi tevahî ji bo înternetê re têkildar in. Em bifikirin ku tazî, dema ku razî nebe, dikare zirarek bêserûber bide gelek kesan û dema ku em qala zarok û ciwanan dikin, pêdivî ye kubi xurtî li dijî pedofîliyê şer dikin. Hêvîdarim ku ev gotara "Sanandina tazî sûc e" bibe alîkar ji bo zelalkirina gumanên we.

Hûn ji cîranê xwe re bêtir rêz, hezkirin û hezkirin hewce dikin.

Pirsên we hene? Bi e-nameyê bi me re têkilî daynin [email protected] an şîroveyek bihêlin.